Początek The Waste Land autorstwa TS Eliot, z końcem tylko linii 4 i 7:
Kwiecień to najokrutniejszy miesiąc, rozmnażanie
Bzy z martwej krainy, mieszanie
Pamięć i pożądanie, mieszanie
Tępe korzenie wiosennym deszczem.
Zima nas ogrzewała, okrywając
Ziemia w zapomnianym śniegu, karmienie
Trochę życia suszonymi bulwami.
Te wersety z Opowieści Szekspira (ok. 1611) są mocno otoczone:
Nie mam skłonności do płaczu, tak jak nasza płeć
Zwykle są; niedostatek próżnej rosy – może osuszą twoje litości; ale mam
Ten honorowy żal, który tu spoczywa, który płonie
Gorzej niż łzy topią się.
Znaczenie płynie w miarę postępu linii , a oko czytelnika jest zmuszone przejść do następnego zdania. Może to również sprawić, że czytelnik poczuje się nieswojo lub wiersz poczuje się jak „przypływ myśli” z uczuciem pośpiechu lub nieporządku. W przeciwieństwie do następujących wiersze z Romeo i Julii (ok. 1595 r.) są całkowicie zatrzymane:
Ten ponury spokój przynosi dziś rano mroczny pokój.
Słońce na smutek nie pokaże mu głowy.
Idź stąd, żeby więcej mówić o tych smutnych rzeczach.
Niektórym będzie ułaskawienie, a innym ukaranie.
Formalnie każda linia odpowiada jednostce myśli – w tym przypadku jest to klauzula w zdaniu. Zatrzymywanie się w końcach jest częstsze u wczesnego Szekspira: wraz z rozwojem jego stylu proporcja enjambment w jego sztukach wzrosła. Uczeni tacy jak Goswin König i AC Bradley oszacowali przybliżone daty niedatowanych dzieł Szekspira, badając częstotliwość enjambmentów.
Endymion Johna Keatsa, wiersze 2–4:
Jego uroda wzrasta; nigdy nie przejdzie w nicość; ale nadal utrzyma
cichą altanę dla nas …
Piosenka „One Night In Bankok”, z musicalu „Chess”, napisanego przez Tima Ricea i Björna Ulvaeusa (z ABBA), zawiera przykłady takie jak:
Creme de la creme świata szachów w
show ze wszystkim oprócz Yul Brynner
To mnie chwyta bardziej niż
Błotnista stara rzeka lub leżący Budda
Ściśle związana z enjambment jest technika „przerwanego rymu” lub „podzielonego rymu” „która polega na dzieleniu pojedynczego słowa, zazwyczaj w celu uzyskania rymu z jedną lub więcej sylabami podzielonego słowa. W wersecie angielskim łamany rym jest używany prawie wyłącznie w lekkich wierszach, na przykład w celu utworzenia słowa rymującego się z „pomarańczą”, jak w tym przykładzie Willarda Espy w jego wierszu „The Unrhymable Word: Orange”:
Cztery eng-
ineers
Zakładały pomarańczowe
staniki.