De start van The Waste Land door TS Eliot, met alleen de lijnen 4 en 7 die aan het einde zijn gestopt:
April is de wreedste maand, waarin
Seringen uit het dode land worden gekweekt, vermengd
Herinnering en verlangen, roerend
Doffe wortels met lenteregen.
De winter hield ons warm, bedekkend
Aarde in vergeetachtige sneeuw, voeding
Een beetje leven met gedroogde knollen.
Deze regels uit Shakespeare “s The Winter” s Tale (c. 1611) zijn zwaar onderdrukt:
Ik ben niet geneigd om te huilen, zoals ons geslacht
Gewoonlijk is; het gebrek waarvan ijdele dauw
Misschien zal uw medelijden drogen; maar ik heb
Dat eervolle verdriet hier dat brandt
Erger dan tranen verdrinken.
Betekenis stroomt naarmate de lijnen vorderen , en het oog van de lezer wordt gedwongen door te gaan naar de volgende zin. Het kan de lezer ook een ongemakkelijk gevoel geven of het gedicht aanvoelen als een “stroom van gedachten” met een gevoel van urgentie of wanorde. In tegenstelling tot het volgende regels uit Romeo en Julia (ca. 1595) zijn volledig gestopt:
Een sombere vrede brengt deze ochtend met zich mee.
De zon van verdriet zal zijn hoofd niet laten zien.
Ga hierheen om meer over deze droevige dingen te praten.
Sommigen zullen vergiffenis krijgen “d, en sommigen gestraft.
Elke regel komt formeel overeen met een eenheid van denken – in dit geval een zin van een zin. Het stoppen van het einde komt vaker voor in het begin van Shakespeare: naarmate zijn stijl zich ontwikkelde, nam het aandeel van enjambment in zijn toneelstukken toe. Geleerden zoals Goswin König en AC Bradley hebben geschatte data van ongedateerde werken van Shakespeare geschat door de frequentie van enjambment te bestuderen.
Endymion door John Keats, regels 2–4:
Zijn lieflijkheid neemt toe; het zal nooit in het niets overgaan; maar zal nog steeds
Een prieel stil houden voor ons …
Het nummer “One Night In Bankok”, uit de musical “Chess”, geschreven door Tim Rice en Björn Ulvaeus (van ABBA), bevat voorbeelden als:
De creme de la creme van de schaakwereld in een
Show met alles behalve Yul Brynner
Dit houdt me meer vast dan een
Modderige oude rivier of liggende Boeddha
Nauw verwant aan enjambment is de techniek van “gebroken rijm” of “gespleten rijm “waarbij een afzonderlijk woord wordt gesplitst, meestal om een rijm toe te staan met een of meer lettergrepen van het gesplitste woord. In Engelse verzen wordt gebroken rijm bijna uitsluitend gebruikt in lichte verzen, bijvoorbeeld om een woord te vormen dat rijmt op “oranje”, zoals in dit voorbeeld van Willard Espy, in zijn gedicht “The Unrhymable Word: Orange”:
De vier Engelsen
droegen oranje
bustehouders.