Listy lektur, odsyłacze i przypisy czasami zawierają wyrażenia łacińskie i / lub odpowiadające im skróty. Poniżej wyjaśniono niektóre popularne skróty i wyrażenia, które mogą być nieznane.
i in. – Skrót od łacińskiego „Et Alii”, co oznacza „i inne”. Jest to często używane, gdy jest kilku autorów do książki lub artykułu. Podaje się nazwisko pierwszego autora, a po nim „et al.” aby nie wymieniać nazwisk wszystkich innych autorów.
tamże. – Skrót od łacińskiego „ibidem”, co oznacza „w tym samym miejscu”. Kiedy zobaczysz słowo „tamże”. na liście lektur oznacza odsyłacz do materiału z właśnie wspomnianego źródła. Na przykład może to być kolejny rozdział książki, do której właśnie się odwołano. Skrót ibid. zawsze odnosi się do bezpośrednio poprzedzającego odniesienia lub źródła.
Op. cit. – Skrót od łacińskiego „opere citato”, co oznacza „w cytowanej pracy”. Ten skrót jest często używany w przypisach w połączeniu z nazwiskiem autora i czasami datą. Odnosi się do źródła, którego szczegóły zostały już w całości podane lub które znajdziesz w bibliografii. Podczas gdy tamże odwołuje się do wspomnianego przed chwilą odniesienia, op. cit. zwykle odnosi się do odsyłacza, który znajduje się wcześniej w tekście lub w bibliografii (tj. nie ten, o którym właśnie wspomniano). Nazwisko i data autora pomogą Ci zidentyfikować właściwe źródło.
Loc. Cit. – Skrót od łacińskiego „Loco citato”, co oznacza „w cytowanym miejscu”. jest podobny do tego z ibid. ale ta fraza nie tylko odsyła cię do tej samej pracy, którą właśnie cytowano, ale także do tego samego miejsca w tej pracy, np. numeru strony lub numeru akapitu. Jeśli Loc. cit łączy się z nazwiskiem autora, działa podobnie jak op. cit. z wyjątkiem tego, że jest używany tylko w odniesieniu do pełnego odniesienia, które określa określone miejsce w dokumencie, takie jak numer strony.