hoe een man zijn ongeboren tweeling vader gaf voor zijn kind

Vaderschapstests staan bekend om het produceren van enkele onverwachte verrassingen, maar de zaak waarbij een man uit Washington betrokken was, levert een nieuwe hoofdkrabber op. Na vruchtbaarheidsbehandelingen te hebben ondergaan en een zoon te hebben gekregen, waren de man en zijn partner verrast toen uit bloedonderzoek bleek dat de jongen geen familie van de vader kon zijn Nadat twee vaderschapstests hadden aangetoond dat de vader slechts 10% van het DNA van zijn kind deelde, waren de ouders bang dat de vruchtbaarheidskliniek de moeder had geïnsemineerd met het sperma van een andere man.

Het echtpaar huurde een advocaat in, die Barry schreef. Starrs Ask a Geneticist-blog. Starr, directeur van outreach-activiteiten bij de afdeling Genetica van Stanford University, stelde voor dat het paar een 23andMe-analyse zou laten uitvoeren. Het op consumenten gebaseerde bedrijf voor genetische tests biedt meer gedetailleerde genetische gegevens over relaties en voorouders – met behulp van honderdduizenden van markers op het genoom – dan de tientallen markers die vaderschapstests dekken. Toen het rapport arriveerde, interpreteerde Starr het voor hen en, zegt hij, “het sprong gewoon naar me uit: oom. Als het een ouder-kindrelatie was, zou je zien dat 50% van het DNA gerelateerd is. Als het een oom is voor een nicht of neef, het is voor 25% verwant. Deze man en zijn zoon waren voor 25% verwant. ”

Het bleek dat het DNA in de het sperma van de man, dat 90% zijn DNA en 10% dat van zijn tweeling was, was van zijn ongeboren broederlijke tweeling. Vanishing twin syndrome, dat verwijst naar de toestand waarin de ene tweeling sterft en wordt geabsorbeerd door de andere, of door de moeder of de placenta, komt voor bij 20% tot 30% van de zwangerschappen met meerdere babys. Blijkbaar had de vader enkele van de cellen van zijn tweeling in de baarmoeder opgenomen, waardoor hij in feite een mengeling of hersenschim van hemzelf en zijn broer was geworden. Het DNA van het vorige kind van de man kwam overeen met het zijne, dus, zoals Starr zegt: “Hij is als vader en oom voor zijn kinderen.”

Dergelijke gevallen zijn buitengewoon zeldzaam, maar ze komen wel voor. Eerdere gevallen van hersenschimmen onthulden mensen met cellen die een ander DNA bevatten dan hun eigen. Moeders behouden enkele cellen van hun kinderen, en een recente Deense studie heeft uitgewezen dat vrouwen die jongens baarden cellen met Y-chromosomen vasthielden. Deze kunnen door het lichaam migreren en in de longen worden aangetroffen , schildklier, spier, bloed, hart en zelfs de hersenen van de moeder.

Maar wat het geval van deze man ongebruikelijk maakt, is dat sommige van de cellen die hij uit zijn tweelingbroer kreeg blijkbaar kiembaancellen waren, die zich tot eitjes ontwikkelen of sperma. Sommige cellen buiten een zich ontwikkelende foetus – in dit geval de broederlijke tweeling van de man (niet identiek, aangezien hun DNA anders is) – slagen erin om opgenomen te worden tijdens de chaotische reeks van celdeling en proliferatie die optreedt wanneer een embryo begint te groeien. Het is bekend dat kiemcellen gaan op om eicel en sperma te maken zijn ook behoorlijk mobiel en migreren: in het geval van deze man, blijkbaar van zijn ongeboren tweeling naar hem. Het is niet zo dat een geheel nieuw genoom in een ander kan worden ondergebracht, wat zou resulteren in een teveel aan genetisch materiaal dat dodelijk is. Maar sommige cellen met verschillend DNA kunnen worden opgevouwen tot een zich ontwikkelende foetus en niet worden afgestoten omdat het immuunsysteem van de foetus niet voldoende ontwikkeld is om het als vreemd te zien. Omdat de opname plaatsvond in utero, vermoedelijk vroeg in de ontwikkeling, werd het immuunsysteem getraind om zowel het DNA van de man als dat van zijn tweelingbroer als zichzelf te zien.

Dieter Egli, een stamcelwetenschapper aan de Columbia University, merkt op dat chimerisme optreedt bij orgaantransplantaties en, op een meer geavanceerd niveau, bij de nieuwe op stamcellen gebaseerde behandelingen die onderzoekers nu onderzoeken. Egli is redelijk bekend met de ongebruikelijke resultaten van het mengen van DNA en de voortreffelijke balans die vereist is voor een goede menselijke ontwikkeling; hij is een van de weinigen die stamcellen hebben gebruikt om menselijke cellen te klonen. Het doel is niet om mini-mes te maken, maar om een methode te creëren om op betrouwbare wijze cellen van patiënten te produceren die vervolgens kunnen worden gebruikt om verschillende ziekten te behandelen, zoals de ziekte van Alzheimer en ruggenmergletsel.

“Dit is zeker erg ongebruikelijk en interessant omdat het een chimerisme van de kiembaan is, “zegt hij.” Wat interessant is, is te onderzoeken op welke manier dit het identiteitsgevoel van de persoon beïnvloedt. Dit zijn vragen die belangrijker zijn nu we celtherapieën en celtransplantaties gaan gebruiken. “

Het is waarschijnlijk dat meer dan alleen het sperma van de man een mix is van het DNA van zijn en zijn broer. Starr zegt dat de huid van de man een ander streeppatroon vertoont, omdat zijn huidcellen ook een hersenschim van de twee zijn – de huidskleur van zijn tweelingbroer was iets donkerder en komt daarom duidelijker naar voren tegen zijn lichtere huid. Zijn andere weefsels en organen zijn waarschijnlijk ook een mix van de twee DNAs, waardoor het matchen met zijn bloedgroep of andere organen een uitdaging wordt.

Starr zegt dat hij en zijn collegas van plan zijn om de zaak gedetailleerder te beschrijven in een tijdschriftartikel; tot dusver hebben ze het gepresenteerd op het International Symposium on Human Identification en op de American Society of Human Genetics.

Neem contact met ons op via [email protected].