Oprócz użycia jako części garderoby, efod był również używany do celów wyroczni, w połączeniu z Urimem i Tummimem; Księgi Samuela sugerują, że ilekroć Saul lub Dawid chcieli zapytać Boga za pomocą słów, pytali kapłana o efod. Ponieważ uczeni uważają, że proces wyroczni był procesem kleromancji, a przedmiotami losowania były Urim i Tummim, uczeni uważają efod za jakąś formę pojemnika na Urim i Tummim; aby zharmonizować to z opisami efodu jako szaty, należy wywnioskować, że efod musiał pierwotnie być jakąś kieszenią, którą kapłani przypasywali sobie. Jednak tekst biblijny stwierdza, że Urim i Tummim zostały umieszczone w napierśniku, a nie w efodzie (Kapłańska 8: 8). Integracja kamieni w napierśniku, jak również hebrajskie użycie słowa „Urim” jako „światła” sugerują, że Urim i Tummim mogły być rodzajem urządzenia ocznego, przez które kapłan patrzył, otrzymując boską komunikację. / p>
Obiekt w Nob, który musiał być nieco wolnostojący, skoro inny obiekt jest za nim, a przedmioty wykonane przez Gideona i Micheasza, ze stopionego złota, logicznie nie mogą być po prostu ubraniami. Przedmiot wykonany przez Gedeona jest wyraźnie opisany jako czczony, a zatem bożek jakiegoś bóstwa (być może Jahwe), podczas gdy przedmiot wykonany przez Micheasza jest ściśle związany z Terafim, a efod i terafim są opisywane zamiennie z hebrajskim określenia pesel i massekah, oznaczające odpowiednio rzeźbiony wizerunek i stopiony wizerunek.
Nawet efody używane do celów wyroczni niekoniecznie były tylko kawałkami materiału, ponieważ nie są opisywane jako noszone, ale noszone (chociaż w niektórych przekładach 1 Samuela 2:28 nosi się raczej efod niż nosisz efod); hebrajski termin używany w tych fragmentach do noszenia to nasa, co konkretnie oznacza, że efod był noszony albo w dłoni, albo na ramieniu. Wniosek jest taki, że Efod w tych przypadkach odnosił się do przenośnego bożka, przed którym rzucano losy; niektórzy uczeni sugerowali, że związek między bożkiem a szatą polega na tym, że bożek był pierwotnie ubrany w lnianą szatę, a termin Efod stopniowo zaczął opisywać bożka jako całość.
Inni uczeni sugerują, że efod pierwotnie odnosi się do pojemnika na kamienie używane do rzucania losów, a później został powiązany z wieloma przedmiotami, które również mogły zawierać kamienie lub były używane do wróżenia.
Zgodnie z Talmudem, noszenie efodu odpokutowani za grzech bałwochwalstwa synów Izraela.