Jak uniknąć błędów związanych z narkotykami: pięć „praw” związanych z przyjmowaniem leków

Odszedłem pielęgniarstwo szkoła z dyplomem pierwszej klasy; niestety tego samego nie można powiedzieć o moich umiejętnościach podawania leków. W ostrych lokalizacjach nie miałem do czynienia z rundą narkotykową, a na stażach społecznościowych nie było wózka z narkotykami.

Nie było też pracy. Preceptoring przyszedł trzy miesiące później, ale chciałem od razu pracować jako wykwalifikowana pielęgniarka, więc podpisałem kontrakt z agencją pielęgniarską. Ukończyłam pierwszą zmianę w domu opieki EMI dla 30+ łóżek jako pielęgniarka; od zera do bohatera w 12 godzin. Cóż, niezupełnie. Po minimalnym przekazaniu, przejąłem klucze w posiadanie, świadomy, że minęło sześć miesięcy od podania jakichkolwiek leków (oprócz insuliny). Były tam dwa wózki z lekami (po jednym na każde piętro) wypełnione statywami blistrów, butelek i saszetek wszystkich opisów, zawierających nieznane leki, ułożone w kolejności znanej tylko ostatniemu użytkownikowi. Mogłem obliczyć dawki leków, ucząc matematyki przez 12 lat, ale jeszcze nie opanowałem ich stosowania.

Właściwy pacjent

Podawanie leków w szpitalu ma swoje zalety; pacjenci noszą opaski i pozostają we własnych łóżkach. W domu EMI dostajesz zdjęcie, które przypomina jednego lub więcej niż jednego mieszkańca, ludzi, którzy wędrują po pokojach innych osób, a na pytanie „Czy jesteś Peterem Robertsem?” odpowiedz twierdząco, gdy w rzeczywistości są Robertem Jonesem, chociaż szczerze mówiąc, osoba ta mogła tylko usłyszeć słowo Roberts. Zapytaj pacjentów o ich nazwiska; nie mów im.

Możesz nie zdawać sobie sprawy ale w Wielkiej Brytanii jest około 200 osób z tą samą datą urodzenia co Ty, czyli dzień, miesiąc i rok, ale tylko jedna mieszka pod Twoim adresem. nazwa zespołu. Znasz Roberta (Boba) Jonesa przez pierwsze trzy miesiące po udarze. Nigdy nie masz prawie wszystkiego, co można o nim wiedzieć: jakie jedzenie lubi; jego rodzinę i przyjaciół; codzienną rutynę; a może nawet jego niemniej jednak opłaca się przyjąć konsekwentne i systematyczne podejście do każdego pacjenta. „Proszę o imię i nazwisko oraz adres” (Bob).

Unikaj rozpraszania. Czerwony strój noszony przez pielęgniarkę wydającą leki jest w porządku w zasadzie, a także w praktyce, jeśli ktoś zawraca sobie głowę, by powiedzieć pacjentom, co oznacza czerwony tabard. Nie wszyscy zwracają uwagę na „Pielęgniarka na rundzie lekarskiej. Nie przeszkadzać”. Mniej przerw oznacza mniejsze prawdopodobieństwo pomyłki i mniej czasu na ukończenie rundy narkotykowej.

Właściwy czas

Możesz leczyć tylko jednego pacjenta na raz, więc niektórzy pacjenci przyjmują leki, kiedy powinni, a inni później. -zamieszkałem w domu, pracowałem nocami z czterema pacjentami na paszach PEG, starałem się ukończyć rundę leku w mniej niż dwie godziny (i dłużej byłby to błąd w podawaniu leku) .Nigdy się nie spiesz, ale jeśli nie możesz ukończyć rundy leku poszukaj pomocy u innego przeszkolonego personelu. Osoba, która wydaje lek, powinna go podać. Zapytaj pacjenta „Czy jesteś gotów przyjąć tabletki”. Jeśli tak nie jest, nie wyrzucaj ich. Kiedy parafujesz kartę leków, oznacza to, że pacjent wziął leki, a nie że zostawiłeś je na szafce przy łóżku. Niektórzy pacjenci potrzebują leków w innym czasie niż wszyscy inni, na przykład osoby przyjmujące leki na chorobę Parkinsona i osoby przyjmujące doustne bifosfoniany, co można łatwo przeoczyć.

Właściwy lek, dawka i droga

Błędy w podawaniu leków (MAE) mogą zaczynać się od karty leków / rejestru podawania (arkusz MAR). Każda karta leku musi zawierać szczegóły identyfikacyjne pacjenta, albo aktualną etykietę identyfikacyjną pacjenta, albo te same informacje wydrukowane czytelnie czarnym tuszem, a wszelkie znane działania niepożądane leku (ADR) muszą być zapisane z przodu. Jeśli popełnisz błąd w pisaniu odręcznym, musi on zostać przekreślony i parafowany, a nie wymazany lub zatarty.

Najczęstszym błędem związanym z narkotykami jest „ pominięcie , gdy lek nie jest dostępny na oddziale lub pielęgniarce nie może go znaleźć lub gdy brakuje części arkusza leku. Odwrotny błąd pojawia się rzadko, gdy pielęgniarka nie zauważa, że leczenie zostało przerwane (np. Tylko na 7 dni) i kontynuuje je, kopiując to, co zostało zrobione wcześniej, bez czytania recepty; najlepiej, gdy lekarz przepisujący powinien nakreślić linię przez pola wykraczające poza czas zakończenia leczenia. Błędy mogą wystąpić, jeśli pielęgniarka nie sprawdzi drogi podania leku lub samego leku.Na przykład furosemid jest często przyjmowany doustnie, ale można go również podawać domięśniowo (im.) Lub dożylnie (i.v.). Opakowanie ampułko-strzykawek Clexane może zawierać informację o 40 mg na zewnątrz, ale igły w środku mają 100 mg (błąd apteki); różne dawki mają różne kolorowe etykiety. Nie podawaj leku, jeśli instrukcje są niejasne lub niejednoznaczne lub jeśli pismo jest nieczytelne. Nigdy nie przyjmuj żadnych założeń ani nie wyciągaj pochopnych wniosków na temat zamiarów lekarzy; skontaktuj się z lekarzem w celu uzyskania wyjaśnień.

Pierwsza strona karty leków jest jednorazowa „premedykacja” (tj. leki przed zabiegiem) i leki zainicjowane przez pielęgniarkę. W odpowiednich kolumnach należy udokumentować następujące kwestie: ustalona data; ogólna nazwa leku; droga leczenia (przy użyciu przyjętego skrótu np. i.m.); dawkowanie, data i godzina podania; podpis lekarza przepisującego i wydrukowane imię i nazwisko; inicjały osoby podającej lek i godzinę.

Leki inicjowane przez pielęgniarkę to takie, które wytyczne szpitalne zezwalają pielęgniarkom. Zazwyczaj lista ta obejmuje: proste leki przeciwbólowe (np. Paracetamol); leki przeciwkaszlowe; leki zobojętniające; sztuczne krople łez; chlorek sodu 0,9% płukanie; wziewne leki rozszerzające oskrzela (np. Ventolin); środki przeczyszczające (np. Movicol); i podjęzykowe azotany (np. nitrolingualne).

Druga i trzecia strona dotyczy zwykłych leków, w tym zmiennych dawkować leki, jeśli dawka oparta jest na wynikach laboratoryjnych badań krwi. Terapie zmiennymi dawkami obejmują węglan litu, steroidy w protokole redukującym oraz antykoagulant warfarynę, co wymaga zapisania wyniku INR (International Normalized Ratio). Jeśli lek nie został podany, pielęgniarka musi odnotować przyczynę niepodania, wpisując odpowiedni kod w okienku i parafując wpis. W przypadku odstawienia leku przyczyna (np. Działanie niepożądane) powinna zostać udokumentowana w notatkach pacjenta, a także w karcie leków. Nil By Mouth (NDM) lub post NIE obejmuje leków doustnych, chyba że zespół medyczny wyraźnie tego zażąda

3 R (czytanie, pisanie i aRytmetyka)

Na szczęście większość błędów w obliczeniach leku jest popełnionych w testach pielęgniarskich . W praktyce często potrzeba obliczeń jest eliminowana przez prostotę schematów dawkowania (np. 1 gram paracetamolu to dwie tabletki 500 mg), które wykonała apteka (np. Paracetamol 250 mg / 5 ml; weź cztery 5 ml łyżeczki) lub lekarz musi obliczyć dawkę na podstawie wyników badań lub masy ciała pacjenta.

Jeśli musisz wykonać obliczenia, sugerowane jest równanie WIG. Jednak akronimy są często trudniejsze do zapamiętania niż słowa, które reprezentują, a równanie WIG może być mylące z tymi wszystkimi W: Co chcesz x co to jest w / co masz. Zamiast tego używam:

Przepisana dawka ÷ Dawka na miarkę x objętość miarki

Nigdy nie używaj niepotrzebnego zera końcowego, jak w przypadku 2,40 grama, które można odczytać jako 240 gramów, jeśli punkt zostanie pominięty. W przypadku liczb mniejszych niż jedność przed przecinkiem należy zawsze wstawiać zero, tj. 0,5 grama, a nie 0,5 grama, w przeciwnym razie punkt dziesiętny może zostać ponownie pominięty, tj. 5 gramów. Lepszym sposobem jest unikanie stosowania kropek dziesiętnych wszędzie tam, gdzie to możliwe, wybierając mniejszą jednostkę, na przykład 500 miligramów zamiast 0,5 grama.

Używaj tylko szeroko rozumianych skrótów, które są zgodne z polityką szpitala. zapytała pacjentkę, która samolecza się, dlaczego nie przyjmuje tabletek. Odpowiedziała, że są nieaktualne; tak było napisane na opakowaniu (OD).

Pacjenci popełniają wiele błędów podczas przyjmowania leków i wielu nie ma pojęcia, w jakim celu je przyjmują.Dopiero niedawno poinformowałam pacjentkę, że brązowa, owalna tabletka z napisem numer 40 pomoże jej obniżyć poziom cholesterolu. Brała to o 20:00. każdego dnia i zakładał, że to pigułka nasenna.

Możesz promować zgodność pacjenta ze schematami leczenia, jeśli masz odpowiednią wiedzę. Wystarczy chwilę, aby sprawdzić, czy pacjent wdycha lek rozszerzający oskrzela (np. Ventolin), aby otworzyć drogi oddechowe, przed inhalacją kortykosteroidu, tj. wziąć niebieską przed brązową. Urządzenie dystansowe (np.Aerochamber) może pomóc w przypadku braku koordynacji. Pacjent potrząsa pojemnikiem, wkłada go do komory, raz dociska i bierze sześć oddechów; jeśli słychać gwizdek, oddychanie jest zbyt szybkie i część leku uderza w tył gardła, gdzie jest połykana zamiast dostać się do płuc.

W przypadku pacjentów, którzy samodzielnie podają insulinę, sprawdź, czy potrafią: wymieszać, jeśli jest to dwufazowe (np. odwrócić i obrócić wstrzykiwacz x 10), wstrzyknąć pod kątem 90o i odczekać 10 sekund, zachować to samo pora dnia; obracać się między odpowiednimi miejscami wstrzyknięć; i monitorować stężenie glukozy we krwi zgodnie z wytycznymi NICE (np. w przypadku złego samopoczucia, aby uniknąć hipoglikemii i podczas dostosowywania dawki insuliny).

W przypadku pacjentów, którzy wymagają wstrzyknięć leku Clexane (enoksaparyny) po wyjściu ze szpitala i są w stanie samodzielnie je podawać, pomocne jest zaokrąglenie dawki do najbliższej pełnej strzykawki.