Chang and Eng Bunker (Polski)

TraphillEdit

Ostateczna oprawa trasy Changa i Eng z przerwami w latach 1829–1839 odbyła się w Jefferson w Karolinie Północnej 3 i 4 lipca 1839 r. Według przyjaciela rodziny, ich przeprowadzka do hrabstwa Wilkes, w północno-zachodniej części stanu, pozwoliła im „zaangażować się w pogoń za jeleniem i połówką pstrąga… aby cieszyć się rekreacją, którą chcieli znaleźć z dala od spieszących się tłumów. „W październiku 1839 r. Kupili 150 akrów (61 ha) za 300 USD, co odpowiada 7 203 USD w 2019 r., W pobliżu wiejskiej społeczności Traphill, w górzystym północno-wschodnim hrabstwie Wilkes. Trakt biegnie wzdłuż Little Sandy Creek, w pobliżu rzeki Roaring River.

Wkrótce dobrze poznali członków elitarnego stowarzyszenia Wilkes, w tym Jamesa Callowaya i Roberta C. Martina, obaj lekarzy, Abnera Carmichaela, szeryfa hrabstwa oraz Jamesa W. Gwyn Jr., przełożonego hrabstwa Sąd urzędnik. Charles Harris, ich były menedżer, przeniósł się z nimi i został poczmistrzem Traphill. W miesiącu, w którym kupili ziemię, bliźniacy (a także urodzony w Irlandii Harris) stali się naturalizowanymi obywatelami. Gwyn złożył przysięgę wierności; pomimo federalnego prawa z 1790 r. ograniczającego naturalizację do „wolnych białych osób”, obywatelstwo było kwestią ogólnie regulowaną przez lokalne postawy.

Dom na ziemi Chang and Engs Traphill został zbudowany w 1840 roku. Bracia mieli kupują żywność od właścicieli niewolników Wilkesa i handlują suchymi towarami z sąsiadami, kupują też niewolnice i wynajmują kilka kobiet jako gospodynie domowe; pierwszą niewolnicą bliźniaków była „ciotka” Grace Gates. Dobrze prosperujący w tournee, pokazali swoje bogactwo poprzez eleganckie dekoracje domów; na początku lat czterdziestych XIX wieku ich własność była trzecią pod względem wartości w hrabstwie z kwotą 1000 dolarów, co stanowi równowartość 25 610 dolarów w 2019 roku. Osadzeni, planowali na dobre zaprzestać wystawiania, zadowoleni z życia w Traphill. Gazeta Whig Party Carolina Watchman z Salisbury nazwała ich „prawdziwymi wigami”, a Boston Transcript doniósł, że są „szczęśliwi jak panowie”.

W 1840 roku, profil bliźniaków z Tennessee Mirror wyjaśnił bliźniaków „zamiary zawarcia małżeństwa. Wiele gazet regularnie żartowało na ten temat, zniechęcając ich do małżeństwa nie tylko sprzeciwem wobec deformacji bliźniaków, ale także z powodu ich rasy. Niemniej jednak 13 kwietnia 1843 r. Baptystyczny kaznodzieja Colby Sparks przewodniczył weselom między Eng i Sarah Yates oraz między Chang i Adelaide Yates. Chociaż ogólnokrajowe (głównie północne) gazety ogólnie potępiały małżeństwa, prawdopodobnie lokalna reakcja była niewielka, z wyjątkiem rzekomego wandalizmu w domu rodziców Sarah i Adelajdy w noc przed ślubem. W bunkrach w późniejszym okresie życia pojawiały się ich małżeństwa.

Pod koniec lat czterdziestych XIX wieku bliźniacy płynnie mówili po angielsku, głosowali i wnieśli oskarżenia przeciwko kilku białym osobom. Przyjęli także anglojęzyczne nazwisko Bunker, na cześć kobiety, którą poznali w Nowym Jorku i którą podziwiali. Ciągłe relacje w gazetach, gdy goście gromadzili się w ich domu Traphill, ugruntowały ich pozycję jako narodowe gwiazdy; i czuli się Amerykanami. Bunkry wyryły wyjątkowe miejsce w postrzeganiu rasy przez Amerykanów – uważano ich za nie białych, ale przyznano im wiele przywilejów bieli, będąc dość zamożnymi posiadaczami niewolników z Południa z prawem własności.

Mount AiryEdit

1 marca 1845 r. Bunkry kupili działkę o powierzchni 650 akrów (260 ha) w hrabstwie Surry. Zbudowali dom – początkowo tylko na część etatu – około 8 km na południe od Mount Airy , wzdłuż Stewarta Creek. Bliźniacy zgromadzili bogactwo pod koniec lat czterdziestych i pięćdziesiątych XIX wieku i żyli w luksusie jako właściciele plantacji. W 1850 r. Oszacowano, że zainwestowali 10 000 USD w nieruchomości w Północnej Karolinie, co odpowiada 307320 USD w 2019 r. W międzyczasie mieli kupca w Nowym Jorku, który zarządzał kolejnymi 60 000 USD za import, co odpowiada 1 843 920 USD w 2019 r. zainteresowania.

Przez około dekadę dzielili swój czas między Mount Airy i Traphill, ponieważ ich rodziny się rozrosły; do 1847 Adelaide urodziła czworo dzieci; Sarah, trzy. Utrzymaliby rezydencję Traphill do 1853 roku; później ich czas został podzielony wyłącznie na dwa domy położone wokół Mount Airy.Następnie przez następne dziesięciolecia bliźniaki zmieniały dom, z którego korzystały, przez trzy dni; bliźniak, który był właścicielem obecnego domu, mógł robić, co chciał, podczas gdy jego brat przestrzegał i milczał.

W 1850 roku dziesięciu z ich 18 niewolników miało mniej niż siedem lat. posiadane tylko po to, by później je sprzedać dla zysku, a inni dorastali do pracy na polach. Na plantacjach bunkrów produkowano pszenicę, żyto, kukurydzę, owies i ziemniaki, a także hodowano krowy, owce i świnie. W przeciwieństwie do rodzin, które posiadały wiele farm w Północnej Karolinie, bunkry nie uprawiały tytoniu, co może sugerować, że ich plantacja była prowadzona głównie po to, aby wyżywić rodzinę Bunkerów i jej niewolników, a nie w celach komercyjnych. Prasa scharakteryzowała „traktowanie niewolników przez bunkry jako szczególnie surowe, chociaż bliźniacy potępili oskarżenia o okrucieństwo i powiedzieli, że ich żony nadzorują niewolników i zbierają pieniądze na ich edukację.

Chociaż bunkry były na ogół częścią arystokracji regionu, niektóre z jej praktyk wyróżniają ją. Czasami widywano ich przy wykonywaniu pracy fizycznej; ich metoda rąbania drewna była szczególnie skuteczna: dzierżyli topór wszystkimi czterema rękami, aby uzyskać większą siłę, lub szybko wykonali naprzemienne kołysanie. Kontynuowali polowania rekreacyjne, a także wędkowali, pili i uprawiali kilka sportów.

Powrót do touringEdit

Częściowe przejście na emeryturę ostatecznie nie pasowało do bunkrów, i starali się wznowić trasę koncertową z tak zwanych powodów finansowych: stwierdzili, że muszą zarobić więcej pieniędzy, aby utrzymać siedmioro dzieci. Podróżowali do Nowego Jorku w 1849 roku z córkami Katherine i Josephine, obie w wieku pięciu lat, ale krótka trasa dobiegła końca z powodu złego zarządzania i wrócili do Karoliny Północnej. Reklamy opisywały ich jako „Żywe bliźniaki syjamskie Chang-Eng i ich dzieci”.

W 1853 roku odbyli udaną całoroczną trasę koncertową, ponownie zabierając ze sobą dwoje dzieci (Christophera i Katherine). Ponownie uzasadnili wycieczkę, mówiąc, że ich motywacją było zebranie pieniędzy na wsparcie ich (do tego momentu 11) edukacji dzieci. Podczas tej wycieczki widoki były jak tamy i nie były wyszukane, ponieważ bliźniaki i ich dzieci zwykle siedzieli, przemawiali i wmieszali się w publiczność. Chang i Eng nosili amerykańskie garnitury i rozmawiali po angielsku o swoich małżeństwach i rodzinach, a także popisali się dowcipem i wiedzą polityczną. Według biografa Josepha Andrew Orsera, wydawali się wykształceni i uprzejmi. mogła pojawić się na wystawie jako wybitna południowa rodzina, gdyby nie fakt, że żadna wyróżniająca się rodzina nie wystawiałaby się publicznie. ”

Na początku października 1860 roku podpisali kontrakt ze słynnym showmanem PT Barnumem na miesiąc i wystawiali w American Museum Barnuma w Nowym Jorku. Wraz z Zip the Pinhead wystąpili dla kilku znamienitych gości, w tym dla księcia Walii; w 1868 roku odbyli krótką trasę koncertową z Zip w Wielkiej Brytanii, Wielkiej Brytanii i Irlandii. Wbrew powszechnemu przekonaniu Barnum nie stworzył karier w Bunkerach; w rzeczywistości byli oni konkurentami w branży rozrywkowej, a bliźniacy zdobyli już światową sławę dzięki własnym trasom koncertowym.

Wyjechali z Nowego Jorku 12 listopada 1860 r., wsiadł na parowce i przeprawił się przez Panamę pociągiem, aby dotrzeć do San Francisco 6 grudnia. Kalifornijczycy w tym czasie byli w trakcie zastanawiania się, jak poradzić sobie z niedawnym napływem chińskich imigrantów i przybyciem ludności chińskiej. W centrum uwagi znalazły się bunkry (a także dwóch synów Eng „, Patrick i Montgomery). Jak zwykle, Chang i Eng zostali pozytywnie przyjęci przez publiczność, z którą rozmawiali, chociaż relacje z ich występów w Kalifornii zawierały różne spojrzenia na ich rasę i narodowość. Gazety nazwały je „żółtymi”, ale także „największymi z żywych osobliwości”, które „narobiły na świecie wiele hałasu i na pewno warto je zobaczyć”. Opuścili Kalifornię 11 lutego 1861 r., Kiedy to siedem stanów odłączyło się od Stanów Zjednoczonych, wywołując amerykańską wojnę domową. Bunkry prawdopodobnie wróciły do swoich domów w Mount Airy w kwietniu – po rozpoczęciu ostrzału w Karolinie Południowej, ale przed odłączeniem się Karoliny Północnej 20 maja.

Civil War metaphorEdit

Przez całą wojnę secesyjną stan złączony bliźniaków służył w kilku metaforach.W lipcu 1860 roku Louisville Journal zbeształ podziały w Partii Demokratycznej, zmuszając bliźniaków do reprezentowania rywalizujących frakcji w partii, podzielonych co do zakresu, w jakim niewolnictwo powinno być chronione przez federację. Bracia Bunker byli jednak od dawna zwolennikami Partii Wigów, a ich sąsiad napisał do The Fayetteville Observer, że „nie są teraz i nigdy nie byli Demokratami, mówią, że nigdy nie spodziewają się, że będą Demokratami”. Ten sąsiad powiedział również, że w wyborach prezydenckich w 1860 roku obaj bliźniacy poparli Tennessean Johna Bella z Partii Unii Konstytucyjnej, kandydata popularnego w północno-zachodniej Karolinie Północnej, którego platforma obejmowała zarówno wsparcie niewolnictwa, jak i zachowanie związku.

Co ważniejsze, wiele gazet fikcyjnie napisało, że Chang i Eng nie zgadzali się ze sobą w kwestii secesji, uosabiając obawy przed przemocą grupową. New-York Tribune opublikował kolorową alegorię, która miała być relacją ze sporu między bliźniakami, gdy byli w American Museum Barnuma. Mówi, że Chang, kłótliwy, chce, aby łączące je więzadło było pomalowane na czarno ( co oznacza kluczową kwestię niewolnictwa), ale inż tego nie robi. Chang mówi, że jego „związek” z Eng ma zostać „rozwiązany”, podczas gdy „Dr. Lincoln „powody, dla których operacja separacji byłaby„ niebezpieczna dla obu stron ””.

Według Orsera, „zjednoczeni bracia stali się symbolem amerykańskiego związku i obietnicy złożonej swoim obywatelom”. Orser dodaje, że doniesienia o konflikcie między bunkrami zawierały ziarno prawdy: bracia zgodnie z prawem podzielili swój majątek, ziemię i niewolników, a także stworzyli oddzielne testamenty, formalizując podzielony sposób życia od małżeństwa.

Ostatnie lataEdytuj

Do czasu zakończenia wojny secesyjnej w 1865 roku finanse bliźniaków poszły w ruinę (pożyczyli pieniądze spłacone w bezwartościowej walucie konfederackiej), a ich niewolnicy zostali wyemancypowali się, więc postanowili wznowić trasę koncertową. W tym momencie północna publiczność nie była tak otwarta na bliźniaków – ponieważ byli niewolnikami Konfederacji – więc podczas wycieczek sympatycznie przedstawiali się jako starzy mężczyźni, z wieloma dziećmi, którzy tylko niechętnie wspierali swój stan nad krajem, a każdy z nich miał syna rannego na wojnie, jednego rannego i jednego schwytanego (służącego w armii Stanów Konfederacji). Gazety lekceważąco pisały, że bliźniacy stracili „znaczną liczbę niewolników mniej więcej tego samego koloru siebie” i twierdzili, że bliźniacy wykorzystują swoją publiczność.

Chang i Eng odbyli podróż do Wielkiej Brytanii w latach 1868–69, odwiedzając lekarzy i rozmawiając na wystawie; ich ostatnia wizyta miała tam miejsce ponad 30 lat temu. córka Nannie, która nigdy tego nie robiła przedtem była daleko od domu, a córka Eng „Kate, oboje po dwudziestce, przyjechała w podróż z Północnej Karoliny do Baltimore i Nowego Jorku, potem przez Atlantyk do Liverpoolu i do wiejskiej Szkocji, a później do Manchesteru.

W 1870 r. Chang, Eng i dwóch synów wyjechali do Niemiec i Rosji; chcieli dalej eksplorować Europę, ale wrócili do domu, aby uniknąć rozwijającej się wojny francusko-pruskiej. Na statku wracającym do domu, prawa strona Changa (w kierunku Eng) została sparaliżowana po tym, jak doznał udaru i ostatecznie przeszli na emeryturę, ponieważ Eng opiekował się nim. Posiadłość Bunker w 1870 r. Była warta łącznie 30 000 USD, co stanowi równowartość 606 553 USD w 2019 r. —Dwie trzecie należące do Changa.

FamilyEdit

Sarah Yates Bunker urodziła się 18 grudnia 1822 r. czwarte dziecko i druga córka Davida i Nancy Yates. Czasami nazywana „panią inż.” Była postrzegana jako prostsza siostra, niewykształcona, żyła oszczędnie i była zdolnym kucharzem. Została również opisana jako „bardziej tęga, sprawiedliwa”. Obie siostry przeżyły swoich mężów; Sarah zmarła w wieku 69 lat 29 kwietnia 1892 r.

Adelaide Yates Bunker, czyli „pani Chang”, urodziła się 11 października 1823 r. Wyższa i szczuplejsza niż jej starsza siostra, podobno miała „wyróżniał się pięknem osobistym” i posiadał bardziej wyrafinowany gust. Mówiono, że zarówno Chang, jak i Eng faworyzowali Sarah; Jednak według współczesnej gazety: „Dla każdego, z wyjątkiem orientalnego gustu, był o wiele najpiękniejszy, będąc w rzeczywistości przystojną i efektowną brunetką”. Zmarła w wieku 93 lat 21 maja 1917 r.

Pierwsze dzieci Changa i Eng urodziły się w odstępie sześciu dni: Sarah urodziła Katherine Marcellus 10 lutego 1844 r .; Adelaide, do Josephine Virginia, 16 lutego. Jedna grupa kuzynów urodziła się w odstępie ośmiu dni: syn Changa, Christophera, i córka Eng, Julia.W sumie Chang i Adelaide mieli dziesięcioro dzieci; Eng i Sarah mieli 11; było 12 córek i dziewięciu synów; dwoje było głuchych, a dwoje zmarło w wyniku oparzeń przed ukończeniem trzeciego roku życia; żaden nie był bliźniakiem.

Bliźniacy czasami chodzili z żonami do kościoła. Ich dzieci były przez jakiś czas formalnie wykształcone i ogólnie były postrzegane pozytywnie; profil Changa i Eng powiedział, że dzieci stanowią „zasługę dla ich rodziców i społeczności, w której żyją”.

W 2006 r. potomkowie 21 dzieci Changa i Eng liczy około 1500. Wiele dalszej rodziny nadal mieszka w zachodniej Karolinie Północnej, a od lat 80. XX w. jest gospodarzem corocznych spotkań, zwykle w ostatnią sobotę czerwca. Potomkowie Changa to m.in. wnuk Caleb V. Haynes, generał sił powietrznych i jego syn Vance Haynes, archeolog; prawnuczka Alex Sink, były dyrektor finansowy Florydy i kandydat Demokratów na gubernatora Florydy w 2010 r .; oraz prawnuczka Caroline Shaw, kompozytorka i laureatka Nagrody Pulitzera w 2013 roku w dziedzinie muzyki. Potomkowie Engs to między innymi wnuk George F. Ashby, prezes Union Pacific Railroad w latach czterdziestych XX wieku. Rodowód Bunker zawiera 11 par bliźniaków, bez zrobienia ich razem; pierwszy zestaw bliźniaków, prawnuków Eng „, również nazywano Chang i inż.