Wychowałem się na nartach na wschodnim wybrzeżu. Nauczyłem się tego na małym wzgórzu zwanym Powder Ridge Mountain Park and Resort w Middlefield w Connecticut. College zaprowadził mnie dalej na północ, najpierw na University of Maine w Farmington w ramach dwuletniego programu dla przemysłu narciarskiego, a następnie na University of Vermont, gdzie przez kilka sezonów trenowałem zespół freeride z Sugarbush. Grupa przyjaciół, z którymi jeździłem na nartach, założyła następnie Ski the East, firmę odzieżową i filmową, założoną w 2005 roku, aby pokazać światu, że narciarstwo na Wschodzie to nie tylko lód – jeśli chcesz, opcje w puchu i backcountry są liczne aby ich szukać.
Chociaż na południowym wschodzie jest trochę dobrych stoków, w kurortach takich jak Snowshoe Mountain w Wirginii Zachodniej, rzadko odczuwałem potrzebę opuszczenia Nowej Anglii. Zakochałem się w lasach otaczających Mount Mansfield, w Stowe Mountain Resort w Vermont, i spędziłem następną dekadę mieszkając w stanie i odkrywając każdy jego zakątek. Od 2000 stóp pionu w Mad River Glen do lokalnych tras w Stowe, oto dowód na to, że jazda na nartach po „lodowym wybrzeżu” to coś więcej, niż się wydaje.
Mad River Glen, Vermont
Powolny ruch tego kultowego pojedynczego krzesła – jednego z dwóch pozostałych w kraju – pędzący pod górę na szczyt General Stark Mountain i Mad River Glen (całodniowe bilety od 92 USD), zapewnia samotność na terenie narciarskim, który utknął w kapsule czasu. Szalona rzeka jest antytezą współczesnego narciarstwa i na tym polega jej urok. Nawet po dodaniu trzech podwójnych wyciągów krzesełkowych przez lata ośrodek zdołał zachować śnieg doświadczenie na wzgórzu.
Wciąż pamiętam, jak pewnego marcowego poranka, ponad dekadę temu, siedziałem samotnie na kanapie, kiedy padał na mnie śnieg, kiedy usłyszałem słowa „O cholera!” z jednego z moich kumpli dwa krzesła dalej, gdy zobaczył, ile śniegu spadło poprzedniej nocy. Nocna burza wymagała dziesięciu cali, ale przyniosła znacznie więcej, z łatwością dwie stopy świeżego śniegu. To był początek wyjątkowego dnia. Zsunęliśmy się z krzesła, zeszliśmy do rajskiej trasy i przylegających do niej polan, po czym przeskoczyliśmy łukiem przez drzewa w absurdalnie głębokim i lekkim puchu.
Kręte szlaki, które otaczają Szaloną Rzekę i jej niekończący się teren do uprawiania narciarstwa, są magicznym przeżyciem. Obszar ten ma reputację wymagającego przeniesienia Twojej gry A. Trasy są wąskie i strome. Mad River zapewnia tak blisko backcountry doznania na terenie narciarskim, jak nigdy dotąd.
Muszę wiedzieć
Czas to najlepszy sposób na zdobycie gola w Mad River Glen. Ponieważ w okolicy nie ma śniegu, poczekaj, aż nadejdzie kilka burz i zapewnij bazę. Kiedy wichura zimowa ogarnia Vermont, góra ożywa.
Nie przegap klasycznego zjazdu na polanie o nazwie Paradise off the single chair. Zwłaszcza jeśli to dzień w proszku. W okolicy i wokół znajdują się inne skrytki drzew; należy jednak pamiętać, że niektóre mają spore klify, jeśli przekroczysz wyznaczone trasy. Dodatkowo Fall Line i Chute to legendarne trasy biegowe, gdy śnieg jest miękki. Po drugiej stronie góry podwójne krzesła prowadzą na łatwiejsze do opanowania polany i szlaki dla mniej zaawansowanych narciarzy. Pod koniec dnia, ostatnie spalenie zakrętów i zakrętów Górnej i Dolnej Antylopy to zabawna tradycja. Następnie wybierz się do minibrowaru z Vermont w pubie General Starks, znajdującym się w głównej chatce ośrodka.
Doceń historię. Mad River Glen została założona w 1948 roku przez Rolanda Palmedo, legendę wśród pionierów narciarstwa. Wyobrażał sobie „teren narciarski nie tylko jako miejsce prowadzenia działalności, jakby górski park rozrywki. Zamiast tego jest to społeczność zimowa, której członkowie, zarówno narciarze, jak i personel terenowy, są oddani czerpaniu przyjemności ze sportu”. Ta misja wciąż jest prawdziwa, ponieważ przemysł narciarski stoi w obliczu presji konsolidacji kurortów, a wiele obszarów zamienia się w pozorowane Disneylands. Dzisiaj Mad River nadal działa jako spółdzielnia założona w 1995 roku.
Upuść swoich snowboardzistów do pobliskiego ośrodka narciarskiego Sugarbush. Mad River Glen nie zezwala na jazdę na snowboardzie. Nie ma to nic wspólnego z wrogością; jest to polityka oparta na ukształtowaniu terenu w górach.
Kiedy jechać
W Mad River od stycznia do marca jest najlepsza pora. Czasami grudzień jest śnieżny, ale zimowe burze mogą być kapryśne w Vermont na początku sezonu. Miej oko na pogodę, jeśli jesteś elastyczny, ale generalnie w miesiącach zimowych zapewni świetne warunki. Spodziewaj się tłumów podczas przerw wakacyjnych.
Jak się tam dostać
Leć do Burlington w stanie Vermont. Stamtąd do Mad River jest około godziny jazdy. Wynajmij samochód, który poradzi sobie w warunkach zimowych lub podjedzie z Bostonu (czterogodzinna podróż) lub Nowego Jorku (5,5-godzinna wycieczka).
Intel
Gdzie się zatrzymać
Będziesz mieć do wyboru historyczne Vermont B & Pensjonaty i prywatne domki narciarskie w niewielkiej odległości od ośrodka. Ośmiopokojowy Yellow Farmhouse Inn (od 149 USD), w mieście Waitsfield, znajduje się zaledwie 15 minut od hotelu, a ćwierć mili na północ od ośrodka znajduje się ten prywatny dom z czterema sypialniami (od 250 USD), idealny dla grup lub rodzin.
Teren
Jeśli chcesz jeździć na nartach na polanach Nowej Anglii w miękkim śniegu, Mad River to twoje miejsce – obszar ten ma dobrze zarządzaną załogę polanową w miesiącach letnich i jesiennych. Jeśli szukasz stref backcountry, skrytki są trzymane w ciszy, więc przygotuj się na zaprzyjaźnienie się z miejscowymi w nadziei, że ujawnią wersję beta. Góra ma 2037 stóp pionu, przy czym 45 procent obszaru określa się jako teren dla ekspertów, 35 procent jako teren średni, a 20 procent dla nowicjuszy. Ośrodek przygotowuje trasy dla początkujących i średnio zaawansowanych, jeśli pozwalają na to warunki.
Off Hill
Odwiedź Lawson’s Finest Liquids. Były szef programu przyrodniczego Mad River Glen warzy jedne z najlepszych piw w stanie, a niedawno otworzył nowy bar. Nie przegap American Flatbread w Waitsfield na pizzę opalaną drewnem.
Bottom Line
Mad River jest świetna dla narciarzy, którzy chcą mocniej szarżować, ale jest równie dobra dla rodzin z różnorodność poziomów umiejętności. To nie jest dla tych, którzy chcą przeżyć coś w ośrodku narciarskim, ale raczej dla tych, którzy chcą jeździć na nartach bez hałasu i zgiełku.
Stowe Mountain Resort, Vermont
Stowe jest uważane za stolicę narciarską Wschodu. Nawet po tym, jak Vail kupił ośrodek (bilety dzienne od 78 USD) w 2017 r. I stał się częścią przełęczy Epic Pass, a eleganckie hotele zostały otwarte u podnóża Spruce Peak w okolicy, Stowe pozostało autentycznym miastem narciarskim. Obszar ten jest produktem legend z początków narciarstwa, od klubu narciarskiego Mount Mansfield, założonego w 1934 roku, po załogi szlaków z Civilian Conservation Corps (CCC), które przecinały Bruce, Nosedive i inne piętrowe trasy. Stowe jest świętym terenem narciarstwa w Nowej Anglii.
Dziś został okrzyknięty elegancką alternatywą dla bardziej skromnych miejsc, takich jak Smugglers ’Notch (patrz poniżej) czy Mad River Glen. Jednak po spędzeniu dziesięciu lat w tym regionie wiem, że jest to również dom dla jednej z najlepszych scen narciarskich w regionie. Mówię o narciarzach, którzy pracują przez całe lato, aby móc jeździć na nartach przez całą zimę, ponieważ aż za dobrze znają nagrodę za śnieg, którą otrzymuje Mount Mansfield oraz zakamarki lasu, które to wszystko ukrywają.
Muszę wiedzieć
Parkuj po stronie Mansfield. Stowe jest podzielone na dwie strefy: Spruce Peak i Mount Mansfield. Od strony Spruce Peak odbywa się większość szkoleń szkół narciarskich i klubów narciarskich. Tam też znajduje się ośrodek wypoczynkowy i hotel. Więcej miejsc parkingowych znajdziesz po stronie Mansfield. Następnie po prostu wskocz na Over Easy Gondola, aby dostać się do bazy kurortu.
Skorzystaj z najlepszego w regionie backcountry obsługiwanego wyciągiem. Gondola zabierze Cię w pobliże szczytu Mount Mansfield o wysokości 4395 stóp. Po wejściu na szczyt jest wiele możliwości zjazdu na nartach, od długich wycieczek po krótsze. Niektóre trasy wracają na teren narciarski, a inne wypadają po drugiej stronie góry, do małych miasteczek. Łatwo się zgubić, jeśli nie wiesz, dokąd się wybierasz. Bądź przygotowany i traktuj Mansfield z szacunkiem, a w nagrodę otrzymasz jedne z najlepszych tras narciarskich na wschód od Mississippi. Znane strefy, takie jak Angel Food lub Hell Brook, wyrzucają narciarzy na Route 108, więc spodziewaj się półtorej mili wędrówki z powrotem do ośrodka, jeśli nie możesz przejechać. Jeśli wybierasz się dalej na pobliski teren Smugglers Notch, weź ze sobą sprzęt lawinowy, bo ślizgawki się zdarzają.
Rozpocznij dzień na Quad Fourrunner. Główna winda otwiera się o godzinie 7:30. w weekendy. Jeśli jest puszysty dzień, warto wybrać się na trasy Starr, Goat, Lookout, Liftline i National, ale potem udaj się do lasu z quadu lub gondoli. Zakończ dzień łagodnym szusem w dół Bruce Trail – oryginalnego szlaku CCC opracowanego przez Charliego Lorda, głównego projektanta tras narciarskich Stowe; zaczyna się od przystanku Octagon przy quadzie i kończy się w Matterhorn Bar and Grill, popularnym wodopoju znanym z après i muzyki na żywo.
Kiedy jechać
Stowe odpala armatki śnieżne przy pierwszych oznakach ciągłego mrozu, więc idź w dowolnym czasie między listopadem a końcem kwietnia. Na wschodzie pada dużo śniegu – w zeszłym roku podstawa Mount Mansfield osiągnęła 120 cali na wysokości pokrywy śnieżnej w marcu. Dodatkowo luty wydaje się przynosić najlepsze burze. A sezon wakacyjny jest zawsze zajęty, oprócz większości weekendów.
Jak się tam dostać
Leć do Burlington i wynajmij samochód, który poradzi sobie w zimowych warunkach. Ośrodek znajduje się około godziny od tego lotniska.Jedź drogą międzystanową 89 do zjazdu 10, a następnie drogą nr 100 do miasta Stowe, a następnie skręć w lewo przy znaku stop na Mountain Road.
Intel
Gdzie się zatrzymać
Istnieje wiele opcji na stokach i w mieście, które różnią się ceną, od fantazyjnego 300-pokojowego Lodge at Spruce Peak (od 204 USD), zaledwie kilka kroków od Over Easy Gondola lub hotelu Town and Country (od 100 USD) w mieście, które ma 43 niedawno odnowione pokoje i własną pizzę. Lub zdecyduj się na mieszkania lub domy prywatne oferowane przez Stowe Vacation Rentals (od 169 USD); wiele jednostek znajduje się w odległości krótkiego spaceru od windy Toll House Double.
Teren
Teren Stowe jest podzielony na 16 procent dla początkujących, 55 procent dla średniozaawansowanych i 29 procent dla ekspertów i ma 2360 stóp przewyższenia. Słynne szlaki z pierwszej czwórki – National, Goat, Starr i Liftline – opadają kaskadą w dół po linii spadku z Fourrunner Quad na Mount Mansfield. Alpejskie zjeżdżalnie i niekończąca się jazda na nartach na drzewach ze szczytu Mansfield (niektóre dobrze znane, a inne ukryte) wciąż wywołują uśmiech, kiedy myślę o spędzonym na nich czasie. W międzyczasie te epickie obrazy przedstawiające jazdę na nartach na drzewach, które widzisz w mediach, były w większości wyrwane z granic. Ośrodek ma politykę otwartych granic, więc bądź bezpieczny i baw się dobrze.
Off Hill
Zacznij dzień od śniadania na Harvest Market. W przypadku niektórych rzeczy może się to wydawać zawyżone, ale kanapki z kawą i śniadaniem są pyszne i niedrogie. Oprócz Matterhorn udaj się do Pie-Casso na après i pizzę w kawałkach lub cieście. Jeśli lubisz fermentowane libacje, koniecznie odwiedź Alchemist Beer na IPA. Warto również odwiedzić Muzeum Narciarstwa Vermont w miejscowości Stowe, aby poznać historię narciarstwa w Vermont i dowiedzieć się, jak ukształtowało ono lokalną społeczność.
Bottom Line
Stowe jest zdecydowanie jeden z moich ulubionych kurortów na wschodnim wybrzeżu, a ukształtowanie terenu, śnieg i społeczność sprawiają, że to miejsce wciąż przypomina miejscowe wzgórze.
Smugglers Notch Resort, Vermont
Smugglers Notch Resort (całodniowe bilety od 39 USD) to klasyczny region narciarski w północnym Vermoncie, udało się nie wpaść w pułapkę kurortu. Miejscowi uwielbiają to miejsce za doskonały teren i stonowaną atmosferę. Przypomina dawnych Vermonterów, którzy od pokoleń mieszkali w pobliskich miasteczkach: oczywiście, w ośrodku można postawić szybkie quady, ale jakość jazdy na nartach szybko zjeżdżałaby.
Teren narciarski jest skromny wioska bazowa z zakwaterowaniem i szczyci się programami rodzinnymi. Podrzuć dzieci do szkoły narciarskiej, pokonaj klasyczne trasy, spotkaj się z rodziną w łagodniejszym terenie i masz zadatki na solidny dzień. Okolica hoduje mocnych narciarzy, do których zaliczam żonę. Kiedy się poznaliśmy, powiedziała mi, że dorastała na nartach Smuggs, a ja pomyślałem: OK, to zadziała!
Muszę wiedzieć
Przygotuj się na jazda windą. Krzesło Madonna I to powolne spalanie na szczyt Madonny Peak na 3640 stóp. Zwraca się również na północ. To wszystko jest dobre dla ochrony śniegu i jakości nart, ale przynieś dodatkową warstwę na chłodne dni i późne popołudnia w grudniu i styczniu.
Planuj zgodnie z poziomem umiejętności. Obszar jest podzielony na dolny obszar, Morse Mountain i górny obszar, składający się z Madonny i Sterling Mountains. Morse jest idealny dla rodzin i osób uczących się jeździć na nartach. Sterling jest również świetny dla rodzin, które mogą rozdzielić się na zjeździe i ponownie zebrać się na krześle.
Przygotuj się do jazdy na nartach na drzewie. Jest tu obficie, zarówno w granicach terenu narciarskiego, jak i poza nim. Upewnij się, że jesteś przygotowany i wiesz, dokąd się wybierasz, jeśli wyruszasz poza trasę. Niektóre trasy prowadzą do zamkniętej trasy 108, z której trzeba wędrować i wracać na teren narciarski.
Spodziewaj się, że ośrodek zadzwoni wcześniej. W ośrodku wszystko kończy się wcześnie, jeśli chodzi o udogodnienia, ale jest wiele miejsc, w których można kupić drinki i jedzenie après, gdy zbliżasz się do miasta Jeffersonville.
Kiedy jechać
Od grudnia do kwietnia zazwyczaj można jeździć na nartach dobrej jakości. W przerwach szkolnych i wakacyjnych jest dużo miejscowych tłumów. Ruch na nartach poza wakacjami w weekendy jest niewielki, a w środku tygodnia to miasto duchów.
Jak się tam dostać
Istnieje kilka sposobów, aby dostać się do Smuggs jadąc na wschód od Burlington, z których każdy trwa średnio godzinę jazdy. Trasa 108, która przechodzi przez Notch ze Stowe, jest zamknięta zimą, więc nie jedź tą drogą, bez względu na to, co mówi Mapy Google.
Intel
Gdzie się zatrzymać
Ośrodek oferuje apartamenty typu studio lub apartamenty z czterema sypialniami (od 90 USD), które są dostępne w odległości krótkiego spaceru lub bezpłatnego transportu wahadłowego do wioski.
Teren
Strome nierówności z naturalnymi cechami na Freefall, Liftline i Robin’s Run zapewnią rozrywkę średnio zaawansowanym i zaawansowanym narciarzom, oprócz doskonałej jazdy na nartach po drzewach, w zjazdach i na zewnątrz.W zeszłym roku Smuggs odnotował 329 cali śniegu. Wewnętrzne polany, takie jak Doc Dempsey, są klasycznym terenem Smuggsów, ale skrytki backcountry są również bogate. Przygotuj swój sprzęt, partnera i nawigację, aby dostać się do iz terenu narciarskiego.
Off Hill
Scoop shop Ben and Jerry’s i Black Bear Tavern to hit wśród rodzin na après. Istnieje również wiele atrakcji dla dzieci w Fun Zone, krytym placu zabaw o powierzchni 26 000 metrów kwadratowych w ośrodku. Zejdź ze wzgórza, kieruj się w dół drogą do pubu i browaru Brewster River. W Jeffersonville, 158 Main Restaurant and Bakery to pyszne miejsce na śniadanie, obiad lub kolację. Jeśli chcesz kupić smaczne wypieki w podróży, udaj się do sklepu Cupboard Deli po lokalnie wykonane smakołyki. Znajduje się na dawnej stacji benzynowej, więc możesz pokusić się o osądzenie, ale jego ciasteczka i słynny pazur niedźwiedzia są godne.
Bottom Line
To miejscowa góra z swobodny, styl retro. Chociaż istnieje wiele trudnych tras backcountry, Smuggs jest również popularny wśród początkujących i rodzin, dzięki łagodniejszym opcjom terenu, takim jak Sir Henrys Learning and Fun Park i Magic Carpet.
Sugarloaf Mountain, Maine
Wznosząca się z doliny Carrabassett w północnym stanie Maine Sugarloaf Mountain (część przełęczy Ikon; całodniowe bilety od 109 $) przypomina wulkan na północno-zachodnim Pacyfiku. Ośrodek szczyci się jednym z największych ciągów pionowych na wschodzie – 2820 stóp – a jego położenie na północ od Portland w stanie Maine oznacza mniej tłumów niż wiele bardziej południowych terenów narciarskich Nowej Anglii.
Oprócz Stowe, Sugarloaf jest jedynym terenem narciarskim na Wschodzie oferującym tereny alpejskie. Na wysokości 4237 stóp Sugarloaf jest drugą co do wysokości górą w stanie, a długie, ciągłe szlaki spadają ze szczytu w strome zjazdy lub otwarte pola sztruksu, błagając Cię, abyś pozwolił swoim nartom biegać. The Loaf (jak nazywają to miejscowi) ma również jedne z najlepszych tras do szybkich ratraków. I chociaż ten kurort na wschodnim wybrzeżu nie ma tradycyjnych wąskich szlaków w Nowej Anglii otaczających górę, nadrabia to mnogością nowo otwartych polan. Jeśli potrafisz znieść gorsze mrozy, nie ma lepszego miejsca na narty w Maine. Góra ma tętniący życiem, lokalny klimat i jest przyjazna rodzinom.
Co trzeba wiedzieć
Wypatruj nowych tras biegowych. Przed otwarciem utrzymywanych tras backcountry, takich jak Brackett Basin, Sugarloaf był znany ze swoich śnieżnych pól i terenowego parku. Z krzesła Spillway wciąż można uprawiać narciarstwo z ukrytych drzew: zjedź poza granice, w dół po ramieniu i tylnej stronie pól śnieżnych, do strefy drzew, która otwiera się kilkoma pasami, które zatrzymują się przy małej chatce zwanej Salsa Shack . Następnie zejdź do trawersu i wróć do krzesła King Pine, gdzie znajduje się jedna z najlepszych naturalnych tras narciarskich. Niedawno Loaf zwiększył swoje hektary narciarskie przez polany i właśnie dodał nowy obszar w pobliżu Burnt Mountain. Spalony był wcześniej dostępny tylko pieszo, ale teraz można się do niego dostać ratrakiem po zakupie biletu wstępu (od 45 USD).
Dodaj tę dodatkową warstwę. Niskie temperatury chronią górę przed przysłowiowymi styczniowymi roztopami, które mogą siać spustoszenie w innych ośrodkach narciarskich na wschodnim wybrzeżu. Spędziwszy dwa lata w tej okolicy, przeżyłem dni w puchu nad głową i mrożące krew w żyłach biegi ratrakowe z wyjącymi wiatrami. Przygotuj się na pogodę w Nowej Anglii, która może się zmienić w każdej chwili.
Zaznacz w kalendarzu. Reggae Fest to największa wiosenna impreza na terenie narciarskim, jaką kiedykolwiek widziałem. Zdarza się to co roku w kwietniu w Sugarloaf i jest pełen dobrych czasów.
Kiedy jechać
Loaf może mieć niezawodną ochronę przed naśnieżaniem w listopadzie. Po rozpoczęciu zimy śnieg utrzymuje się zwykle dobrze do kwietnia. Późna zima i wczesna wiosna to zazwyczaj najlepszy czas na wyjazd, a w Loaf średnio około 200 cali śniegu rocznie. Miej oko na nor’easters, gdy burze wyładowują się w ośrodku, podróżując w górę i zatrzymując się w Zatoce Maine.
Jak się tam dostać
Chociaż „stąd nie da się dotrzeć” to klasyczna odpowiedź Mainera, gdy pytasz o skomplikowane wskazówki, na szczęście dla narciarzy, Sugarloaf jest łatwy do osiągnięcia, jeśli nie przeszkadza Ci mała jazda. Najbliższe duże lotnisko znajduje się w Portland, Maine lub Bostonie, odpowiednio 2,5 i 4 godziny. Z Bostonu jedź I-95 / Maine Turnpike do Auburn w stanie Maine, a następnie Trasa 4 do Farmington, a następnie Trasa 27 na północ do Doliny Carrabassett i kurortu.Jeśli podróżujesz w ciągu dnia, będziesz wiedział, że jesteś blisko, gdy dotrzesz do Oh My Gosh Corner – kiedy w polu widzenia pojawi się szeroka twarz Sugarloaf. Najlepszą częścią Sugarloaf jest jego oddalenie, a będziesz zadowolony, że odbyłeś wędrówkę, biorąc pod uwagę zmniejszone tłumy.
Intel
Gdzie się zatrzymać
Sugarloaf Mountain Hotel (od 99 USD), zaledwie 100 metrów od wyciągu SuperQuad, ma odkrytą wannę z hydromasażem i restauracja na miejscu o nazwie 45 North. Istnieją również mieszkania i kwatery wakacyjne, które różnią się ceną.
Teren
Jak na tak duży teren narciarski, nadal wydaje się, że można nim zarządzać, biorąc pod uwagę prosty obszar bazowy. Podział ścieżek obejmuje 23% początkujących, 34% średnio zaawansowanych, 27% zaawansowanych i 18% ekspertów. Ponadto basen Brackett Basin i Burnt Mountain w kurorcie obejmują ponad 650 akrów polan w stylu backcountry. Śnieżne pola na szczycie Sugarloaf to jedyny teren powyżej linii drzew na północnym wschodzie, do którego można dostać się windą.
Off Hill
Oprócz restauracji na górze Bullwinkles Bistro, wszystkie inne restauracje a bary znajdują się w głównym obszarze bazowym. Zajrzyj do D’Ellies na lunch i do Bag and Kettle oraz Shipyard Brewhaus na après brew. Alice and Lulus zapewnia lepsze doznania kulinarne od farmy do stołu.
Bottom Line
Sugarloaf jest świetnym miejscem zarówno dla rodzin, jak i narciarzy, którzy chcą dostać się do lasu i nowo otwartego terenu . To także teren treningowy Carrabassett Valley Academy, znanej szkoły narciarskiej z programami wyścigowymi i freeride.
Backcountry at Mount Washington, New Hampshire
Mount Washington leży w paśmie prezydenckim, w White Mountain National Forest w północnej części New Hampshire. Na wysokości 6288 stóp przewyższa sąsiednie Zielone Góry Vermont. Jej ekstremalne warunki pogodowe są dokumentowane przez obserwatoria na szczycie od lat, rejestrując od dawna rekord największej prędkości wiatru na lądzie – 231 mil na godzinę w kwietniu 1934 roku. Góra obejmuje 2000 stóp terenu powyżej linii drzew i 13 lodowcowych kotłów (mis załadowany śniegiem, który rozciąga się wzdłuż grzbietów) i leży w zbieżności trzech oddzielnych torów burzowych. Jest znany jako dom najgorszej pogody na świecie. Teren jest również podatny na lawiny.
Ale kiedy pogoda jest spokojna, a wyjący wiatr przechodzi w oddech, strome zjazdy i misy stają się poligonem doświadczalnym dla narciarzy backcountry w Nowej Anglii i wabią ludzi z Zachodu , przyciągnięty do znaczenia regionu w historii narciarstwa w Ameryce Północnej. To dlatego, że góra jest domem dla słynnego cyrku zwanego Tuckerman Ravine, rytuału przejścia dla wielu narciarzy ze wschodniego wybrzeża. Znajdujący się na południowo-wschodnim zboczu góry Waszyngton wąwóz wymaga spakowania butów pod kątem 50 stopni, zanim spadnie z szybu, który jest zbliżony do pionu.
Muszę wiedzieć
Zdobądź sprzęt i szkolenie. Przynieś sprzęt lawinowy i naucz się go używać. Istnieje kilka strojów w Vermont i New Hampshire, które oferują lekcje lawiny na poziomie 1. Oprócz wzięcia udziału w zajęciach poćwicz używanie sprzętu – zwłaszcza gdy jesteś zmęczony i zmarznięty, ponieważ zazwyczaj zdarzają się wypadki. Oprócz latarni, łopaty i sondy, narciarze Mount Washington powinni czuć się komfortowo w używaniu raków i czekanów. Przed wyjazdem sprawdź Mount Washington Avalanche Center, które zapewnia prognozy wraz z pogodą i aktualizacjami zdjęć.
Zapoznaj się z bezpiecznymi strefami. Dolne części Sherburne Ski Trail i Gulf of Slides Ski Trail, które rozpoczynają się od Pinkham Notch, podskakują i splatają w dół góry. Stanowią bezpieczną przestrzeń do zwiedzania przy dużym zagrożeniu lawinowym, ponieważ szlaki osłonięte są gęstym zadrzewieniem. Bądź mądry i nie pchaj go, gdy warunki są szkicowe, ponieważ slajdy w przeszłości wysyłały drewno w powietrze na te szlaki.
Upewnij się, że masz mapę i kompas lub użyj GPS Gaia. Po zachodniej stronie Mount Washington znajdują się alpejskie cyrki podobne do Tuckerman Ravine, takie jak Ammonoosuc Ravine i Monroe Brook. Upewnij się, że masz pod ręką narzędzia nawigacyjne, na wypadek gdybyś zgubił drogę w tych wysokich górach.
Kiedy jechać
Na szczęście wyjący wiatr na Górze Washington pozostawia mnóstwo śniegu podczas burz. Warunki pogodowe i śniegowe znacznie się zmieniają z dnia na dzień. Zwykle od stycznia lub od lutego do maja to bezpieczny zakład na dobry śnieg.
Jak się tam dostać
Pinkham Notch jest najpopularniejszą lokalizacją początkową. Leży na trasie 16 w północnej części stanu New Hampshire i milę na południe od White Mountain Road od Wildcat Ski Area, innego znanego celu turystycznego znanego z różnorodności terenu. Pinkham Notch znajduje się trzy godziny jazdy od Bostonu i dwie godziny jazdy od Portland w stanie Maine. Z Notch można dostać się do szlaku narciarskiego Sherburne, wąwozu Tuckerman, szlaku Huntington Ravine Trail i Hillman Highway’s Ascent. Dodatkowo rozpoczyna się tutaj Szlak Narciarski Zatoki Slajdów, prowadzący do Zatoki Slajdów i wąwozów Zatoki Oakes.
Intel
Gdzie się zatrzymać
Joe Dodge Lodge (od 70 USD), położony w Pinkham Notch, ma prywatne pokoje i pokoje piętrowe ze wspólną łazienką, a także śniadanie w formie bufetu. Jeśli pozwala na to pogoda, schronisko Hermit Lake Shelter (od 15 USD), położone 3,8 mili w górę Tuckerman Ravine Trail, jest jedynym obszarem, na którym można biwakować po wschodniej stronie Mount Washington. Lean-tos i platformy namiotowe są dostępne na zasadzie kto pierwszy, ten lepszy, a pozwolenie można uzyskać w Pinkham Notch.
Teren
Najpopularniejszy obszar na Mount Washington to wąwóz Tuckerman. Od wczesnych dni wyścigu Inferno, kiedy w latach trzydziestych rozdrabniacze toczyli się po szlaku narciarskim Lip i Sherburne, wąwóz Tuckerman był sprawdzianem dla narciarzy. Wyraźnie pamiętam pierwszą jazdę na nartach przez środkową ścianę czołową: zbocze odchodziło z każdym zakrętem, tworząc ekscytującą jazdę, aby zobaczyć więcej. Kiedy pierwszy raz strzeliłem do jednego z jego spadochronów wczesną wiosną, na długim, białym płótnie przede mną, był jeszcze bardziej wyjątkowy.
Off Hill
Nie przegap piwa après i grilla w Moat Mountain Smokehouse and Brewing Co. oraz Red Parka Steakhouse and Pub, zwłaszcza po całym dniu zwiedzania w terenie.
Bottom Line
Jazda na nartach na „Wielkiej Skale”, jak miejscowi nazywają górę, nie powinna być lekka. Od 50-stopniowych stromych klifów z wypukłościami lodowymi przecinającymi rynny , zagrożenie lawinowe i szczeliny pod koniec sezonu, jest tak realne, jak to tylko możliwe na wschodnim wybrzeżu i mekka narciarstwa dla tych, którzy potrafią doświadczyć klasycznego terenu backcountry.