Ik ben opgegroeid met skiën aan de oostkust. Ik leerde hoe op een kleine heuvel genaamd Powder Ridge Mountain Park and Resort in Middlefield, Connecticut. College bracht me verder naar het noorden, eerst naar de Universiteit van Maine in Farmington voor het tweejarige ski-industrieprogramma en vervolgens naar de Universiteit van Vermont, waar ik het Sugarbush freeride-team een paar seizoenen coachte. De groep vrienden met wie ik skiede, startte vervolgens Ski the East, een kleding- en filmbedrijf dat in 2005 werd opgericht om de wereld te laten zien dat skiën in het oosten niet alleen ijs is – poeder- en backcountry-opties zijn er in overvloed als je wilt om ze te zoeken.
Hoewel er net in het zuidoosten goed geskied kan worden, in resorts zoals West Virginia Snowshoe Mountain, voelde ik zelden de behoefte om New England te verlaten. Ik werd verliefd op de bossen rondom Mount Mansfield, in Stowe Mountain Resort in Vermont, en bracht het volgende decennium door in de staat en verkende elke hoek ervan. Van 2000 voet verticaal bij Mad River Glen tot de lokale pistes bij Stowe, hier is het bewijs dat skiën langs de ‘ijskust’ meer is dan je denkt.
Mad River Glen, Vermont
Het langzame verloop van die iconische enkele stoel – een van de twee die nog in het land is achtergebleven – die bergopwaarts naar de top van General Stark Mountain en Mad River Glen tufte (dagtickets vanaf $ 92), biedt eenzaamheid in een skigebied dat vastzit in een tijdcapsule. Mad River is de antithese van het moderne skiën, en daarin schuilt zijn aantrekkingskracht. Zelfs met de toevoeging van drie dubbele stoeltjesliften door de jaren heen is het resort erin geslaagd om de sneeuw te behouden ervaring op de heuvel.
Ik herinner me nog steeds dat ik op een ochtend in maart meer dan tien jaar geleden op de lone seater zat, terwijl de sneeuw op me viel, toen ik de woorden “Holy shit!” van een van mijn maatjes twee stoelen verderop, toen hij zag hoeveel sneeuw er de vorige nacht eigenlijk naar beneden was gevallen. Een storm van de ene op de andere dag had tien centimeter gevraagd, maar leverde veel meer op, gemakkelijk twee voet verse sneeuw. Het was het begin van een bijzondere dag. We gleden van de stoel, stapten opzij naar Paradise Run en de aangrenzende open plekken, en bogen zich door de bomen in absurd diep en licht poeder.
De kronkelende paden die Mad River omringen en zijn oneindige boomskiënterrein zijn een magische ervaring. Het gebied heeft de reputatie je A-game te moeten brengen. De pistes zijn smal en steil. Mad River biedt zo dicht mogelijk bij een backcountry-ervaring in een skigebied als je ooit zult krijgen.
Wat u moet weten
Timing is uw beste gok om te scoren bij Mad River Glen. Aangezien het gebied geen sneeuwkanonnen heeft, moet u wachten tot een paar stormen toeslaan en voor een basis hebben gezorgd. Wanneer de midwinter Vermont stormt, komt de berg tot leven.
Mis niet de klassieke gladde run genaamd Paradise van de enkele stoel. Vooral als het een poederdag is. Er zijn andere boomstammen in en rond dit gebied; Wees echter gewaarschuwd dat sommige aanzienlijke kliffen hebben als je voorbij de aangewezen pistes waagt. Bovendien zijn Fall Line en Chute legendarische afdalingen als de sneeuw zacht is. Aan de andere kant van de berg leiden de dubbele stoelen naar beter beheersbare open plekken en paden voor minder gevorderde skiërs. Aan het einde van de dag is een laatste brander langs de wendingen van Boven- en Onder-antilope een leuke traditie. Volg dat met een brouwsel uit Vermont in General Starks Pub, gelegen in de basishut van het resort.
Waardeer de geschiedenis. Mad River Glen werd in 1948 opgericht door Roland Palmedo, een legende onder vroege skipioniers. Hij stelde zich voor “een skigebied, niet alleen een zakencentrum, als het ware een pretpark in de bergen. In plaats daarvan is het een wintergemeenschap waarvan de leden, zowel skiërs als gebiedspersoneel, toegewijd zijn aan het genieten van de sport.” Die missie klopt nog steeds, aangezien de ski-industrie onder druk staat van de consolidatie van resorts, waarbij veel gebieden veranderen in nep-Disneylands. Vandaag de dag blijft Mad River opereren als een coöperatie die werd opgericht in 1995.
Zet je snowboardvrienden af bij het nabijgelegen Sugarbush Ski Resort. Mad River Glen staat snowboarden niet toe. Het heeft niets te maken met vijandigheid; het is een beleid dat is gebaseerd op het terrein van de berg.
Wanneer moet je gaan
Januari tot en met maart is de beste tijd bij Mad River. Soms is december sneeuwachtig, maar in het vroege seizoen kunnen winterstormen wispelturig zijn in Vermont. Houd het weer in de gaten als je flexibel bent, maar over het algemeen zijn de midwintermaanden goede omstandigheden bieden. Verwacht drukte tijdens vakantiepauzes.
Hoe er te komen
Vlieg naar Burlington, Vermont. Het is ongeveer een uur rijden vanaf daar naar Mad River. Huur een auto die bestand zijn tegen winterse omstandigheden Of rijd omhoog vanuit Boston (reis van vier uur) of New York City (reis van 5,5 uur).
De Intel
Waar te verblijven
Je hebt de keuze uit het historische Vermont B & Bs en privé ski-chalets op korte rijafstand van het resort. De Yellow Farmhouse Inn met acht kamers (vanaf $ 149), in de stad Waitsfield, ligt op slechts 15 minuten afstand, en een kwart mijl ten noorden van het resort is dit privéhuis met vier slaapkamers (vanaf $ 250), perfect voor groepen of gezinnen.
Terrein
Als je op open plekken in New England in zachte sneeuw wilt skiën, dan is Mad River jouw plek – het gebied heeft een goed gerund gladingploeg in de zomer- en herfstmaanden. Als je op zoek bent naar backcountry-zones, worden stashes op de stilte gehouden, dus bereid je voor om vriendschap te sluiten met een local in de hoop dat ze de bèta onthullen. De berg heeft 2037 voet verticaal, met 45 procent van het gebied als expertterrein, 35 procent tussenliggend en 20 procent als beginner. Het resort verzorgt een aantal beginnende en middelzware paden wanneer de omstandigheden het toelaten.
Off Hill
Bezoek Lawsons Finest Liquids. Het voormalige hoofd van de natuurprogrammas van Mad River Glen brouwt een aantal van de beste bieren in de staat en opende onlangs een nieuw taphuis. Mis American Flatbread in Waitsfield niet voor houtgestookte pizzas.
The Bottom Line
Mad River is geweldig voor skiërs die hard willen opladen, maar het is even goed voor gezinnen met een verschillende vaardigheidsniveaus. Het is niet voor degenen die een ski-resortervaring willen, maar eerder voor mensen die willen skiën zonder het lawaai en de drukte.
Stowe Mountain Resort, Vermont
Stowe wordt beschouwd als de skihoofdstad van het oosten. Zelfs nadat Vail het resort in 2017 kocht (dagkaarten vanaf $ 78) en het onderdeel werd van de Epic Pass en chique hotels werden geopend aan de voet van de Spruce Peak in het gebied, is Stowe een authentiek skistadje gebleven. Het gebied is een product van legendes uit de begindagen van het skiën, van de Mount Mansfield Ski Club, opgericht in 1934, tot bemanningsleden van het Civilian Conservation Corps (CCC) die Bruce, Nosedive en andere legendarische afdalingen afsneden. Stowe is heilige grond voor skiën in New England.
Tegenwoordig wordt het bestempeld als het blitse alternatief voor meer bescheiden plaatsen zoals Smugglers Notch (zie hieronder) of Mad River Glen. Nu ik echter een decennium in het gebied heb doorgebracht, weet ik dat het ook de thuisbasis is van een van de beste ski-bum-scènes in de regio. Ik heb het over skiërs die de hele zomer werken zodat ze de hele winter kunnen skiën, omdat ze maar al te goed de sneeuwbijdrage kennen die Mount Mansfield ontvangt en de hoekjes en gaatjes in het bos die alles verbergen.
Wat u moet weten
Parkeer aan de kant van Mansfield. Stowe is verdeeld in twee zones: Spruce Peak en Mount Mansfield. De Spruce Peak-zijde is waar de meeste skischool- en skiclubtrainingen plaatsvinden. Het is ook waar het vakantieoord en het hotel zich bevinden. Aan de kant van Mansfield vindt u meer parkeerplaatsen. Spring dan gewoon op de Over Easy-gondel om bij de resortbasis te komen.
Profiteer van het beste door liften bediende achterland van de regio. De gondel brengt je dicht bij de 4395 meter hoge top van Mount Mansfield. Als je eenmaal naar de top bent gelopen, zijn er talloze mogelijkheden om naar beneden te skiën, van lange tochten tot kortere. Sommige afdalingen keren terug naar het skigebied, andere vallen aan de andere kant van de berg uit, in kleine steden. U kunt gemakkelijk verdwalen als u niet weet waar u heen gaat. Wees voorbereid en behandel Mansfield met respect en je zult worden beloond met enkele van de beste backcountry skiën ten oosten van de Mississippi. Bekende zones zoals Angel Food of Hell Brook laten skiërs vallen op Route 108, dus verwacht een trektocht van anderhalve kilometer terug naar het resort als je geen rit kunt vinden. Als je je verder waagt in het nabijgelegen Smugglers Notch-gebied, neem dan lawinegereedschap mee, want glijbanen komen voor.
Begin de dag op de Fourrunner Quad. De hoofdlift gaat om 7.30 uur open. in het weekend. Als het een poederdag is, zijn de Starr-, Goat-, Lookout-, Liftline- en National-afdalingen de place to be, maar ga dan het bos in, van de Quad of de gondel. Sluit de dag af met een rustige wandeling over Bruce Trail – een origineel CCC-parcours dat is aangelegd door Charlie Lord, de meesterontwerper van de skipistes van Stowe; het begint bij de Octagon-halte bij de quad en eindigt bij de Matterhorn Bar and Grill, een populaire lokale drinkplaats die bekend staat om de après en livemuziek.
Wanneer moet je gaan
Stowe vuurt de sneeuwkanonnen af bij het eerste teken van aanhoudende kou, dus ga tussen november en eind april. Het sneeuwt hier veel voor het oosten – vorig jaar bereikte de basis van Mount Mansfield 120 inch ter hoogte van de snowpack in maart. Bovendien lijkt februari de beste stormen te produceren. En het vakantieseizoen is altijd druk, naast de meeste weekenden.
Hoe er te komen
Vlieg naar Burlington en huur een auto die de winterse omstandigheden aankan. Het resort ligt op ongeveer een uur rijden van die luchthaven.Volg Interstate 89 tot afrit 10 en neem dan Route 100 naar de stad Stowe, gevolgd door linksaf bij het stopbord, Mountain Road op.
The Intel
Waar te verblijven
Er is een verscheidenheid aan pistes en opties in de stad die in prijs variëren, van de chique Lodge met 300 kamers op Spruce Peak (vanaf $ 204), op een steenworp afstand van de Over Easy Gondola of het Town and Country hotel (vanaf $ 100) in de stad, die 43 onlangs gerenoveerde kamers heeft en een eigen pizzapunt. Of kies voor appartementen of privéwoningen aangeboden door Stowe Vacation Rentals (vanaf $ 169); Veel accommodaties bevinden zich op loopafstand van de Toll House Double-lift.
Terrein
Het terrein van Stowe is verdeeld in 16 procent voor beginners, 55 procent voor gemiddeld en 29 procent voor experts, en het heeft een hoogteverschil van 2360 voet. De beroemde voorste vier paden – National, Goat, Starr en Liftline – stromen langs de vallijn van de Fourrunner Quad op Mount Mansfield. De alpine glijbanen en eindeloze bomen die van de top van Mansfield skiën (sommige bekend en andere verborgen) laten me nog steeds glimlachen als ik denk aan mijn tijd erop. Ondertussen werden die epische boomskiënbeelden die je in de media ziet, meestal buiten de perken gehouden. Het resort heeft een open-grensbeleid, dus wees veilig en heb plezier.
Off Hill
Begin de dag met een ontbijt op de Harvest Market. Voor sommige dingen lijkt het misschien te duur, maar de koffie- en ontbijtsandwiches zijn heerlijk en betaalbaar. Ga naast de Matterhorn naar Pie-Casso voor après en pizza per stuk of taart. Als gefermenteerde plengoffers jouw ding zijn, bezoek dan zeker Alchemist Beer voor een IPA. Het Vermont Ski Museum in de stad Stowe is ook een bezoek waard, om meer te weten te komen over de geschiedenis van het skiën in Vermont en hoe het de lokale gemeenschap heeft gevormd.
Waar het op neerkomt
Stowe is absoluut een van mijn favoriete resorts aan de oostkust, en het terrein, de sneeuw en de gemeenschap zorgen ervoor dat deze plek nog steeds aanvoelt als de heuvel van een local.
Smugglers Notch Resort, Vermont
Smugglers Notch Resort (dagtickets vanaf $ 39) is een klassiek skigebied in het noorden van Vermont slaagde erin niet in de val van het koekjessnijderresort te vallen. De lokale bevolking is er dol op vanwege het uitstekende terrein en de rustige sfeer. Het doet denken aan de oude Vermonters die al generaties lang in de nabijgelegen steden wonen: zeker, het resort zou hier supersnelle quads kunnen plaatsen, maar de skikwaliteit zou snel bergafwaarts gaan.
Het skigebied heeft een bescheiden basisdorp met accommodatie en is trots op zijn familieprogrammas. Zet de kinderen af voor de skischool, shred een paar klassieke pistes, spreek af voor familietijd op het zachtere terrein en je hebt de ingrediënten voor een solide dag. Het gebied kweekt sterke skiërs, waarvan ik mijn vrouw tel. Toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, vertelde ze me dat ze opgegroeid was met skiën in Smuggs, en ik dacht bij mezelf: oké, dit gaat lukken!
Moet weten
Bundel je voor de lift. De Madonna I-stoel is een langzame verbranding naar de top van Madonna Peak, op 3640 voet. Het staat ook pal naar het noorden. Dit zijn allemaal goede dingen voor sneeuwbehoud en skikwaliteit, maar breng een extra laag aan voor koude dagen en late middagen in december en januari.
Plan volgens vaardigheidsniveau. Het gebied is verdeeld in een lager gelegen gebied, Morse Mountain, en een hoger gelegen gebied, bestaande uit Madonna en Sterling Mountains. Morse is perfect voor gezinnen en mensen die leren skiën. Sterling is ook geweldig voor gezinnen die tijdens de afdaling kunnen opsplitsen en weer bij de stoel kunnen komen.
Bereid je voor op boomskiën. Het is hier overvloedig aanwezig, zowel binnen als buiten het skigebied. Zorg ervoor dat u voorbereid bent en weet waar u heen gaat als u zich buiten de piste begeeft. Sommige pistes leiden naar de gesloten Route 108, vanwaar je moet wandelen en terug moet naar het skigebied.
Verwacht dat het resort het vroeg zal bellen. Wat de voorzieningen betreft, wordt het vroeg in het resort stilgelegd, maar er zijn genoeg plekken om après-drankjes en eten te pakken terwijl je dichter naar de stad Jeffersonville gaat.
Wanneer te gaan
December tot en met april leveren typisch kwaliteitsskiën op. School- en vakantiepauzes worden druk met de lokale drukte. Het skiverkeer buiten het vakantieweekend is licht en doordeweeks is het een spookstad.
Hoe er te komen
Er zijn verschillende manieren om naar Smuggs te reizen vanuit Burlington in oostelijke richting, die allemaal gemiddeld een uur rijden zijn. Route 108, die door de Notch van Stowe loopt, is tijdens de winter gesloten, dus ga niet die kant op, wat Google Maps ook zegt.
De Intel
Waar te verblijven
Het resort biedt studios tot flatgebouwen met vier slaapkamers (vanaf $ 90) op korte loopafstand of met een gratis pendeldienst het dorp in.
Terrein
Steile hobbels met natuurlijke kenmerken op Freefall, Liftline en Robins Run zullen gemiddelde en gevorderde skiërs vermaken, naast uitstekend boomskiën, in en uit.Vorig jaar registreerde Smuggs 329 centimeter sneeuw. Inkomende open plekken, zoals die van Doc Dempsey, zijn klassiek Smuggs-terrein, maar ook backcountry-stash zijn er in overvloed. Wees voorbereid met uw uitrusting, partner en navigatie om u van en naar het skigebied te brengen.
Off Hill
De Ben en Jerrys scoop shop en Black Bear Tavern zijn een hit bij gezinnen voor après-ski. Er zijn ook tal van activiteiten voor kinderen in de Fun Zone, een binnenspeeltuin van 26.000 vierkante meter in het resort. Ga de heuvel af en rijd de weg af naar Brewster River Pub and Brewery. In Jeffersonville is 158 Main Restaurant and Bakery een heerlijke plek voor ontbijt, lunch of diner. Als je onderweg lekker gebak wilt eten, ga dan naar de Cupboard Deli voor lokaal gemaakte lekkernijen. Het is in een voormalig benzinestation, dus je komt misschien in de verleiding om te oordelen, maar de koekjes en de beroemde berenklauw zijn het waard.
Waar het op neerkomt
Dit is een lokale berg, met een casual, throwback-gevoel. Hoewel er tal van pittige backcountry-afdalingen zijn, is Smuggs ook populair bij beginners en gezinnen, dankzij zachtere terreinopties, zoals Sir Henrys Learning and Fun Park en het Magic Carpet.
Sugarloaf Mountain, Maine
Sugarloaf Mountain (onderdeel van de Ikon Pass; dagkaartjes vanaf $ 109), die uit de Carrabassett Valley in het noorden van Maine rijst, lijkt op een vulkaan in de Pacific Northwest. Het resort heeft een van de grootste aaneengesloten verticale lijnen in het oosten – 2820 voet – en de ligging ten noorden van Portland, Maine, betekent minder drukte dan veel van de meer zuidelijke skigebieden in New England.
Behalve Stowe is Sugarloaf het enige skigebied in het oosten dat alpine terrein biedt. Met 4237 voet is Sugarloaf de op een na hoogste berg in de staat, en lange, aanhoudende vallijnpaden tuimelen van de top naar beneden in steile hobbels of open velden van corduroy en smeken je om je skis te laten rennen. The Loaf (zoals de lokale bevolking het noemt) heeft ook enkele van de beste paden voor snelle trimmers. En hoewel dit resort aan de oostkust geen traditionele, strakke New England-paden heeft die de berg omcirkelen, maakt het dit goed met een overvloed aan nieuw geopend glad terrein. Als je de hartelijkere koude periodes kunt verdragen, is er geen betere plek om te skiën in Maine. De berg heeft een levendige, lokale sfeer en is gezinsvriendelijk.
Wat je moet weten
Pas op voor nieuwe afdalingen. Voorafgaand aan het openen van onderhouden backcountry-afdalingen zoals Brackett Basin, stond Sugarloaf bekend om zijn sneeuwvelden en terreinpark. Er is nog veel verborgen boomskiën beschikbaar vanaf de Spillway-stoel: schuif buiten de perken, langs de schouder en achterkant van de sneeuwvelden, naar een zone met bomen die uitkomt met een paar rijstroken die stoppen bij een kleine hut genaamd de Salsa Shack . Ga dan verder naar beneden naar een traverse en terug naar de King Pine-stoel, waar enkele van de beste natuurlijke sneeuwskiën zijn. Meer recentelijk heeft de Loaf zijn skiable acres opgevoerd door open plekken en zojuist een nieuw gebied toegevoegd bij Burnt Mountain. Burnt was voorheen alleen toegankelijk door te wandelen, maar is nu te bereiken via een snowcat met de aankoop van een toegangsticket (vanaf $ 45).
Breng die extra laag. Koude temperaturen beschermen de berg tegen de spreekwoordelijke dooi in januari die grote schade aanrichten aan andere skigebieden aan de oostkust. Na twee jaar in dit gebied te hebben doorgebracht, heb ik poederdagen boven het hoofd meegemaakt en bot-ratelende koude trimmer loopt met gierende wind. Wees voorbereid op het weer in New England dat elk moment kan veranderen.
Markeer uw agenda. Reggae Fest is het grootste lentefeest in het skigebied dat ik ooit heb gezien. Het gebeurt elk jaar in april bij Sugarloaf en het is vol goede tijden.
Wanneer moet je gaan
The Loaf kan een betrouwbare dekking hebben van sneeuwkanonnen in november. Zodra de winter begint, is de sneeuw meestal goed tot april. De late winter en het vroege voorjaar zijn meestal de beste tijden om te gaan, en het brood heeft gemiddeld 200 centimeter sneeuw per jaar. Houd noreasters in de gaten, wanneer stormen zich op het resort losmaken terwijl ze naar boven reizen en afslaan in de Golf van Maine.
Hoe kom je er
Hoewel “je kunt er vanaf hier niet komen” een klassiek Mainer-antwoord is als je om ingewikkelde aanwijzingen vraagt, is Sugarloaf gelukkig voor skiërs gemakkelijk te bereiken als een beetje rijden vindt u niet erg. De dichtstbijzijnde grote luchthaven is in Portland, Maine of Boston, respectievelijk 2,5 en 4 uur rijden. Neem vanuit Boston de I-95 / Maine Turnpike naar Auburn, Maine en Route 4 naar Farmington en dan Route 27 in noordelijke richting naar Carrabassett Valley en het resort. Als je overdag reist, weet je dat je dichtbij bent als je Oh My Gosh Corner raakt – wanneer Sugarloafs brede gezicht in zicht komt. Het beste van Sugarloaf is de afgelegen ligging en je zult blij zijn dat je de tocht hebt gemaakt, gezien de verminderde drukte.
Het Intel
Waar te verblijven
Sugarloaf Mountain Hotel (vanaf $ 99), op slechts 100 meter van de SuperQuad-lift, heeft een hot tub in de openlucht en een -site restaurant genaamd 45 North. Er zijn ook appartementen en vakantiewoningen die in prijs variëren.
Terrein
Voor een skigebied dat zo groot is, voelt het toch beheersbaar aan, gezien het eenvoudige basisgebied. De uitsplitsing van paden is 23 procent beginner, 34 procent gemiddeld, 27 procent gevorderd en 18 procent expert. Bovendien bieden het Brackett Basin en de Burnt Mountain van het resort meer dan 650 hectare aan open plekken in backcountry-stijl. De sneeuwvelden bovenop de top van Sugarloaf bieden het enige terrein boven de boomgrens en met liften in het noordoosten.
Off Hill
Afgezien van het restaurant op de berg Bullwinkles Bistro, alle andere restaurants en bars bevinden zich in het hoofdbasisgebied. Bekijk D’Ellies voor de lunch en de Bag and Kettle and the Shipyard Brewhaus voor après-bieren. Alice en Lulus biedt een fijnere eetervaring van boer tot bord.
Waar het op neerkomt
Sugarloaf is geweldig voor gezinnen en skiërs die het bos en het pas geopende terrein in willen . Het is ook het oefenterrein voor de Carrabassett Valley Academy, een bekende skischool met race- en freeride-programmas.
The Backcountry op Mount Washington, New Hampshire
Mount Washington ligt in de Presidential Range, gelegen in White Mountain National Forest in het noorden van New Hampshire. Met een hoogte van 6288 voet, doet het de naburige Green Mountains van Vermont in het niet. Het extreme weer wordt jarenlang gedocumenteerd door observatoria op de top, waarbij een langdurig record wordt geregistreerd van de hoogste windsnelheid op het land – 231 mijl per uur in april 1934. De berg heeft 2000 voet terrein boven de boomgrens en 13 gletsjers (schalen) geladen met sneeuw die de bergkammen overspannen) en ligt binnen de samenkomst van drie afzonderlijke stormbanen. Het staat berucht bekend als de thuisbasis van het slechtste weer ter wereld. Het terrein is ook lawinegevoelig.
Maar als het weer kalm is en de huilende wind overgaat in niets meer dan ademen, worden de steile glijbanen en kommen een testterrein voor backcountry skiërs in New England en lokken westerlingen , aangetrokken door de bekendheid van de regio in de geschiedenis van het Noord-Amerikaanse skiën. Dat komt omdat de berg de thuisbasis is van een beroemde cirque genaamd Tuckerman Ravine, een overgangsritueel voor veel skiërs aan de oostkust. Het ravijn, gelegen aan de zuidoostkant van Mount Washington, vereist het inpakken van de boot tot een hoogte van 50 graden voordat het door een parachute dondert die bijna verticaal is.
Wat u moet weten
Verkrijg de uitrusting en de training. Neem lawine-uitrusting mee en weet hoe je die moet gebruiken. Er zijn verschillende outfits in Vermont en New Hampshire die lawineklassen van niveau 1 aanbieden. Naast het volgen van de les, oefen je ook met je uitrusting, vooral als je moe en koud bent, want dan gebeuren er meestal ongelukken. Naast een baken, schop en sonde moeten skiërs in Mount Washington zich comfortabel voelen bij het gebruik van stijgijzers en ijsbijlen. Bekijk voordat je vertrekt het Mount Washington Avalanche Center, dat weersvoorspellingen en foto-updates biedt.
Maak jezelf vertrouwd met veilige zones. De lagere delen van de Sherburne Ski Trail en Gulf of Slides Ski Trail, die Pinkham Notch beginnen, dobberen en slingeren de berg af. Ze functioneren als een veilige ruimte om te toeren als het lawinegevaar groot is, omdat de paden worden beschut door een zware boombedekking. Wees slim en duw het niet als de omstandigheden vaag zijn, aangezien glijbanen historisch gezien hout op deze paden hebben laten vliegen.
Zorg ervoor dat u een kaart en kompas heeft, of gebruik Gaia GPS. Aan de westkant van Mount Washington zijn er alpenketens die lijken op Tuckerman Ravine, zoals Ammonoosuc Ravine en Monroe Brook. Zorg ervoor dat u navigatiehulpmiddelen bij de hand heeft voor het geval u de weg kwijtraakt in deze hoge bergen.
Wanneer moet je gaan
Gelukkig laten die huilende winden op Mount Washington tijdens stormen veel sneeuw vallen. De weers- en sneeuwcondities variëren sterk van dag tot dag. Normaal gesproken is januari of februari tot en met mei een veilige gok voor een goede snowpack.
Hoe kom je er
Pinkham Notch is de populairste startlocatie voor de trailhead. Het ligt aan Route 16 in het noorden van New Hampshire en ligt anderhalve kilometer ten zuiden van White Mountain Road van het skigebied Wildcat, een andere bekende bestemming die bekend staat om zijn verscheidenheid aan terrein. Pinkham Notch ligt op drie uur rijden van Boston en op twee uur rijden van Portland, Maine. Vanaf de Notch heb je toegang tot de Sherburne Ski Trail, Tuckerman Ravine, Huntington Ravine Trail en Hillman Highway’s Ascent. Bovendien begint hier de Gulf of Slides-skiroute en leidt naar de Gulf of Slides en Oakes Gulf-ravijnen.
De Intel
Waar te verblijven
Joe Dodge Lodge (vanaf $ 70), gelegen op Pinkham Notch, heeft privékamers en stapelbedden met gedeelde badkamers, plus een ontbijtbuffet. Als het weer het toelaat, is Hermit Lake Shelter (vanaf $ 15), gelegen op 2,4 mijl van Tuckerman Ravine Trail, het enige gebied dat is toegestaan om te kamperen aan de oostkant van Mount Washington. De afdak- en tentplatforms zijn beschikbaar op basis van wie het eerst komt, het eerst maalt, en een vergunning kan worden verkregen bij Pinkham Notch.
Terrein
Het meest populaire gebied op Mount Washington is Tuckerman Ravine. Sinds de vroege dagen van de Inferno Race, toen shredders in de jaren dertig over de Lip and Sherburne Ski Trail trokken, is Tuckerman Ravine een test voor skiërs. Ik herinner me duidelijk dat ik voor het eerst over de Center Headwall skiet: de helling pelde bij elke bocht weg, waardoor een opwindende rit ontstond om er meer van te zien. De eerste keer dat ik in het vroege voorjaar een van zijn glijbanen scoorde, een lang, wit canvas voor me, was het nog specialer.
Off Hill
Mis geen après-bieren en BBQ bij Moat Mountain Smokehouse and Brewing Co. en de Red Parka Steakhouse and Pub, vooral na een dag toeren door het binnenland.
Waar het op neerkomt
Skiën op “the Big Rock”, zoals de lokale bevolking de berg noemt, moet niet lichtvaardig worden opgevat. Van steile hellingen van 50 graden, doorsneden ijskliffen lawinegevaar en kloven in het late seizoen, het is net zo echt als het wordt aan de oostkust en een ski-mekka voor mensen met de vaardigheden om klassiek backcountry-terrein te ervaren.