Ojibwa, pisane również Ojibwe lub Ojibway, zwane także Chippewa, samo imię Anishinaabe, plemię Indian północnoamerykańskich mówiących po Algonquian, które mieszkało w dzisiejszym Ontario i Manitoba w Kanadzie, oraz Minnesota i Dakota Północna w USA, od jeziora Huron na zachód do równin. Ich imię dla siebie oznacza „oryginalni ludzie”. W Kanadzie ci Ojibwa, którzy mieszkali na zachód od jeziora Winnipeg nazywani są Saulteaux. Kiedy po raz pierwszy odnotowano w Relacjach z 1640 r., Corocznym raporcie jezuickich misjonarzy w Nowej Francji, Ojibwa zajmował stosunkowo ograniczony region w pobliżu rzeki St. Górny Półwysep w obecnym stanie Michigan; przenieśli się na zachód w miarę rozwoju handlu futrami w odpowiedzi na presję plemion na wschód i nowe możliwości na zachodzie.
Marilyn Angel Wynn / Nativestock Pictures
Tradycyjnie każde plemię Ojibwa było podzielone na grupy wędrowne. Jesienią zespoły podzielono na rodziny jednostki, które rozproszyły się na poszczególne tereny łowieckie; latem rodziny gromadziły się razem, zwykle na łowiskach. Ojibwa polegała na zbieraniu dzikiego ryżu przez całe część ich diety, a kilka pasm uprawiało także kukurydzę (kukurydzę). Kora brzozy była szeroko stosowana do produkcji czółen, wigwamów w kształcie kopuł i przyborów kuchennych. Mieszane małżeństwa klanowe służyły łączeniu ludzi, którzy w przeciwnym razie unikali generalnych wodzów plemiennych lub narodowych. Przywództwo w zespole nie było potężnym urzędem, dopóki kontakty z handlarzami futer nie wzmocniły pozycji, która następnie stała się dziedziczna dzięki linii ojcowskiej. Coroczna uroczystość organizowana przez Midewiwin (Grand Medicine Society), tajną organizację religijną otwartą dla mężczyzn i kobiet, była głównym ceremoniałem Ojibwa. Uważano, że członkostwo zapewniło nadprzyrodzoną pomoc i nadało prestiż jego członkom.
Ojibwa stanowił jedną z największych rdzennych grup północnoamerykańskich na początku XXI wieku, kiedy szacunki populacji wskazywały na około 175 000 osobników pochodzenia Ojibwa.