Reguła hiszpańska (1539–1898) Edytuj
El Morro
Za radą Gonzalo Fernández de Oviedo y Valdés, bateria została zbudowana na skalistym cyplu zwanym „Morro”, kiedy lokalizacja La Fortaleza został uznany za nieodpowiedni. Bateria ta składała się z wieży z 4 strzelnicami i baterii wodnej u podnóża zbocza na 3 działa. Do 1555 roku Morro miał 8 armat z brązu jako obronę przed francuskimi korsarzami.
Podczas hiszpańskiego rządu na wyspie El Morro, znany również jako Castillo de San Felipe, przetrwał kilka ataków obcych mocarstw na różne
W 1593 roku żołnierze portugalscy, wysłani z Lizbony na rozkaz Filipa II, utworzyli pierwszy garnizon twierdzy San Felipe del Morro w Puerto Rico. Niektórzy przyprowadzili swoje żony, podczas gdy inni żenili się z portorykańskimi kobietami, a dziś jest wiele portorykańskich rodzin z portugalskimi nazwiskami.
W 1595 roku Anglik Sir Francis Drake bezskutecznie zaatakował San Juan ze swoją flotą w bitwie pod San Juan (1595).
W 1598 roku Anglicy ponownie zaatakowali pod dowództwem Georgea Clifforda, 3.hrabiego Cumberland. Cliffordowi się udało, ponieważ zaatakował San Juan z lądu, zamiast próbować wejść przez Zatokę San Juan. Jednak epidemia czerwonki zmusiła go do ucieczki z wyspy po bitwie pod San Juan (1598).
W 1625 roku Holendrzy dowodzeni przez Boudewijna Hendricksza również zaatakowali wyspę, naśladując Georgea Clifforda. Inwazja. Ku zdumieniu mieszkańców, najeźdźcom udało się przejść przed obrońcami zamku i do portu, poza zasięgiem dział miejskich. El Morro zdołał oprzeć się oblężeniu i ostatecznie zmusił Holendrów przechodzą na emeryturę, chociaż napastnicy byli w stanie splądrować i spalić miasto przed opuszczeniem bitwy pod San Juan (1625).
W 1797 roku brytyjski generał Ralph Abercromby i admirał Henry Harvey, z siłą 7 000–13 000 ludzi, najechali wyspę Puerto Rico. Kapitan generał Don Ramón de Castro i jego siły odparli atak. Abercromby i Harvey zostali pokonani w bitwie pod San Juan (1797).
Ostatni aktywny El Morro walka miała miejsce podczas bombardowania morskiego przez marynarkę wojenną Stanów Zjednoczonych podczas wojny hiszpańsko-amerykańskiej w 1898 r., która zakończyła się a o wojny morskiej na Karaibach, przynajmniej w klasycznym sensie. Podczas wojny hiszpańsko-amerykańskiej zamek był co najmniej trzykrotnie atakowany przez amerykańskie siły morskie, z których największym było bombardowanie San Juan 12 maja 1898 r. Wojna zakończyła się podpisaniem traktatu paryskiego, na mocy którego Hiszpania scedowała własność wysp Puerto Rico, Kuby, Guam i Filipin do Stanów Zjednoczonych.
Amerykańska okupacja wojskowa (1898–1961) Edytuj
Modyfikacja hiszpańskiej fortyfikacji przez wojsko amerykańskie podczas II wojny światowej
El Morro i wiele innych hiszpańskich budynków rządowych w Starym San Juan stał się częścią dużej placówki armii amerykańskiej o nazwie Fort Brooke. Na początku XX wieku wojsko amerykańskie wypełniło esplanadę (zielony teren przed „El Morro”) diamentami baseballu, szpitalami, kwaterami oficerskimi, klubem oficerskim, a nawet polem golfowym.
21 marca 1915 r. porucznik Teófilo Marxuach był ówczesnym oficerem w twierdzy El Morro. Odenwald (zbudowany w 1903 roku i nie mylić z niemieckim okrętem wojennym o tej samej nazwie z II wojny światowej) był uzbrojonym niemieckim statkiem zaopatrzeniowym, który próbował wydostać się z zatoki i dostarczyć zapasy niemieckim okrętom podwodnym czekającym na Atlantyku. Ocean. Porucznik Marxuach wydał rozkaz otwarcia ognia do statku, który został zmuszony do powrotu; jego zapasy zostały skonfiskowane. Strzały zamówione przez porucznika Marxuacha są powszechnie uważane za pierwsze strzały wystrzelone przez Stany Zjednoczone podczas I wojny światowej, chociaż pierwszy prawdziwy wojenny strzał oddany przez Stany Zjednoczone nastąpił w dniu wypowiedzenia wojny, podczas zatopienia SMS-a Cormorana u wybrzeży Guam.
Podczas II wojny światowej armia Stanów Zjednoczonych dodała ogromny betonowy bunkier na szczyt El Morro, który służył jako stacja kontroli przeciwpożarowej obrony portu, aby kierować siecią przybrzeżnych obiektów artyleryjskich i utrzymywać uważaj na niemieckie okręty podwodne, które pustoszyły żeglugę na Karaibach. Latarnia morska, odbudowana przez armię amerykańską w latach 1906–08, jest najwyższym punktem na El Morro, wznoszącym się 180 stóp (55 m) nad poziomem morza. Maszty flagowe na El Morro dziś zwyczajowo wiszą pod banderą Stanów Zjednoczonych, flagą Puerto Rico i flagą Krzyża Burgundii, znaną również w języku hiszpańskim jako las Aspas de Borgoña, standard, który był szeroko stosowany przez hiszpańskie armie na całym świecie od 1506 do 1785 roku.
Park Narodowy (1961 – obecnie) Edytuj
Widok panoramiczny miasto z zamku
W 1961 roku armia Stanów Zjednoczonych oficjalnie wycofała się z El Morro. Fort stał się częścią National Park Service w celu zachowania jako muzea.W 1983 roku, Castillo i mury miejskie zostały uznane przez ONZ za miejsce światowego dziedzictwa. Na cześć pięćsetlecia wypraw Kolumba w 1992 r. Zewnętrzną promenadę oczyszczono z palm zasadzonych przez armię amerykańską w erze Fort Brooke i przywrócono do otwartego wyglądu to „pole ognia” dla El Armata Morro wyglądałaby w hiszpańskich czasach kolonialnych. Zlikwidowano również parkingi i brukowane drogi, a latarnia morska El Morro została naprawiona i przywrócona do pierwotnego wyglądu. El Morro został wykorzystany jako film osadzony w filmie z 1996 roku Amistad. Steven Spielberg użył go do przedstawienia fortu w Sierra Leone, gdzie w 1839 roku wystawiano na aukcji afrykańskich niewolników. Oprócz miejscowej siły roboczej do pomocy przy budowie zamku wykorzystano afrykańskich niewolników. system obrony portu. Puerto Rico jako takie było uważane przez hiszpańską koronę za „klucz do Antyli”; żaden statek wroga nie mógł poruszać się po jego wodach bez strachu przed schwytaniem.
Co roku w lipcu w forcie odbywa się festiwal rzemieślników.