Samenvatting
Hernia = van “hernia”, een deel van het lichaam dat uitpuilt door een abnormale opening
Disc = de schijfvormige kussens tussen de botten van de wervelkolom
De wervelkolom (ook wel de wervelkolom of ruggengraat genoemd) is bestaat uit 33 botten die bekend staan als wervels (meervoud, wervels). Elke wervel is gescheiden van de aangrenzende wervels door tussenwervelschijven, een sponsachtig maar sterk bindweefsel. De tussenwervelschijven, samen met ligamenten en facetgewrichten, verbinden de individuele wervels om te helpen behoud de normale uitlijning en kromming van de wervelkolom en laat tegelijkertijd beweging toe.
De afbeelding links toont de gehele wervelkolom van naast en van voren. De botten van de wervelkolom zijn oranje van kleur of, en de tussenwervelschijven zijn wit.
In het midden van de wervelkolom bevindt zich een open kanaal dat het wervelkanaal wordt genoemd. Het ruggenmerg en de spinale zenuwen bevinden zich in het wervelkanaal, waar ze worden omgeven door ruggenmergvloeistof en beschermd door de sterke wervelkolom. Aan elke kant van de wervelkolom zorgen kleine openingen tussen aangrenzende wervels, foramina (enkelvoud, foramen) genaamd, ervoor dat zenuwwortels het wervelkanaal kunnen binnenkomen en verlaten.
De wervelkolom is verdeeld in de volgende verschillende gebieden:
- Cervicale wervelkolom – bestaat uit zeven wervels in de nek. Deze wervels zijn klein en zorgen voor het mobiele karakter van de nek.
- Thoracale wervelkolom – bestaat uit 12 wervels in de boven- en middenrug. Deze zijn groter en sterker dan de halswervels. Elke thoracale wervel is aan weerszijden aan een ribbe bevestigd. Dit geeft een aanzienlijke stijfheid en kracht aan het thoracale deel van de wervelkolom.
- Lumbale wervelkolom – bestaat gewoonlijk uit vijf wervels in de onderrug, maar kan variëren tussen vier en zes. Deze wervels zijn het grootst omdat ze de grootste kracht in de wervelkolom kunnen weerstaan. De lumbale wervelkolom is ook mobieler dan de thoracale wervelkolom. Vanwege deze factoren wordt de lumbale wervelkolom het vaakst aangetast door degeneratieve aandoeningen, spinale stenose en hernia.
- Sacrococcygeal – het allerlaagste deel van de wervelkolom. Het sacrococcygeale gebied bestaat uit één enkel bot, gemaakt van gefuseerde wervels in het heiligbeen (vijf wervels) en stuitbeen (vier wervels). Het hecht aan beide kanten aan het bekken. Bij een klein aantal mensen kan er een tussenwervelschijf zitten tussen de eerste en tweede sacrale wervel. Als alternatief kan de vijfde wervel in de lumbale (onderste) wervelkolom af en toe worden gefuseerd met het heiligbeen, waardoor er slechts 4 lendenwervels overblijven.
Een hernia treedt op wanneer het vezelachtige buitenste deel van de schijf scheurt of scheurt, en de geleiachtige kern eruit knijpt. Wanneer de hernia een nabijgelegen zenuw samendrukt, zoals in de onderstaande afbeelding, kan het resultaat een beknelde zenuw zijn. Een beknelde zenuw kan pijn, gevoelloosheid, tintelingen of zwakte in de armen of benen veroorzaken. De substantie waaruit de geleiachtige kern van de schijf bestaat, kan ook de zenuw ontsteken en irriteren, wat extra pijn veroorzaakt.
Een uitpuilende schijf ontstaat wanneer de buitenwand van de schijf verzwakt maar niet breekt, en naar buiten “uitstulpingen”. Een hernia kan in feite beginnen als een uitpuilende tussenwervelschijf waarvan de buitenwand door een grote hoeveelheid druk wordt gescheurd.
Symptomen
Een cervicale hernia kan druk uitoefenen op een cervicale spinale zenuw en kan symptomen veroorzaken zoals pijn, tintelingen, gevoelloosheid of zwakte in de nek, schouders of armen. Een grote hernia in de cervicale wervelkolom kan het ruggenmerg in het wervelkanaal samendrukken en gevoelloosheid, stijfheid en zwakte in de benen veroorzaken en mogelijk enige problemen met de controle van de darmen en de blaas.
Een thoracale hernia kan pijn in het midden van de rug veroorzaken rond het niveau van de hernia. Als de hernia een thoracale spinale zenuw samendrukt terwijl deze door het foramen reist, kan pijn of gevoelloosheid rond de ribbenkast reizen van de achterkant naar de voorkant van de borst of de bovenbuik. Een grote hernia in de thoracale wervelkolom kan het ruggenmerg in het wervelkanaal samendrukken en gevoelloosheid, stijfheid en zwakte in de benen veroorzaken en mogelijk enige problemen met de controle van de darmen en de blaas.
Een lumbale hernia kan veroorzaken de volgende symptomen:
- Intermitterende of aanhoudende rugpijn (deze kan erger worden door beweging, hoesten, niezen of langdurig staan)
- Spasme van de rugspieren
- Ischias – pijn die begint bij de rug of de bil en langs de been naar de kuit of in de voet.
- Spierzwakte in de benen
- Gevoelloosheid in het been of voet
- Verminderde reflexen bij de knie of enkel
- Veranderingen in blaas- of darmfunctie
- Moeilijkheden met lopen
- Incoordina tie
De symptomen van schijfziekte kunnen lijken op andere aandoeningen of medische problemen. Raadpleeg altijd een arts voor een diagnose.
Oorzaken en risicofactoren
Hernia-schijven kunnen vaak het gevolg zijn van een degeneratieve schijfaandoening. Naarmate mensen ouder worden, verliezen de tussenwervelschijven hun watergehalte en het vermogen om de wervels op te vangen. Als gevolg hiervan zijn de schijven niet zo flexibel. Bovendien is de kans groter dat het vezelachtige buitenste gedeelte van de schijf scheurt of scheurt.
Acute hernia van de schijf kan optreden bij jonge, gezonde mensen als gevolg van een verwonding of scheur in de buitenste laag van de schijf (de zogenaamde annulus fibrosis) waardoor het centrale, geleiachtige deel van de schijf (genaamd de nucleus pulposis) om te hernia in het wervelkanaal of foramen.
Tests en diagnose
Als een patiënt symptomen vertoont die verband houden met een hernia, kan de arts de volgende diagnostiek bestellen procedures:
- Magnetische resonantie (MR) beeldvorming – de beste algemene methode voor het afbeelden van het ruggenmerg, zenuwwortels, tussenwervelschijven en ligamenten.
- Computertomografie (CT) -scan – een reeks röntgenfotos, door een computer geassembleerd tot driedimensionale afbeeldingen van de lichaamsstructuren
- Myelografie – een procedure waarbij een vloeistof wordt geïnjecteerd kleurstof in de wervelkolom gevolgd door een reeks röntgenfotos en een computertomografie (CT) -scan. Deze procedure kan bruikbare beelden opleveren die inkepingen van de ruggenmergvloeistofzak onthullen die worden veroorzaakt door uitpuilende of hernias, of botsporen die op het ruggenmerg of de zenuwen kunnen drukken.
- Elektromyografie (EMG) – test de elektrische activiteit van een zenuwwortel om de oorzaak van pijn te helpen bepalen.
Aangezien een hernia vergelijkbare symptomen kan veroorzaken als andere degeneratieve aandoeningen van de wervelkolom, kan een chirurg een verscheidenheid aan diagnostische procedures bestellen om andere mogelijke aandoeningen uit te sluiten.
Behandelingen
Voordat chirurgie als een optie wordt besproken, kan de chirurg de volgende niet-operatieve behandelingen starten:
- Aanpassing van de activiteit
- Patiënteducatie over de juiste lichaamsmechanica (om de kans op verergering van pijn of schade aan de schijf te verkleinen)
- Fysiotherapie, waaronder mogelijk echografie, massage, conditionering en trainingsprogrammas
- Gewichtscontrole
- Medicijnen (om ontstekingen te verminderen, pijn onder controle te houden en / of spieren te ontspannen)
De chirurgische behandeling van een hernia is gebaseerd op het volgende:
- De geschiedenis, ernst en duur van pijn
- Of de patiënt eerdere behandelingen voor schijfaandoeningen heeft ondergaan en hoe effectief de behandelingen waren
- Of er al dan niet enig bewijs is van neu rologische schade zoals sensorisch verlies, zwakte, verminderde coördinatie of darm- of blaasproblemen
Chirurgie voor patiënten met schijfaandoeningen van de wervelkolom wordt gewoonlijk aanbevolen voor die patiënten die geen verlichting vinden bij niet -operatieve behandeling gedurende een periode van 6-12 weken. Chirurgie wordt ook aanbevolen bij patiënten met een neurologisch tekort (gevoelloosheid, zwakte of verminderde functie door druk op het ruggenmerg of zenuwen). Vroegtijdige interventie is in die gevallen het beste om de kans op neurologisch herstel te maximaliseren.
Uw chirurg kan de volgende chirurgische ingrepen uitvoeren:
- Microdiscectomie: een procedure waarbij een microscoop en microchirurgische instrumenten worden gebruikt om het gedeelte te verwijderen van de schijf die tegen de zenuw drukt, waardoor de druk wordt verlicht die wordt veroorzaakt door een hernia. Microdiscectomie wordt vaak uitgevoerd voor hernia in de certicale, thoracale en lumbosacrale wervelkolom. Deze procedure wordt uitgevoerd onder algemene anesthesie via een kleine huidincisie over de wervelkolom. De spieren van de wervelkolom worden voorzichtig opgetild of uit elkaar gespreid om een klein deel van de wervelkolom bloot te leggen. Een klein deel van het achterste deel van de wervelkolom, het lamina- en facetgewricht genoemd, wordt bijgesneden onder sterke vergroting van de microscoop om veilige toegang tot het wervelkanaal te bieden. Met behulp van microchirurgische technieken identificeren en verwijderen onze neurochirurgen het hernia-stuk van de schijf terwijl ze de samengedrukte zenuw beschermen. De meeste patiënten gaan op de dag van de operatie of de volgende ochtend naar huis.
- Anterieure (van voren) of laterale (vanaf de zijkant) chirurgische ingrepen kunnen nodig zijn voor grote of verkalkte thoracale hernia die compressie van het ruggenmerg veroorzaken.
- Anterieure cervicale discectomie en fusie (ACDF): een procedure waarbij de hernia in de cervicale wervelkolom door de voorkant van de nek. Een fusie-operatie kan nodig zijn om de wervelkolom stabiel te maken na de discectomie.
Voorbereiding op uw afspraak
Drs. Paul C. McCormick, Michael G. Kaiser, Peter D. Angevine, Alfred T. Ogden, Christopher E. Mandigo, Patrick C. Reid en Richard C.E. Anderson (pediatrisch) zijn experts in het behandelen van hernia. Ze kunnen u ook een second opinion aanbieden.