Witamy
Fundacja Immune Deficiency Foundation (IDF) zapewnia informacje, edukację i wsparcie osobom i rodzinom z limfohistiocytozą hemofagocytarną (HLH) i innymi typami chorób pierwotnego niedoboru odporności (PI). IDF rozumie pytania, które możesz mieć i jesteśmy tutaj, aby pomóc. Dowiedz się więcej o HLH i wszystkich programach, usługach i wsparciu, jakie mamy do zaoferowania społeczności PI.
O HLH
Limfohistiocytoza hemofagocytarna (HLH) jest ciężkim ogólnoustrojowym zespołem zapalnym, który może być śmiertelne. Zespół ten może czasami wystąpić u normalnych ludzi z problemami zdrowotnymi, które mogą powodować silną aktywację układu odpornościowego, taką jak infekcja lub rak. HLH w tych ustawieniach nosi nazwę Secondary HLH. Pacjenci z wtórnym HLH mogą również mieć schorzenia, które przyczyniają się do predyspozycji do HLH, takie jak choroby reumatologiczne lub pierwotne niedobory odporności.
HLH występuje u innych pacjentów, ponieważ mają określone defekty genetyczne, które bardziej bezpośrednio powodują HLH, w którym to przypadku nazywa się pierwotnym HLH. Pierwotny HLH jest czasami nazywany rodzinnym HLH. Mutacje genetyczne, które powodują pierwotny HLH są obecne przy urodzeniu, a pacjenci często chorują na HLH w pierwszych kilku latach życia. Jeśli nie zostanie wykryty i leczony, pierwotny HLH jest zwykle śmiertelny, zwykle w ciągu kilku miesięcy. Nawet przy leczeniu rokowanie wynosi czasami tylko kilka lat, chyba że uda się pomyślnie przeprowadzić przeszczep szpiku kostnego. Jeśli wtórny HLH zostanie szybko wykryty i leczony agresywnie, rokowanie może być lepsze.
HLH występuje, gdy histiocyty i limfocyty 
stają się nadaktywne i atakują organizm, a nie tylko bakterie i wirusy. Histiocyty to fagocyty – komórki, które pochłaniają i niszczą patogeny. Limfocyty to forma białych krwinek z kilkoma podtypami. Dwa podtypy to limfocyty T i komórki NK, które są ważnymi żołnierzami, którzy normalnie wytwarzają cytokiny w celu koordynowania układu odpornościowego, a także bezpośrednio zabijają komórki zakażone patogenami. Kiedy histiocyty i limfocyty są nadaktywne w HLH, wytwarzają nadprodukcję cytokin, co może prowadzić do „burzy cytokin”. Komórki te atakują również komórki krwi, w szczególności szpik kostny, a także śledziona, wątroba, węzły chłonne, skóra, a nawet mózg.
Początkowe objawy kliniczne to zazwyczaj wysoka i nie ustępująca gorączka, wysypka, zapalenie wątroby, żółtaczka, powiększenie wątroby i śledziony, pancytopenia (mała liczba wszystkich grupy krwi) i powiększenie węzłów chłonnych (powiększenie węzłów chłonnych). Mogą również wystąpić elementy neurologiczne, takie jak splątanie, drgawki, a nawet śpiączka.
Pierwotny HLH jest rzadką chorobą, zgłaszaną w około 1 na 50 000 urodzeń na całym Wydaje się, że liczby te nieznacznie wzrosły, prawdopodobnie z powodu większego sukcesu w wykrywaniu choroby.
Przyczyny pierwotnej limfohistiocytozy hemofagocytarnej
Pierwotny HLH jest spowodowany defektami kilku genów, w tym PRF1, UNC13D, STXBP2, STX11, RAB27A, LYST, AP3B1, SH2D1A i XIAP / BIRC4. Kiedy pacjenci mają mutacje w SH2D1A i XIAP / BIRC4, zwykle klasyfikuje się ich jako chorych na chorobę limfoproliferacyjną sprzężoną z chromosomem X odpowiednio typu 1 lub 2 (XLP1 i XLP2). Kiedy pacjenci mają mutacje w RAB27A, można powiedzieć, że mają zespół Griscelli. Mówi się, że pacjenci z mutacjami w LYST mają zespół Chediaka-Higashiego. Istnieją inne powiązane geny zaburzeń, które również mogą powodować HLH, takie jak NLRC4. Wszystkie te geny normalnie wytwarzają białka, które regulują komórki odpornościowe. Kiedy tych białek nie ma lub nie działają one prawidłowo, komórki układu odpornościowego aktywują się i rozmnażają bez kontroli, i kontynuują po punkcie zwalczania rzeczywistej infekcji.
We wtórnym HLH pacjent często był wolny od choroby przez większość życia, ale HLH objawia się wtedy, gdy coś w rodzaju ciężkiej choroby wyzwala odpowiedź immunologiczną, której nie można wyłączyć. Jednym z głównych wirusów wywołujących chorobę jest wirus Epsteina-Barra.
Diagnoza zespołu limfohistiocytozy hemofagocytarnej
Gdy występuje większość typowych objawów klinicznych i podejrzewa się HLH, badania krwi może pomóc w potwierdzeniu diagnozy poprzez pomiar poziomu krwinek, a także różnych markerów wskazujących na nadmierną aktywność immunologiczną. Aspirat szpiku kostnego można pobrać w celu znalezienia dowodów na hemofagocytozę, a nakłucie lędźwiowe można również wykonać w celu wykrycia zwiększonego poziomu białka w płynie rdzeniowym. Jeśli te testy są pozytywne, analiza genów może poszukać mutacji w genach, o których wiadomo, że są zaangażowane w pierwotny HLH.
Jeśli podejrzewa się genetyczną przyczynę HLH, przeprowadzone zostaną testy genetyczne. Istnieją również specjalne testy przesiewowe, które można przeprowadzić w celu oceny genetycznych przyczyn HLH.
Leczenie limfohistiocytozy hemofagocytarnej
Leczenie HLH obejmuje agresywne kursy leków immunosupresyjnych i przeciwzapalnych, takich jak glikokortykosteroidy. Zwykle stosuje się duże dawki deksametazonu. Często stosuje się etopozyd w chemioterapii. U pacjentów z HLH związanym z EBV można zastosować rytuksymab. Inne środki stosowane przeciwko HLH mogą obejmować globulinę antytymocytów, infuzję przeciwciał niszczących limfocyty T lub alemtuzumab, przeciwciało zubożające limfocyty. Schematy zawierające kombinacje tych i innych leków mogą osłabiać i spowalniać skutki choroby, ale należy spodziewać się nawrotu u pacjentów z pierwotnym HLH. Antybiotyki, leki przeciwwirusowe i IVIG są często podawane w celu zwalczania infekcji oportunistycznych.
Przeszczep hematopoetycznych komórek macierzystych jest jedyną terapią z możliwością trwałego przywrócenia normalnej odporności funkcjonować. Polega na kondycjonowaniu szpiku kostnego, zazwyczaj za pomocą chemioterapii, w celu zwolnienia miejsca dla nowych komórek szpiku kostnego dawcy. Następnie komórki szpiku kostnego są zastępowane komórkami od dawcy, najlepiej rodzeństwa z identycznym typem antygenu leukocytów ludzkich (HLA). Im wcześniej można wykonać przeszczep, tym większe są jego szanse powodzenia.