Walka kościołaEdit
W 1933 roku Hitler podpisał Reichskonkordat (Reich Concordat), traktat z Watykanem, który nakładał na reżim obowiązek poszanowania niezależności instytucji katolickich i zakazał duchowieństwa angażowania się w politykę. Jednak reżim nadal atakował kościoły chrześcijańskie, aby osłabić ich wpływy. W latach 1935 i 1936 setki duchownych i zakonnic zostało aresztowanych, często pod fałszywymi zarzutami o przemyt pieniędzy lub przestępstwa seksualne. Goebbels szeroko nagłaśniał procesy w swoich kampaniach propagandowych, pokazując przypadki w jak najgorszym świetle. Ograniczono spotkania publiczne, a publikacjom katolickim poddano cenzurę. Szkoły katolickie zostały zobowiązane do ograniczenia lekcji religii, a krucyfiksy zostały usunięte z budynków państwowych. Hitler często wahał się, czy Kirchenkampf (walka kościelna) powinna być priorytetem, ale jego częste podżegające komentarze w tej sprawie wystarczyły, by przekonać Goebbelsa do zintensyfikowania pracy nad tą kwestią; w lutym 1937 roku oświadczył, że chce wyeliminować kościół protestancki.
W odpowiedzi na prześladowania papież Pius XI kazał przemycić do Niemiec encyklikę „Mit brennender Sorge” („Z palącą troską”) na Niedzielę Męki Pańskiej 1937 i czytać z każdej ambony. Potępił systematyczną wrogość reżimu wobec kościoła. W odpowiedzi Goebbels wznowił represje i propagandę reżimu przeciwko katolikom. Jego przemówienie z 28 maja w Berlinie przed 20 000 członków partii, które również było transmitowane w radiu, zaatakowało kościół katolicki jako moralnie skorumpowany. kampania propagandowa, gwałtownie spadła liczba zapisów do szkół wyznaniowych, a do 1939 r. wszystkie te szkoły zostały rozwiązane lub przekształcone w obiekty publiczne. Prześladowania i groźby więzienia sprawiły, że duchowni byli znacznie bardziej ostrożni w krytyce reżimu. Częściowo z powodu obaw związanych z polityką zagraniczną. Hitler nakazał ograniczenie walki kościoła do końca lipca 1937 roku.