Hydra, zwana także Lerneańską Hydrą, w greckiej legendzie, potomek Tyfona i Echidny (według Teogonii wczesnego greckiego poety Hezjoda), gigantycznego węża wodnego potwór o dziewięciu głowach (liczba jest różna), z których jedna była nieśmiertelna. Miejscem prześladowania potwora były bagna Lerna, niedaleko Árgos, z których okresowo wyłaniał się, by nękać ludzi i zwierzęta hodowlane Lerny. Każdy, kto próbował ściąć głowę Hydrze, stwierdził, że gdy tylko jedna głowa zostanie odcięta, ze świeżej rany wyłonią się dwie kolejne.
© v0v / Fotolia
Zniszczenie Lerneańskiej Hydry stało się jedną z 12 prac Herakles. Do tej i innych prac Herakles zwrócił się o pomoc do swojego siostrzeńca Iolausa. Gdy Herakles odcinał każdą śmiertelną głowę, Iolaus został postawiony przed zadaniem kauteryzacji świeżych ran, aby nie pojawiły się żadne nowe głowy. Kiedy pozostała tylko nieśmiertelna głowa, Herakles odciął ją również i zakopał pod ciężkim kamieniem. Co więcej, zanurzył swoje strzały w trującej krwi (lub jadzie) bestii, aby móc zadać śmiertelne rany. Według Sofoklesa (Trachinian Women) środek ten ostatecznie spowodował jego własną przypadkową śmierć z rąk jego żony Deianeiry.
We współczesnym języku angielskim hydra lub hydra-head mogą opisać trudną lub różnorodną sytuację. Nazwa hydra została przypisana do rodzaju bezkręgowych słodkowodnych zwierząt posiadających diadem składający się z 4 do 25 macek na jednym końcu rurkowatego ciała.