Wpływ monoazotanu izosorbidu o przedłużonym uwalnianiu (ER-ISMN) na tolerancję wysiłku 1 godzinę po podaniu porównywano z placebo w wieloośrodkowym, randomizowanym, podwójnie zaślepionym badaniu z udziałem 151 pacjentów z stabilna dławica wysiłkowa. Podczas 9 do 24-dniowej próby placebo pacjenci przechodzili testy tolerancji wysiłkowej według protokołu Brucea, po czym otrzymywali ER-ISMN lub placebo przez 5 dni. Pacjenci ER-ISMN przyjmowali 60 mg każdego ranka przez pierwsze 4 dni i 120 mg rano piątego dnia. Godzinę po podaniu, pacjenci z ER-ISMN mieli znacznie większy wzrost całkowitego czasu wysiłku (dni 1 do 4: 5 +/- 53 sekundy; dzień 5: 53 +/- 58 sekund) niż pacjenci otrzymujący placebo (dzień 1 do 4:14 +/- 37 sekund; dzień 5:21 +/- 48) (p < 0,001). Czasy do wystąpienia dławicy piersiowej i obniżenia odcinka ST o 1 mm były istotnie dłuższe w grupie ER-ISMN niż w grupie placebo. Różnica między grupami w średnim czasie do wystąpienia dławicy wynosiła 34 sekundy po podaniu dawki 60 mg (p = 0,004) i 49 sekund po podaniu dawki 120 mg (p < 0,001 ). Średni czas do wystąpienia obniżenia odcinka ST o 1 mm był o 51 i 61 sekund dłuższy po podaniu odpowiednio 60 mg i 120 mg dawek ER-ISMN niż po placebo (p < 0,001). Zdarzenia niepożądane związane z leczeniem zgłoszono u 37% (28 z 75) i 7% (5 z 76) pacjentów odpowiednio w grupie ER-ISMN i placebo. Jak oczekiwano, bóle głowy występowały częściej w grupie ER-ISMN niż w grupie placebo (odpowiednio 28% i 1%). Efekty ER-ISMN (60 mg i 120 mg) są widoczne klinicznie 1 godzinę po podaniu, co skutkuje lepszą tolerancją wysiłku u pacjentów z dławicą piersiową.