Uran „Księżyce


Uran do tej pory zidentyfikował 27 księżyców, z których trzy (Ariel, Umbriel & Belinda) to nazwany na podstawie wiersza Aleksandra Popea, a pozostałe zostały nazwane na cześć postaci z Szekspira. Poniższa tabela przedstawia księżyce w kolejności od Kordelii, najbliżej Urana, na zewnątrz wraz ze średnicami w kilometrach. Mniejsze księżyce są, jak zwykle, dalekie od sferyczny, ale pomiar wskazuje średnicę nominalną. Tam, gdzie to możliwe, zamieściłem linki do zdjęć księżyca.
Trzynaście księżyców znajdujących się na zewnątrz nowo odkrytej (w 2003 r.) Mab jest uważanych za „księżyce wewnętrzne”. Wszystkie krążą po orbicie w układzie pierścieni, a na przykład Cordelia & Ofelia zachowuje się jak „pasterskie księżyce”, które utrzymują pierścienie na miejscu. Orbity tych księżyców są dość chaotyczne, a ponad miliony lat orbity przecinają się, co prowadzi do ryzyka zderzeń. Może tak być przyczyną powstania pierścieni. Te księżyce powstały z dysk akrecyjny, który był obecny podczas formowania się Urana lub był wynikiem możliwego zderzenia, na które ucierpiała Uran, która przechyliła go tak daleko wokół własnej osi.
Kolejnych pięć księżyców jest największych. Miranda składa się głównie z lodu, prawdopodobnie zawierającego amoniak i dwutlenek węgla. Pozostałe cztery to mniej więcej w połowie lód i pół skały, ze skalistymi rdzeniami pokrytymi płaszczem lodowym. Podczas gdy wszystkie pięć są pokryte kraterami, wszystkie oprócz Umbriel wykazują oznaki aktywności geologicznej, która w przeszłości ponownie wypłynęła na powierzchnię planety.
Dziewięć zewnętrznych księżyców jest małych i nieregularnych i prawie na pewno zostały uchwycone. W przeciwieństwie do wszystkich innych księżyców, księżyce zewnętrzne, z wyjątkiem Margaret, mają orbity wsteczne. Orbita Małgorzaty, choć postępująca, ma dużą ekscentryczność.
Cztery największe księżyce stanowią 99,2% masy układu księżyców Urana. Miranda to kolejne 0,7%, podczas gdy pozostałe 22 księżyce stanowią zaledwie 0,1%. Oberon, najdalszy z dużych księżyców od Urana, krąży po orbicie około 583 500 km (365 000 mil) od Urana. Jest wtedy ogromna przepaść, aż dotrzemy do Francisco, które okrąża Urana około 4276 000 km (2672 000 mil), z Ferdynandem na dystansie 20 900 000 km (13060 000 mil).

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *