Tom Wolfe, w całości Thomas Kennerly Wolfe, Jr. (ur. 2 marca 1930 r. W Richmond w stanie Wirginia, USA – zm. 14 maja 2018 r. York, Nowy Jork), amerykański powieściopisarz, dziennikarz i komentator społeczny, który był czołowym krytykiem współczesnego życia i zwolennikiem New Journalism (zastosowania technik pisania beletrystyki w dziennikarstwie).
Po studiach na Washington and Lee University (BA, 1951), Wolfe, utalentowany miotacz baseballu, próbował z New York Giants, ale nie dostał się do drużyny. Następnie uczęszczał do Yale University (doktorat, 1957), a następnie pisał do kilku gazet, w tym Springfield Union w Massachusetts i The Washington Post. We wczesnych latach sześćdziesiątych przeniósł się do Nowego Jorku i wkrótce był autorem wielu publikacji, w szczególności magazynów New York, Esquire i Harper’s. Mniej więcej w tym czasie Wolfe przyjął swój znak firmowy: trzyczęściowy biały garnitur i jedwabną koszulę z wysokim kołnierzem.
Pierwsza książka Wolfea, The Kandy-Kolored Tangerine-Flake Streamline Baby (1964), to kolekcja esejów satyrycznych na amerykańskie trendy i celebrytów lat 60. Ta praca – zwłaszcza tytułowy artykuł o modyfikatorach samochodów, który miał być obszerną notatką dla jego redaktora w Esquire – pomógł zapoczątkować New Journalism. Electric Kool-Aid Acid Test (1968) stał się klasykiem kontrkultury lat 60. Opowiada o przygodach Kena Keseya i Wesołych Psotników, którzy byli znani z używania narkotyków psychodelicznych, zwłaszcza LSD. Inne dzieła literackie Wolfea to Radical Chic & Mau-Mauing the Flak Catchers (1970), The Painted Word (1975), From Bauhaus to Our House (1981) i The Worship of Art : Notatki o nowym Bogu (1984). The Right Stuff (1979; film 1983), który analizuje aspekty pierwszego amerykańskiego programu astronautów, zdobył uznanie krytyków i był bestsellerem.
Motywowany chęcią ożywienia socrealizmu w literaturze – jak to wyraził w szeroko dyskutowanym manifeście opublikowanym w Harpers w 1989 – Wolfe zwrócił się ku fikcji. Jego dwie pierwsze powieści to The Bonfire of the Vanities (1987; film 1990), obszerna powieść o miejskiej chciwości i korupcji oraz A Man in Full (1998), barwne, panoramiczne przedstawienie współczesnej Atlanty. Wolfes Hooking Up (2000) to zbiór powieści i esejów, wszystkie wcześniej opublikowane z wyjątkiem „My Three Stooges”, skandalicznej diatryby o Johnie Updikeu, Normanie Mailerze i Johnie Irvingu, którzy wszyscy krytykowali A Man in Full.
Oficjalne zdjęcie z Białego Domu autorstwa Susan Sterner
Trzecia powieść Wolfea, I Am Charlotte Simmons (2004), bada współczesne życie studenckie na fikcyjnym Dupont University oczami małego miasteczka bohaterka Charlotte Simmons. Back to Blood (2012) bada (i wyśmiewa) zawiłości relacji rasowych w Miami. Wolfe powrócił do literatury faktu w The Kingdom of Speech (2016), w którym ostro skrytykował Charlesa Darwina i Noama Chomskyego, twierdził, że język nie był wynikiem ewolucji.
W 2010 roku Wolfe otrzymał medal za wybitny wkład w amerykańskie listy od National Book Foundation.