Co wykazały badania na temat możliwego związku między określonymi sztucznymi słodzikami a rakiem?
Sacharyna
Badania na szczurach laboratoryjnych w okresie wczesne lata siedemdziesiąte wiązały sacharynę z rozwojem raka pęcherza, zwłaszcza u samców szczurów. Jednak badania mechanistyczne (badania, które badają, jak substancja działa w organizmie) wykazały, że te wyniki dotyczą tylko szczurów. Badania epidemiologiczne na ludziach (badania wzorców, przyczyn i kontroli chorób w grupach ludzi) nie wykazały spójnych dowodów na to, że sacharyna jest związana z występowaniem raka pęcherza moczowego.
Ponieważ guzy pęcherza moczowego obserwowane u szczurów są spowodowane mechanizm nieistotny dla ludzi i ponieważ nie ma wyraźnych dowodów na to, że sacharyna powoduje raka u ludzi, sacharyna została wykreślona w 2000 r. z raportu o substancjach rakotwórczych Narodowego Programu Toksykologicznego w USA, gdzie od 1981 r. jest wymieniona jako substancja rakotwórczy dla człowieka (substancja, o której wiadomo, że powoduje raka). Więcej informacji na temat wycofania sacharyny z listy dostępnych jest w Report on Carcinogens, wydanie czternaste.
Aspartam
Aspartam, rozprowadzany pod kilkoma nazwami handlowymi (np. NutraSweet® i Equal®), został zatwierdzony w 1981 roku przez FDA po licznych testach wykazujących, że nie powoduje raka ani innych niekorzystnych skutków u zwierząt laboratoryjnych.
Badanie z 2005 roku wskazało na możliwość, że bardzo wysokie dawki aspartamu mogą powodować chłoniaka i białaczkę u szczury (1). Ale po przejrzeniu badania FDA zidentyfikowała w nim wiele niedociągnięć i nie zmieniła swojego poprzedniego wniosku, że aspartam jest bezpieczny. W 2005 roku National Toxicology Program poinformował, że ekspozycja na aspartam nie spowodowała nowotworów ani nie wpłynęła na przeżycie dwóch typów genetycznie zmodyfikowanych myszy (2).
W 2006 roku NCI przeanalizowało dane dotyczące ludzi z badania NIH-AARP dotyczące diety i zdrowia ponad pół miliona emerytów. Rosnące spożycie napojów zawierających aspartam nie było związane z rozwojem chłoniaka, białaczki ani raka mózgu (3).
Przegląd danych epidemiologicznych z 2013 roku również nie wykazał spójnego związku między stosowaniem aspartamu a rakiem ryzyka (4).
Sukraloza
Sukraloza, sprzedawana pod nazwą handlową Splenda®, została zatwierdzona przez FDA jako środek słodzący dla określonych rodzajów żywności w 1998 roku, a następnie słodzik ogólnego przeznaczenia w 1999 roku. Sukraloza była szeroko badana, a FDA dokonała przeglądu ponad 110 badań bezpieczeństwa na poparcie swojego zatwierdzenia stosowania sukralozy jako ogólnego słodzika do żywności.
W W 2016 r. To samo laboratorium, które przeprowadziło omówione powyżej badania nad aspartamem, zgłosiło zwiększoną częstość występowania guzów krwinek u samców myszy karmionych dużymi dawkami sukralozy (5). Jednakże, podobnie jak w przypadku badań nad aspartamem, FDA stwierdziła istotne niedociągnięcia naukowe dotyczące przedstawionych wyników badań.
Acesulfam potasowy, neotam i adwantam
Trzy inne sztuczne słodziki są obecnie dopuszczone do stosowania w żywności w Stanach Zjednoczonych:
- Acesulfam potasowy ( znany również jako ACK, Sweet One® i Sunett®) został zatwierdzony przez FDA w 1988 roku do użytku w określonych kategoriach żywności i napojów, a później został zatwierdzony jako słodzik ogólnego przeznaczenia (z wyjątkiem mięsa i drobiu) w 2002 roku.
- Neotam, który jest podobny do aspartamu, został zatwierdzony przez FDA jako słodzik ogólnego przeznaczenia (z wyjątkiem mięsa i drobiu) w 2002 roku.
- Advantam, który jest również podobny do aspartamu, został zatwierdzony przez FDA jako słodzik ogólnego przeznaczenia (z wyjątkiem mięsa i drobiu) w 2014 roku.
Przed ich zatwierdzeniem słodzików, FDA dokonała przeglądu wielu badań bezpieczeństwa, które przeprowadzono dla każdego słodzika, w tym badań oceniających ryzyko raka. Wyniki tych badań nie wykazały żadnych dowodów na to, że te słodziki powodują raka lub stanowią jakiekolwiek inne zagrożenie dla zdrowia ludzi.
Cyklaminian
Ponieważ odkrycia na szczurach sugerowały, że cyklaminian może zwiększać ryzyko rak pęcherza moczowego u ludzi, FDA zakazała stosowania cyklaminianu w 1969 r. Po ponownym zbadaniu rakotwórczości cyklaminianu i ocenie dodatkowych danych naukowcy doszli do wniosku, że cyklaminian nie jest czynnikiem rakotwórczym ani współrakotwórczym (substancja, która wzmacnia działanie raka -substancja powodująca). Petycja dotycząca dodatku do żywności została złożona do FDA w celu ponownego zatwierdzenia cyklaminianu, ale obecnie jest ona zawieszona (nie jest aktywnie rozpatrywana). Obawy FDA dotyczące cyklaminianu nie są związane z rakiem.