Funkcjonalizm, zwany także teorią strukturalno-funkcjonalną, postrzega społeczeństwo jako strukturę z wzajemnie powiązanymi częściami zaprojektowanymi w celu zaspokojenia biologicznych i społecznych potrzeb jednostek w tym społeczeństwie. Funkcjonalizm wyrósł z pism angielskiego filozofa i biologa Heberta Spencera (1820–1903), który dostrzegł podobieństwa między społeczeństwem a ciałem ludzkim; argumentował, że tak jak różne organy ciała współpracują ze sobą, aby ciało funkcjonowało, różne części społeczeństwa współpracują, aby społeczeństwo funkcjonowało (Spencer 1898). 
Części społeczeństwa, o których mówił Spencer, to instytucje społeczne lub wzorce przekonań i zachowań skupione na zaspokajaniu potrzeb społecznych, takich jak rząd, edukacja, rodzina, opieka zdrowotna, religia i ekonomia.
Émile Durkheim, inny wczesny socjolog, zastosował teorię Spencera, aby wyjaśnić, jak społeczeństwa zmieniają się i przetrwają w czasie. Durkheim uważał, że społeczeństwo jest złożonym systemem wzajemnie powiązanych i współzależnych części, które współpracują ze sobą w celu utrzymania stabilności (Durkheim 1893), a społeczeństwo jest utrzymywane razem przez wspólne wartości, języki i symbole. Uważał, że aby badać społeczeństwo, socjolog musi spojrzeć poza jednostki na fakty społeczne, takie jak prawa, moralność, wartości, wierzenia religijne, zwyczaje, moda i rytuały, które służą rządzeniu życiem społecznym. Alfred Radcliff-Brown (1881–1955) zdefiniował funkcję każdej powtarzającej się działalności jako rolę, jaką odgrywa ona w życiu społecznym jako całości, a tym samym jej wkład w stabilność i ciągłość społeczną (Radcliff-Brown 1952). W zdrowym społeczeństwie wszystkie części współpracują ze sobą, aby utrzymać stabilność, stan nazywany dynamiczną równowagą przez późniejszych socjologów, takich jak Parsons (1961).
Durkheim uważał, że jednostki mogą tworzyć społeczeństwo, ale aby badać społeczeństwo , socjologowie muszą spojrzeć poza jednostki na fakty społeczne. Fakty społeczne to prawa, moralność, wartości, wierzenia religijne, zwyczaje, mody, rytuały i wszystkie reguły kulturowe rządzące życiem społecznym (Durkheim 1895). Każdy z tych faktów społecznych pełni jedną lub więcej funkcji w społeczeństwie. Na przykład jedną z funkcji praw społeczeństwa może być ochrona społeczeństwa przed przemocą, podczas gdy inną jest karanie zachowań przestępczych, a inną jest ochrona zdrowia publicznego.
Inny znany funkcjonalista strukturalny, Robert Merton (1910– 2003) zwrócił uwagę, że procesy społeczne mają często wiele funkcji. Funkcje jawne są konsekwencjami procesu społecznego, którego się oczekuje lub którego się oczekuje, podczas gdy funkcje utajone są nieoczekiwanymi konsekwencjami procesu społecznego. Na przykład oczywistą funkcją edukacji w collegeu jest zdobywanie wiedzy, przygotowywanie się do kariery zawodowej i znajdowanie dobrej pracy, która wykorzystuje to wykształcenie. Ukryte funkcje z lat studiów obejmują poznawanie nowych ludzi, udział w zajęciach pozalekcyjnych, a nawet znalezienie współmałżonka lub partnera. Inną ukrytą funkcją edukacji jest tworzenie hierarchii zatrudnienia na podstawie uzyskanego poziomu wykształcenia. Funkcje ukryte mogą być korzystne, neutralne lub szkodliwe. Procesy społeczne, które mają niepożądane konsekwencje dla funkcjonowania społeczeństwa, nazywane są dysfunkcjami. W edukacji przykłady dysfunkcji obejmują złe oceny, wagary, rezygnację z nauki, brak ukończenia studiów i brak odpowiedniego zatrudnienia.
Przynieś to do domu
Obejrzyj poniższy film, aby zobacz więcej zastosowań teorii strukturalno-funkcjonalnej.
Kliknij obraz, aby otworzyć wideo w nowa karta.
Krytyka
Jedną z krytyki teorii strukturalno-funkcjonalnej jest to, że nie może ona odpowiednio wyjaśnić zmiany społecznej. Problematyczny jest również nieco kołowy charakter tej teorii; Zakłada się, że powtarzające się wzorce zachowań mają jakąś funkcję, ale my utrzymujemy, że wiemy, iż pełnią one funkcję tylko dlatego, że się powtarzają. Ponadto dysfunkcje mogą trwać nadal, nawet jeśli nie pełnią funkcji, co pozornie jest sprzeczne z podstawową przesłanką teorii. Wielu socjologów uważa teraz, że funkcjonalizm nie jest już przydatny jako teoria poziomu makro, ale służy on użytecznym celom w niektórych analizach średniego poziomu.
Globalny Kultura?
Niektórzy socjologowie widzą w internecie świat, przyczyniając się do tworzenia wyłaniającej się kultury globalnej. Czy należysz do jakiejś globalnej społeczności? (Zdjęcie dzięki uprzejmości quasireversible / flickr)
Socjologowie na całym świecie uważnie szukają oznak tego, co byłoby bezprecedensowym wydarzeniem: pojawieniem się globalna kultura. W przeszłości imperia, takie jak te, które istniały w Chinach, Europie, Afryce i Ameryce Środkowej i Południowej, łączyły ludzi z wielu różnych krajów, ale ludzie ci rzadko stawali się częścią wspólnej kultury.Mieszkali zbyt daleko od siebie, mówili różnymi językami, wyznawali różne religie i handlowali kilkoma towarami. Obecnie rozwój komunikacji, podróży i handlu sprawił, że świat stał się znacznie mniejszym miejscem. Coraz więcej osób jest w stanie komunikować się ze sobą natychmiast – niezależnie od tego, gdzie się znajdują – przez telefon, wideo i tekst. Udostępniają filmy, programy telewizyjne, muzykę, gry i informacje przez Internet. Studenci mogą uczyć się z nauczycielami i uczniami z drugiego końca świata. Rządom trudniej jest ukryć warunki panujące w ich krajach przed resztą świata.
Socjologowie badają wiele różnych aspektów tej potencjalnej globalnej kultury. Niektórzy badają dynamikę związaną z interakcjami społecznymi globalnych społeczności internetowych, na przykład gdy członkowie odczuwają bliższe pokrewieństwo z innymi członkami grupy niż z osobami mieszkającymi w ich własnych krajach. Inni socjologowie badają wpływ tej rosnącej kultury międzynarodowej na mniejsze, słabsze kultury lokalne. Jeszcze inni badacze badają, jak rynki międzynarodowe i outsourcing siły roboczej wpływają na nierówności społeczne. Socjologia może odgrywać kluczową rolę w zdolnościach ludzi do zrozumienia natury tej wyłaniającej się kultury globalnej i sposobów na nią reagowania.