Skala Fitzpatricka (również test typowania skóry Fitzpatricka lub skala fototypowania Fitzpatricka) to numeryczny schemat klasyfikacji koloru ludzkiej skóry. Został opracowany w 1975 roku przez Thomasa B. Fitzpatricka jako sposób oceny odpowiedzi różnych typów skóry na światło ultrafioletowe (UV). Początkowo został opracowany na podstawie koloru skóry do pomiaru prawidłowej dawki UVA do terapii PUVA, a gdy wstępne testy oparte tylko na kolorze włosów i oczu spowodowały u niektórych zbyt wysokie dawki UVA, zmieniono je na podstawie doniesienia pacjentów o tym, jak ich skóra reaguje na słońce; zostało ono również rozszerzone na szerszy zakres typów skóry. Skala Fitzpatricka pozostaje uznanym narzędziem do badań dermatologicznych dotyczących pigmentacji ludzkiej skóry.
Skala Fitzpatricka i ryzyko raka skóry
Poniższa lista przedstawia sześć kategorii skali Fitzpatricka w odniesieniu do 36 kategorii starszej skali von Luschana (w nawiasach):
- Typ I (wyniki 0–6 ) zawsze pali, nigdy się nie opala (bladość; piegi)
- Typ II (oceny 7–13) zwykle opala, opala się minimalnie
- Typ III (oceny 14–20) czasami łagodne oparzenia, opala się równomiernie
- Typ IV (2 punkty 1–27) opala się minimalnie, zawsze dobrze się opala (średni brąz)
- Typ V (wyniki 28–34) bardzo rzadko pali, bardzo łatwo opala się (ciemnobrązowy)
- Typ VI ( wyniki 35–36) nigdy się nie pali (głęboko pigmentowany od ciemnobrązowego do najciemniejszego brązu)