Ser używany w serze saganaki to zazwyczaj graviera, kefalograviera, halloumi, kasseri, kefalotyri lub ser feta z mleka owczego. Odmiany regionalne obejmują użycie sera formaela w Arachovie, halloumi w Cypr i vlahotiri w Metsowie. Ser topi się na małej patelni, aż zacznie bulgotać i zwykle podaje się go z sokiem z cytryny i pieprzem. Je się go z chlebem.
Inne dania gotowane na patelni saganaki to krewetki saganaki (greckie: γαρίδες σαγανάκι, garídes saganáki) i małże saganaki (greckie: μύδια σαγανάκι, mýdia saganáki), które są zazwyczaj oparte na fecie i zawierają ostry sos pomidorowy.
Północnoamerykański styl serwowania / h3>
W wielu restauracjach w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, po usmażeniu, saganaki jest podpalany na stole (czasami z okrzykiem „opa!”), a następnie płomienie zwykle gasi się wyciśnięciem świeżej cytryny Sok To się nazywa „płonące saganaki” i najwyraźniej powstał w 1968 roku w The P restauracja arthenon w Greektown w Chicago, na podstawie sugestii klienta dla właściciela Chrisa Liakourasa.