Niemiecki naukowiec medyczny, antropolog i polityk Rudolf Ludwig Carl Virchow (1821-1902 ) był założycielem szkoły „patologii komórkowej”, która stanowi podstawę współczesnej patologii.
Rudolf Virchow urodził się 13 października 1821 r. , w Schivelbein, jedyne dziecko rolnika i miejskiego skarbnika. W 1839 r. Virchow wstąpił do Instytutu Fryderyka Wilhelmsa w Berlinie, aby podjąć studia medyczne, przygotowując się do kariery lekarza wojskowego. Znalazł się pod silnym wpływem Johannesa Müllera, który zachęcał wielu niemieckich lekarzy do stosowania eksperymentalnych metod laboratoryjnych w badaniach medycznych. Virchow uzyskał dyplom lekarza w 1843 roku, wykazując już żywe zainteresowanie patologią.
W 1845 roku, będąc nadal stażystą, Virchow opublikował swoją pierwszą pracę naukową. W tym roku zaangażował się w metodologię badawczą opartą na mechanistycznym rozumieniu istotnych zjawisk. Według Virchowa badania medyczne wymagały wykorzystania obserwacji klinicznych, eksperymentów na zwierzętach i mikroskopowych badań tkanek ludzkich, aby zrozumieć, w jaki sposób zwykłe prawa chemiczne i fizyczne mogą wyjaśniać normalne i nienormalne zjawiska związane z życiem. Przyjął teorię komórki jako jeden z podstawowych elementów mechanistycznego rozumienia życia. Zobowiązując się do tego poglądu, dołączył do grupy radykalnych młodych naukowców medycznych, którzy wówczas rzucali wyzwanie dominującemu witalizmowi starszego pokolenia.
W 1846 roku Virchow zaczął prowadzić kursy z anatomii patologicznej. W 1847 r. Objął pierwsze stanowisko akademickie w randze privatdozenta. W tym samym roku on i jego kolega Benno Reinhardt opublikowali pierwszy tom czasopisma medycznego Archives for PathologicalAnatomy and Physiology and Clinical Medicine. Virchow kontynuował redagowanie tego czasopisma aż do swojej śmierci w 1902 roku.
Radykalne poglądy polityczne Virchowa zostały wyraźnie pokazane w 1848 roku, roku rewolucji w Niemczech. Na początku roku Virchow przedstawił raport o epidemii tyfusu plamistego na Górnym Śląsku, w którym zalecał, aby najlepszym sposobem uniknięcia powtórzenia się epidemii było wprowadzenie demokratycznych form rządów. Kiedy wybuchła rewolucja w Berlinie, Virchow dołączył do walczących na barykadach rewolucjonistów. rewolucja, ku niezadowoleniu jego ojca. Brał udział w wielu demokratycznych klubach i pomagał redagować tygodnik Die medizinische Reform, który promował rewolucyjne idee w odniesieniu do zawodu lekarza.
Virchow „s poglądy polityczne doprowadziły do jego zawieszenia przez przywrócony konserwatywny rząd w 1849 r. Zawieszenie zostało szybko cofnięte z powodu wrogiej reakcji bractwa lekarskiego. W tym samym roku Virchow został profesorem na Uniwersytecie w Würzburgu. Wkrótce poślubił Rose Mayer, córkę czołowego niemieckiego ginekologa.
Fotel w Würzburgu był pierwszym w Niemczech poświęconym anatomii patologicznej. W ciągu 7 lat tamtejszej szkoły medycznej Virchowa została uznana za jedną z najlepszych w Europie, w dużej mierze dzięki jego nauczaniu. Opracował on swoją koncepcję „patologii komórkowej”, opierając swoją interpretację procesów patologicznych na niedawno sformułowanej teorii komórkowej Matthias Schleiden i Theodor Schwann, w tym samym okresie został współredaktorem corocznej publikacji, w której dokonano przeglądu rocznych postępów w naukach medycznych. Publikacja ta stała się później znana jako Jahresbericht Virchowa i redagował ją aż do śmierci, aw 1854 r. Rozpoczął także prace nad swoim Podręcznikiem specjalistycznej patologii i terapii, który stał się wzorem dla późniejszych niemieckich „podręczników” w różnych naukach. Chociaż głównym zainteresowaniem Virchowa w Würzburgu była patologia, kontynuował także pracę w dziedzinie zdrowia publicznego i rozpoczął badania antropologii fizycznej.
W 1856 roku Virchow przyjął katedrę na Uniwersytecie w Berlinie pod warunkiem, że powstanie nowy budynek dla instytutu patologii. Pozostał na tym stanowisku do końca życia. Od 1859 roku Virchow wznowił swoją działalność polityczną. W tym roku został wybrany na członka rady miejskiej, w której służył do śmierci. W radzie interesował się głównie sprawami zdrowia publicznego. W 1861 r. Virchow był jednym z członków założycieli Deutsche Fortschrittpartei iw tym samym roku został wybrany na Sejm Pruski. Zdecydowanie przeciwstawiał się przygotowaniom Bismarcka do wojny i jego polityce zjednoczenia Niemiec „krwi i żelaza”.
Pod koniec lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XIX wieku Virchow skoncentrował się na antropologii i międzynarodowych stosunkach medycznych. międzynarodowych kongresów medycznych w tym okresie i nadal interesował się kontrolą i zapobieganiem epidemiom.
W 1873 roku Virchow został wybrany do Pruskiej Akademii Nauk.Cały jego wkład w powstanie tego ciała dotyczył antropologii, głównie antropologii fizycznej i archeologii. W swojej nowej dziedzinie, podobnie jak w innych, podjął się redagowania czołowego czasopisma, Zeitschrift fuer Ethnologie. Późniejsze lata Virchowa były nadal aktywne, zwłaszcza w związku z jego obowiązkami redakcyjnymi. Zmarł 5 września 1902 roku.
Dalsze czytanie
Dobry wybór dzieł Virchowa pisma to Disease, Life and Man, przetłumaczone i wprowadzone przez Lelland J. Rather (1958). Najlepszą angielską relacją z jego życia jest Erwin H. Ackerknecht, Rudolf Virchow: Doctor, Statesman, Anthropologist (1953).