Kiedy zobaczyłem wideo i przeczytałem książkę „This is Water” Davida Fostera Wallace, to otworzyło mi oczy na to, jak żyję jako dorosły na świecie. To była pobudka, że nie jesteś jedyny. Przemówienie dotyczy również uznania i działania. Chodzi o uznanie, że nie jesteśmy centrum całego stworzenia i tego, jak możemy ewoluować w myślenie i działanie w sposób uważny i pełen współczucia dla wszystkich ludzi.

Po raz pierwszy usłyszałem o tej książce Byłem na warsztatach z genialnymi i współczującymi, Kathryn Budig. Kathryn opowiedziała o tym, że ta książka jest jedną z jej książek na stoliku nocnym, która przypomina o tym, jak żyć. Książka jest prostym sprawdzianem rzeczywistości. Kiedy wróciłem do domu z jej warsztatu, obejrzałem wideo i zamówiłem książkę z Amazona. Widziałem, jak przemówienie odnosiło się bezpośrednio do mnie i jaki był mój sposób myślenia. To było niegrzeczne przebudzenie.

David Fost er Wallace wygłasza przemówienie inauguracyjne przed absolwentami Kenyon College w 2005 roku. Przemówienie ukazało rzeczywistość tego, jak idzie „dorosłość”. Przesłanie jest takie, że zwracanie uwagi i bycie uważnym na innych jest niezbędne. Przemówienie Wallacea mówiło również o podejmowaniu decyzji i sile wyboru. Przemówienie Wallacea mówiło o zmianie perspektywy i postawy osoby na innych wokół siebie. Sposób, w jaki myśli dana osoba, może mieć największą różnicę w jej życiu. Sposób, w jaki myślisz, wpływa nie tylko na Twoje życie, ale na wszystkich ludzi wokół Ciebie.

Jako ludzie skłaniamy się ku przekonanie, że nasze własne pomysły są lepsze od innych, więc decydujemy się nie słuchać i zamiast tego mówić dalej. Jesteśmy przywiązani do idei, że nasze pomysły są najlepsze i najbystrzejsze i nie pozostawiamy miejsca na pomysł, który może istnieć w inny sposób. To czyni nas więźniami mózgu, z prostego faktu, że nie możemy nawet uciec od naszego umysłu. Wallace wyjaśnia to, mówiąc: „ślepa pewność, ścisły umysł, który sprowadza się do uwięzienia tak całkowitego, że więzień nawet nie wiem, że jest zamknięty w górę ”. Nauka myślenia to trudne zadanie. Nie jest to niemożliwe, po prostu trudne i dość niewygodne. Gdybyśmy byli w stanie nauczyć się myśleć, stalibyśmy się nieco mniej egoistyczni, bylibyśmy bardziej świadomi i czujni w stosunku do działań wokół nas.

Gdy przestaniemy myśleć, że jesteśmy najważniejsi, że wszystko kręci się wokół nas i że jesteśmy „absolutnym centrum wszechświata”, możemy wtedy zauważyć i docenić piękno innych wokół nas. Widzenie na zewnątrz siebie jest pierwszym krokiem do okazywania współczucia sobie i tym, którzy nas otaczają.

Świadomość swojej społeczności i otoczenia jest częścią uczenia się, jak myśleć. Wallace wyjaśnia koncepcję osoby ” ustawienia domyślne. Po długim, sfrustrowanym dniu człowiek staje się zmęczony i zestresowany. Dzieje się tak, według Wallacea, gdy mózg automatycznie przełącza się na swoje naturalne ustawienie domyślne i po prostu chce, aby dzień się skończył. Gdyby ktoś wiedział, co myśleć, byłby świadomy – świadomy innych i tego, że może przeżywać trudniejsze chwile. Wybór aktorstwa może pomóc myśleć o innych. Jak mówi Wallace, odejście od „naturalnego ustawienia domyślnego” może pomóc im zauważyć, że ludzie nie tylko stoją im na drodze. Kiedy osoba zwraca uwagę, może rozważyć opcje i spojrzeć na rzeczy inaczej. Przecież „to jest prawdziwa wolność… być kształconym i rozumieć, jak myśleć”.

Przemówienie przypomina mi cytat Georgea Swindolla „Nie możemy zmienić naszej przeszłości… nie możemy zmienić faktu że ludzie będą postępować w określony sposób. Nie możemy zmienić tego, co nieuniknione. Jedyne, co możemy zrobić, to grać na jednej strunie, którą mamy, i takie jest nasze nastawienie. Jestem przekonany, że życie to 10% tego, co mi się przydarza, a 90 % tego, jak na to reaguję. I tak jest z tobą… my odpowiadamy za nasze Postawy ”.

Mamy kontrolę nad naszymi działaniami, a także tym, co myślimy. Wszyscy mamy wolną wolę do wyboru. To naprawdę zależy od nas, jaką ścieżką pójdziemy. Zależy to tylko od tego, czy zdecydujemy się pomyśleć i mieć możliwość. To był cytat z książki, który wywarł na mnie największy wpływ. Jest to fragment, z którym zostawię ci posiedzenie.

„Naprawdę ważny rodzaj wolności wymaga uwagi i świadomość, dyscyplina i wysiłek, i możliwość prawdziwego troszczenia się o innych ludzi i poświęcania się za nich, w kółko, na niezliczone małe, nieseksowne sposoby, każdego dnia. To jest prawdziwa wolność. ” David Foster Wallace

Namaste,

Alison