Przygotowanie do czytania na uniwersytecie

Czytając, musisz ciągle zadawać sobie pytanie, dlaczego pomysł może być prawdziwy lub co może się wydarzyć w przyszłości. Te pytania pomogą ci w spekulacjach. Możesz myśleć o spekulacji jako zgadywaniu, wnioskach lub przewidywaniach. Na uniwersytecie profesorowie oczekują, że studenci nie tylko przeczytają i zrozumieją tekst, ale także pomyślą o większych konsekwencjach informacji. Ucząc się spekulacji podczas czytania, będziesz lepiej przygotowany do studiów. Oto kilka pytań, które należy sobie zadać podczas czytania:

Pytania, które należy sobie zadać
Spekulowanie na temat przeszłości	Spekulowanie na temat przyszłości
Dlaczego tak się stało? Co spowodowało ten problem? Jakie wydarzenia doprowadziły do tego odkrycia? Jak przyczyniły się do tego siły zewnętrzne?	Jak ten problem wpłynie na przyszłość? Jakie problemy może to spowodować? Jak można rozwiązać ten problem? Czy obecne trendy to zmienią? Kto może to zmienić?

Czytając, spróbuj zadać sobie następujące pytania. Pomogą ci głębiej przemyśleć czytanie i stać się bardziej rozważnym uczniem.

Czytanie wstępne

Czytanie 4: Agenci socjalizacji

Agenci socjalizacji

Socjalizacja pomaga ludziom nauczyć się skutecznie funkcjonować w ich światach społecznych. Jak przebiega proces socjalizacji? czy uczymy się korzystać z obiektów kultury materialnej naszego społeczeństwa? Jak możemy przyjąć przekonania, wartości i normy, które reprezentują jego niematerialną kulturę? To uczenie się odbywa się poprzez interakcję z różnymi podmiotami socjalizacji, takimi jak grupy rówieśnicze i rodziny, plus zarówno formalne, jak i nieformalne instytucje społeczne.

Agenci grup społecznych

Grupy społeczne często dostarczają pierwszych doświadczeń socjalizacji. Rodziny, a później grupy rówieśnicze, komunikują oczekiwania i wzmacniają normy. Najpierw ludzie nauczyć się korzystać z materialnych przedmiotów kultury materialnej w tych warunkach, a także zapoznać się z przekonaniami i wartościami społeczeństwa.

Rodzina

Rodzina jest pierwszym czynnikiem socjalizacji. Matki i ojcowie, rodzeństwo i dziadkowie, a także członkowie dalszej rodziny, wszyscy uczą dziecko tego, co powinno wiedzieć. Na przykład pokazują dziecku, jak używać przedmiotów (takich jak ubrania, komputery, naczynia do jedzenia, książki, rowery); jak odnosić się do innych (niektórzy jako „rodzina”, inni jako „przyjaciele”, jeszcze inni jako „nieznajomi”, „nauczyciele” lub „sąsiedzi”) oraz jak działa świat (co jest „rzeczywiste”, a co „wyobrażone”) ”). Jak wiesz, czy to z własnego doświadczenia jako dziecka, czy z roli, jaką odgrywasz w jego wychowaniu, socjalizacja obejmuje nauczanie i uczenie się o nieskończonej różnorodności przedmiotów i pomysłów.

Pamiętaj jednak , że rodziny nie socjalizują dzieci w próżni. Wiele czynników społecznych wpływa na sposób, w jaki rodzina wychowuje swoje dzieci. Na przykład możemy użyć wyobraźni socjologicznej, aby rozpoznać, że na indywidualne zachowania wpływa okres historyczny, w którym mają one miejsce. Sześćdziesiąt lat wcześniej nie uważano by za szczególnie surowe, aby ojciec uderzył syna drewnianą łyżką lub pasem, gdyby się źle zachowywał, ale dziś to samo działanie można uznać za znęcanie się nad dziećmi.

Socjologowie uznają tę rasę , klasa społeczna, religia i inne czynniki społeczne odgrywają ważną rolę w socjalizacji. Na przykład rodziny biedne zwykle kładą nacisk na posłuszeństwo i konformizm podczas wychowywania dzieci, podczas gdy rodziny zamożne kładą nacisk na osąd i kreatywność (National Opinion Research Centre 2008). Może się tak zdarzyć, ponieważ rodzice z klasy robotniczej mają mniejsze wykształcenie i bardziej powtarzalne zadania, w przypadku których pomocne jest przestrzeganie zasad i dostosowywanie się.Zamożni rodzice mają zwykle lepsze wykształcenie i często pracują na stanowiskach kierowniczych lub w karierach wymagających kreatywnego rozwiązywania problemów, dlatego uczą swoje dzieci zachowań korzystnych na tych stanowiskach. Oznacza to, że dzieci są skutecznie uspołeczniane i wychowywane do wykonywania zawodów, jakie mają ich rodzice, odtwarzając w ten sposób system klasowy (Kohn 1977). Podobnie dzieci są uspołeczniane, aby przestrzegać norm dotyczących płci, postrzegania rasy i zachowań klasowych.

Na przykład w Szwecji ojcowie pozostający w domu są akceptowaną częścią krajobrazu społecznego. Polityka rządowa zapewnia dotowany czas wolny od pracy – 480 dni dla rodzin z noworodkami – z opcją podziału płatnego urlopu między matki i ojca. Jak mówi jeden z ojców pozostających w domu, opiekowanie się synkiem w domu „to prawdziwa ojcowska sprawa. Uważam, że to bardzo męskie” (Associated Press 2011). Prawie 90 procent szwedzkich ojców posługuje się ojcem urlopu (około 340 000 ojców); poród trwa średnio siedem tygodni (The Economist, 2014). Jak wypada porównanie amerykańskiej polityki – i oczekiwanych ról płciowych naszego społeczeństwa? Jak szwedzkie dzieci wychowywane w ten sposób zostaną uspołecznione zgodnie z rodzicielskimi normami dotyczącymi płci? Czym może się to różnić od norm rodzicielskich dotyczących płci w Stanach Zjednoczonych?

Grupa rówieśnicza składa się z osób, które podobne pod względem wieku i statusu społecznego oraz mające podobne zainteresowania. Socjalizacja w grupie rówieśniczej rozpoczyna się w najwcześniejszych latach, na przykład kiedy dzieci na placu zabaw uczą młodsze dzieci norm dotyczących takiego liczba tur, zasady gry lub jak strzelać do kosza. Gdy dzieci stają się nastolatkami, ten proces trwa. Grupy rówieśnicze są ważne dla nastolatków w nowy sposób, ponieważ zaczynają rozwijać tożsamość niezależną od swoich rodziców i wykazywać niezależność. Ponadto grupy rówieśnicze zapewniają własne możliwości socjalizacji, ponieważ dzieci zwykle angażują się w różnego rodzaju zajęcia ze swoimi rówieśnikami niż z rodzinami. Grupy rówieśnicze zapewniają nastolatkom pierwsze duże doświadczenie socjalizacyjne poza sferą ich rodzin. Co ciekawe, badania wykazały, że chociaż przyjaźnie zajmują wysokie miejsce w priorytetach nastolatków, jest to równoważone przez wpływ rodziców.

Instytucjonalni przedstawiciele

Społeczne instytucje naszej kultury również wpływają na naszą socjalizację. Formalne instytucje – takie jak szkoły, miejsca pracy i rząd – uczą ludzi, jak zachowywać się w tych systemach i jak się nimi poruszać. Inne instytucje, takie jak media, przyczyniają się do socjalizacji, bombardując nas wiadomościami o normach i oczekiwaniach.

Szkoła

Większość amerykańskich dzieci spędza około siedmiu godzin dziennie, 180 dni w roku, w szkole, co sprawia, że trudno zaprzeczyć, że szkoła ma znaczenie dla ich socjalizacji (Departament Edukacji Stanów Zjednoczonych 2004). Uczniowie nie uczęszczają do szkoły tylko po to, aby uczyć się matematyki, czytania, nauk ścisłych i innych przedmiotów – podstawowa funkcja tego systemu. Szkoły pełnią również inną funkcję w społeczeństwie, uspołeczniając dzieci w zachowaniach, takich jak praca zespołowa, przestrzeganie harmonogramu i używanie podręczników.

Rytuały szkolne i klasowe, prowadzone przez nauczycieli służących jako wzorce do naśladowania i przywódcy, regularnie wzmacniają to, co społeczeństwo oczekuje od dzieci. Socjolodzy opisują ten aspekt szkół jako ukryty program nauczania, nieformalne nauczanie prowadzone przez szkoły.

Na przykład w Stanach Zjednoczonych szkoły zbudowały poczucie konkurencji w sposobie przyznawania ocen i sposobie, w jaki nauczyciele oceniać uczniów (Bowles i Gintis 1976). Kiedy dzieci biorą udział w sztafecie lub zawodach matematycznych, dowiadują się, że w społeczeństwie są zwycięzcy i przegrani. Kiedy dzieci muszą pracować razem nad projektem, ćwiczą pracę zespołową z innymi osobami w sytuacjach kooperacyjnych. Ukryty program nauczania przygotowuje dzieci do świata dorosłych. Dzieci uczą się, jak radzić sobie z biurokracją, zasadami, oczekiwaniami, czekaniem na swoją kolej i godzinami siedzenia w bezruchu w ciągu dnia. Szkoły w różnych kulturach w różny sposób socjalizują dzieci, aby przygotować je do dobrego funkcjonowania w tych kulturach. Ukryte funkcje pracy zespołowej i radzenia sobie z biurokracją są cechami kultury amerykańskiej.

Szkoły również socjalizują dzieci, ucząc je o obywatelstwie i dumie narodowej. W Stanach Zjednoczonych dzieci uczą się składania przysięgi wierności amerykańskiej fladze. Większość okręgów wymaga zajęć z historii i geografii Stanów Zjednoczonych. Wraz z rozwojem akademickiego rozumienia historii podręczniki w Stanach Zjednoczonych były uważnie analizowane i poprawiane, aby zaktualizować podejście do innych kultur, a także perspektywy wydarzeń historycznych; w ten sposób dzieci są socjalizowane do innej narodowej lub światowej historii niż poprzednie podręczniki.Na przykład informacje o złym traktowaniu Afroamerykanów i rdzennych Amerykanów dokładniej odzwierciedlają te wydarzenia niż w podręcznikach z przeszłości.

Ogólny obraz

Kontrowersyjne podręczniki

13 sierpnia 2001 roku dwudziestu mężczyzn z Korei Południowej zebrało się w Seulu. Każdy odciął sobie jeden palec, aby zaprotestować przeciwko ośmiu podręcznikom zatwierdzonym przez Tokio do użytku w japońskich gimnazjach. Według rządu koreańskiego (i innych krajów Azji Wschodniej) w podręcznikach nie omówiono negatywnych wydarzeń z historii Japonii w porównaniu z innymi krajami azjatyckimi.

Na początku XX wieku Japonia była jednym z bardziej agresywnych krajów azjatyckich. Na przykład utrzymywał Koreę jako kolonię w latach 1910-1945. Dziś Koreańczycy argumentują, że Japończycy w tych podręcznikach ignorują ten aspekt swojej historii kolonialnej. Jedną z głównych zarzutów jest to, że nie wspominają o tym, że podczas II wojny światowej Japończycy zmuszali Koreanki do niewolnictwa seksualnego. Ponadto niektóre japońskie podręczniki opisują ważną demonstrację niepodległościową Korei w 1919 roku jako „zamieszki”. W rzeczywistości japońscy żołnierze zaatakowali pokojowych demonstrantów, pozostawiając około 6000 zabitych i 15000 rannych (Crampton 2002).

Chociaż może się wydawać skrajne, że ludzie są tak wściekli na to, jak wydarzenia są opisane w podręczniku, protest potwierdza, że podręczniki są ważnym narzędziem socjalizacji w państwowych systemach edukacyjnych.

Miejsce pracy

Tak jak dzieci spędzają większość dnia w szkole wielu dorosłych Amerykanów poświęca w pewnym momencie znaczną ilość czasu w miejscu pracy. Chociaż pracownicy są uspołecznieni w swojej kulturze od urodzenia, wymagają nowej socjalizacji w miejscu pracy, zarówno pod względem kultury materialnej (np. kopiarka) i kulturę niematerialną (np. czy można rozmawiać bezpośrednio z szefem lub jak dzielić się lodówką).

Różne zawody wymagają różnych typów socjalizacji. W przeszłości wiele osób pracowało pracę aż do emerytury. Obecnie trend jest zmieniać pracę przynajmniej raz na dekadę. Oznacza to, że ludzie muszą zostać zsocjalizowani i uspołecznieni przez różne środowiska pracy.

Religia

Chociaż niektóre religie są instytucjami nieformalnymi, tutaj skupiamy się na praktykach stosowanych przez instytucje formalne . Religia jest dla wielu ludzi ważną drogą socjalizacji. Stany Zjednoczone są pełne żydowskich synagog, świątyń hinduistycznych i buddyjskich, kościołów chrześcijańskich, meczetów muzułmańskich i podobnych wspólnot religijnych, w których ludzie gromadzą się, aby modlić się i uczyć. Podobnie jak inne instytucje, miejsca te uczą uczestników interakcji z kulturą materialną religii (np. Żydowska mezuza, muzułmański dywanik modlitewny lub katolicki opłatek do komunii). Dla niektórych ważne ceremonie związane ze strukturą rodziny – takie jak małżeństwo i narodziny – są związane z uroczystościami religijnymi. Wiele instytucji religijnych przestrzega również norm dotyczących płci i przyczynia się do ich egzekwowania poprzez socjalizację. Od ceremonialnych rytuałów przejścia, które wzmacniają jednostkę rodzinną, po dynamikę władzy, która wzmacnia role płciowe, zorganizowana religia wspiera wspólny zestaw uspołecznionych wartości, które są przekazywane przez społeczeństwo.

Rząd

Chociaż nie myślimy o tym, wiele z rytuałów przejścia, przez które ludzie dzisiaj przechodzą, opiera się na normach wiekowych ustalonych przez rząd. Określenie „dorosły” zwykle oznacza ukończenie osiemnastu lat, czyli wiek, w którym osoba staje się prawnie odpowiedzialna za siebie. A sześćdziesiąt pięć lat to początek „starości”, ponieważ większość ludzi kwalifikuje się do świadczenia dla seniorów w tym momencie.

Za każdym razem, gdy wchodzimy w jedną z tych nowych kategorii – senior, dorosły, podatnik – musimy zostać uspołecznieni do naszej nowej roli. Seniorzy muszą dowiedzieć się o Medicare, świadczeniach z Ubezpieczeń Społecznych i zniżkach na zakupy dla seniorów. Kiedy amerykańscy mężczyźni kończą osiemnaście lat, muszą zarejestrować się w amerykańskim wojskowym systemie służby wojskowej w ciągu trzydziestu dni, aby móc wprowadzić ich do bazy danych w celu ewentualnej służby wojskowej. Te przepisy rządowe wyznaczają punkty, w których wymagamy socjalizacji do nowej kategorii.

Środki masowego przekazu

Środki masowego przekazu rozpowszechniają bezosobowe informacje szerokiemu gronu odbiorców za pośrednictwem telewizji, gazet, radia i Internet. Ponieważ przeciętny człowiek spędza ponad cztery godziny dziennie przed telewizorem (a dzieci spędzają średnio więcej czasu przed ekranem), media mają duży wpływ na normy społeczne (Roberts, Foehr i Rideout 2005). Ludzie dowiadują się o obiektach kultury materialnej (jak nowe technologie i możliwości transportu), a także o kulturze niematerialnej – co jest prawdą (przekonania), co jest ważne (wartości), a czego się oczekuje (normy).

Socjologia w prawdziwym świecie

Dziewczyny i filmy

Pixar jest jednym z największych producentów filmów dla dzieci na świecie i wydał duże komercyjne filmy, takie jak Toy Story, Cars, The Incredibles i Up.Pixar nigdy wcześniej nie produkował filmu z żeńską rolą główną. Zmieniło się to wraz z najnowszym filmem Pixar Brave, który ukazał się w 2012 roku. Przed Brave kobiety w Pixar były bohaterkami drugoplanowymi i zainteresowaniami. Na przykład w „Up” jedyna ludzka postać żeńska umiera w ciągu pierwszych dziesięciu minut filmu. Miliony dziewcząt oglądających filmy Pixar mają kilka silnych postaci lub ról, z którymi mogłyby się identyfikować. Jeśli nie zobaczą możliwych wersji siebie, mogą zacząć postrzegać kobiety jako drugorzędne w stosunku do życia mężczyzn.

Animowane filmy Disneya, firmy-matki Pixara, mają wiele głównych ról kobiecych. Disney jest dobrze znany z filmów z głównymi kobietami, takimi jak Królewna Śnieżka, Kopciuszek, Mała Syrenka i Mulan. W wielu filmach Disneya występuje kobieta i prawie zawsze jest ona postacią księżniczki. Jeśli nie jest księżniczką, zazwyczaj kończy film poślubiając księcia lub, w przypadku Mulan, generała wojskowego. Chociaż nie wszystkie „księżniczki” w filmach Disneya odgrywają bierną rolę w ich życiu, zazwyczaj muszą zostać uratowane przez mężczyznę i wziąć ślub.

Oprócz tak dużej liczby księżniczek wielu rodziców wyraża zaniepokojenie kulturą księżniczek stworzoną przez Disneya. Peggy Orenstein porusza ten problem w swojej popularnej książce Cinderella Ate My Daughter. Orenstein zastanawia się, dlaczego od każdej małej dziewczynki oczekuje się bycia „księżniczką” i dlaczego róż stał się wszechogarniającą obsesją wielu młodych dziewcząt. Inna matka zastanawiała się, co zrobiła źle, kiedy jej trzyletnia córka odmówiła „niekrólewstwa” rzeczy, w tym bieganie i skakanie. Skutki tej kultury księżniczek mogą mieć negatywne konsekwencje dla dziewcząt przez całe życie. Wczesny nacisk na piękno i seksapil może prowadzić do zaburzeń odżywiania, niskiej samooceny i ryzykownych zachowań seksualnych u starszych dziewcząt.

Czego powinniśmy się spodziewać po nowym filmie Pixara, w którym po raz pierwszy wystąpiła postać kobieca? Chociaż Brave ma kobiecą postać, nadal jest księżniczką. Czy ten film zaoferuje młodym dziewczętom jakiś nowy wzór do naśladowania? (OConnor 2011; Barnes 2010; Rose 2011).