Omówienie
Fałszywe uwięzienie jest czynem podlegającym karze zarówno na mocy prawa karnego, jak i czynu niedozwolonego. Zgodnie z prawem o czynach niedozwolonych jest to czyn zabroniony umyślny. Osoba popełnia fałszywe uwięzienie, dopuszczając się aktu przymusu wobec innej osoby, który zamyka tę osobę w ograniczonym obszarze.
Sprawa Prima Facie
- Pozwany działa umyślnie. . .
- . . . zamiar zamknięcia powoda bez jego zgody i bez upoważnienia prawnego
- działanie pozwanego powoduje zamknięcie powoda
- powód jest świadomy własnego zamknięcie
Ograniczony obszar
Akt przymusu może być fizyczną barierą (taką jak zamknięte drzwi), użycie siły fizycznej do unieruchomienia, niepowodzenie w zwolnieniu lub nieprawidłowe użycie władzy prawnej. Obszar jest ograniczony tylko wtedy, gdy swoboda poruszania się jest ograniczona we wszystkich kierunkach. Jeśli istnieją rozsądne środki ucieczki z tego obszaru, obszar ten nie jest ograniczony. Jednak jeśli środki ucieczki będą skutkować zagrożeniem fizycznego uszczerbku na zdrowiu zatrzymanego, wówczas obszar jest ograniczony, a ponadto grożenie wyrządzeniem krzywdy rodzinie zatrzymanego w przypadku odejścia zatrzymanego skutkowałoby również ograniczeniem obszaru.
Groźby fałszywego uwięzienia
Jako akty przymusu wystarczające mogą być również groźby natychmiastowej siły fizycznej. Samo groźba pozbawienia wolności nie kwalifikuje się do fałszywego pozbawienia wolności. Zazwyczaj przy ustalaniu, czy groźba liczy się jako fałszywe pozbawienie wolności, sąd bada, czy powód miał słuszną obawę przed obrażeniami.
Niewłaściwe wykorzystanie władzy prawnej
Przykładem nieprawidłowego wykorzystania władzy prawnej jest zatrzymanie lub aresztowanie osoby bez nakazu, z nielegalnym nakazem lub z nakazem sądowym nielegalnie wykonany. Dopóki dana osoba jest pozbawiona wolności osobistej, czas faktycznie zatrzymany nie ma znaczenia. Zobacz np. Schenck przeciwko Pro Choice Network, 519 U.S. 357 (1997)
Shopkeeper „s Privilege
Jedną z twierdzących obron przed fałszywym deliktem w postaci kary pozbawienia wolności jest obrona przywilejów sprzedawcy. w tej sytuacji pozwany właściciel sklepu zatrzymał powoda, ponieważ pozwany uważał, że powód ukradł lub próbuje ukraść przedmiot od pozwanego. Doktryna przywileju sklepikarza mówi, że w tej sytuacji oskarżony sklepikarz, który ma uzasadnione przekonanie, że powód ukradł lub próbuje ukraść coś od pozwanego sklepikarza, może zatrzymać powoda w rozsądny sposób na rozsądny okres czasu na zbadanie sprawy
Aby udowodnić złośliwe oskarżenie, powód musi udowodnić 3 rzeczy:
- Pozwany działał bez prawdopodobnej przyczyny i ze złością wobec P
- Ale dla pozwanego „, oskarżenie nie byłoby kontynuowane
- Powód nie brał udziału w domniemanym wykroczeniu
Aby udowodnić nadużycie czynu niedozwolonego, powód musi udowodnić że pozwany powołał się na system prawny w celu wymuszenia, grożenia lub nękania powoda.
Dodatkowe informacje
Zobacz
- prawo deliktowe
- prawo karne