Co powoduje prozopagnozję?
Istnieją 2 rodzaje prozopagnozji:
- rozwojowa prozopagnozja – gdzie osoba ma prozopagnozję bez uszkodzenia mózgu
- nabyta prozopagnozja – gdzie osoba rozwija się prozopagnozja po uszkodzeniu mózgu, często po udarze lub urazie głowy
W W przeszłości uważano, że większość przypadków prozopagnozji występuje po urazie mózgu (nabyta prozopagnozja).
Jednak badania wykazały, że o wiele więcej osób ma prozopagnozję bez uszkodzenia mózgu (prozopagnozja rozwojowa), niż początkowo sądzono.
Prozopagnozja rozwojowa
Kilka badań wskazuje że aż 1 na 50 osób może mieć prozopagnozję rozwojową, co odpowiada około 1,5 miliona osób w Wielkiej Brytanii.
Większość osób z prozopagnozją rozwojową po prostu nie rozwija zdolności rozpoznawania twarzy.
Ktoś urodzony z tą chorobą może nie zdawać sobie sprawy, że ma problem.
Prozopagnozja rozwojowa może mieć komponent genetyczny i występować w rodzinach.
Wiele osób z tą chorobą zgłosiło co najmniej jednego krewnego pierwszego stopnia, takiego jak rodzic lub rodzeństwo (brat lub siostra), który również ma problemy z rozpoznawaniem twarzy.
Nabyta prozopagnozja
Nabyta prozopagnozja jest rzadka. Kiedy ktoś nabywa prozopagnozję po urazie mózgu, szybko zauważy, że stracił zdolność rozpoznawania ludzi, których zna.
Ale jeśli prozopagnozja pojawia się po uszkodzeniu mózgu we wczesnym dzieciństwie, zanim dziecko w pełni się rozwinie zdolność rozpoznawania twarzy, mogą dorastać, nie zdając sobie sprawy, że „nie są w stanie rozpoznać twarzy tak dobrze, jak inni ludzie.
Headway ma więcej informacji na temat poznawczych skutków urazu mózgu.
Prozopagnozja nie jest związana z problemami z pamięcią, utratą wzroku lub trudnościami w uczeniu się, ale czasami wiąże się z innymi zaburzeniami rozwojowymi, takimi jak zaburzenie ze spektrum autyzmu, zespół Turnera i zespół Williamsa.