Obramowanie grzbietowe (margo dorsalis; tylna krawędź) zaczyna się powyżej tylnej części szyi i kończy się poniżej tylnej części podstawy wyrostka rylcowatego; oddziela tylną część od powierzchni bocznej. jest niewyraźny powyżej i poniżej, ale dobrze zaznaczony w środkowej jednej trzeciej kości.
Granica międzykostna (granica wewnętrzna; crista interossea; grzebień międzykostny;) zaczyna się powyżej, w tylnej części guzowatości, a jego górna część jest zaokrąglona i niewyraźna; staje się ostry i wydatny w miarę opadania, a w dolnej części dzieli się na dwa grzbiety, które biegną dalej do przedniego i tylnego brzegu nacięcia łokciowego. Do tylnej części dwóch grzbietów przyczepiona jest dolna część błony międzykostnej, podczas gdy trójkątna powierzchnia między grzbietami zapewnia przyczepienie części mięśnia czworobocznego pronatora. Ten grzebień oddziela dłoniową od powierzchni grzbietowej i zapewnia przyczepność do błony międzykostnej. Połączenie między dwiema kośćmi jest w rzeczywistości stawem określanym jako staw syndesmozy.
Powierzchnie
Powierzchnia dłoniowa (facies volaris; przednia powierzchnia) jest wklęsła w górnych trzech czwartych i daje początek zginaczowi mięśnie pollicis longus; jest szeroka i płaska w dolnej ćwiartce i umożliwia przyczepienie się do Pronator quadratus. Wyraźny grzbiet ogranicza przyczepność pronatora czworobocznego poniżej, a pomiędzy tą a dolną granicą znajduje się trójkątna szorstka powierzchnia do przyczepienia więzadła promieniowo-nadgarstkowego dłoniowego. Na styku górnej i środkowej jednej trzeciej powierzchni dłoniowej znajduje się otwór odżywczy skierowany ukośnie do góry.
Powierzchnia grzbietowa (facies dorsalis; tylna powierzchnia) jest wypukła i gładka w górnej jednej trzeciej jego zasięgu i objęte przez Supinator. Jego środkowa trzecia jest szeroka, lekko wklęsła i daje początek Abductor pollicis longus powyżej i prostownikowi kciuka krótkiego poniżej. Jego dolna trzecia jest szeroka, wypukła i pokryta ścięgnami mięśni, które następnie biegną w rowkach na dolnym końcu kości.
Powierzchnia boczna (facies lateralis; powierzchnia zewnętrzna) jest wypukła na całej długości cały jego zakres i jest znany jako wypukłość promienia, zakrzywiona na zewnątrz, aby była wypukła z boku. Jego górna trzecia umożliwia przyczepienie się do mięśnia supinatora. Wokół jego środka znajduje się szorstki grzbiet, na którym znajduje się mięsień pronator-teres. Jego dolna część jest wąska i zakryta ścięgnami mięśnia odwodziciela kciuka długiego i prostownika kciuka krótkiego.
W pobliżu łokcia ) przedstawia głowę, szyję i guzowatość.
- Głowica promieniowa ma kształt cylindryczny, a na jej górnej powierzchni znajduje się płytka miseczka lub dołek do artykulacji z główką (lub główką) kość ramienna. Obwód głowy gładki; jest szeroka przyśrodkowo, gdzie łączy się z promieniowym nacięciem kości łokciowej, wąska w pozostałej części, która obejmuje więzadło pierścieniowe. Najgłębszy punkt dołka nie jest osiowo symetryczny względem długiej osi promienia, co powoduje efekt krzywki podczas pronacji i supinacji.
- Głowa jest wsparta na okrągłej, gładkiej i zwężonej części zwanej szyja, na której grzbiecie znajduje się niewielki grzbiet do przyczepienia części mięśnia supinatora.
- Pod szyją, po stronie przyśrodkowej, znajduje się wzniesienie, guzowatość promieniowa; jego powierzchnia jest podzielona na tylną, szorstką część, w której znajduje się ścięgno mięśnia dwugłowego ramienia, oraz przednią, gładką część, na której między ścięgnem a kością umieszczona jest kaletka.
DevelopmentEdit
Promień jest skostniały z trzech ośrodków: jednego dla ciała i jednego dla każdej kończyny. To dla ciała pojawia się w pobliżu środka kości, w ósmym tygodniu życia płodowego.
Kostnienie zaczyna się pod dolnym końcem między 9 a 26 miesiącem życia. Centrum kostnienia górnego końca pojawia się w piątym roku życia.
Górna nasada zrasta się z ciałem w wieku siedemnastu lub osiemnastu lat, dolna około dwudziestki.
Dodatkowy środek, czasami znajdowany w guzowatości promieniowej, pojawia się około czternastego lub piętnastego roku.