Współrzędne biegunoweEdit
Układ współrzędnych biegunowych to dwuwymiarowy układ współrzędnych, w którym każdy punkt na płaszczyzna jest określona przez odległość od stałego punktu i kąt od stałego kierunku.
Stały punkt (analogiczny do początku układu kartezjańskiego) nazywany jest biegunem, a promień z bieguna w ustalonym kierunkiem jest oś biegunowa. Odległość od bieguna nazywana jest współrzędną promieniową lub promieniem, a kąt to współrzędna kątowa, kąt biegunowy lub azymut.
Współrzędne walcoweEdytuj
W cylindrycznym układzie współrzędnych istnieje wybrana oś odniesienia i wybrana płaszczyzna odniesienia prostopadła do tej osi. Początkiem systemu jest punkt, w którym wszystkie trzy współrzędne można podać jako zero. Jest to punkt przecięcia między płaszczyzną odniesienia a osią.
Oś jest różnie nazywana osią cylindryczną lub podłużną, aby odróżnić ją od osi biegunowej, która jest promieniem leżącym na płaszczyźnie odniesienia, zaczynając od początek i wskazanie w kierunku odniesienia.
Odległość od osi można nazwać odległością promieniową lub promieniem, podczas gdy współrzędna kątowa jest czasami nazywana pozycją kątową lub azymutem. Promień i azymut razem nazywamy współrzędnymi biegunowymi, ponieważ odpowiadają one dwuwymiarowemu układowi współrzędnych biegunowych w płaszczyźnie przechodzącej przez punkt, równoległym do płaszczyzny odniesienia. trzecią współrzędną można nazwać wysokością lub wysokością (jeśli rozważamy płaszczyznę odniesienia w poziomie), wzdłużnym lub osiowym.
Współrzędne sferyczneEdit
W sferycznym układzie współrzędnych promień określa odległość punktu od m stały początek. Jego położenie, jeśli jest dodatkowo określone przez kąt biegunowy mierzony między kierunkiem promieniowym a stałym kierunkiem zenitu oraz kąt azymutu, kąt między rzutem prostopadłym kierunku promieniowego na płaszczyznę odniesienia, która przechodzi przez początek i jest prostopadła do zenitu i stały kierunek odniesienia na tej płaszczyźnie.