Porażenie okoruchowe może wynikać z wielu różnych schorzeń. Nieurazowe porażenie nerwu okoruchowego oszczędzające źrenicę jest często określane jako „tercja medyczna”, a te dotykające źrenicy są określane jako „tercja chirurgiczna”.
Wrodzone porażenie okoruchoweEdytuj
pochodzenie zdecydowanej większości wrodzonych porażeń okoruchowych jest nieznane lub idiopatyczne, by używać tego terminu medycznego. Istnieją pewne dowody na rodzinną skłonność do tego schorzenia, zwłaszcza do częściowego porażenia nerwowego z udziałem górnego podziału nerwu z dziedziczeniem autosomalnym recesywnym. Stan ten może również wynikać z aplazji lub hipoplazji jednego lub więcej mięśni zaopatrywanych przez nerw okoruchowy. Może również wystąpić jako konsekwencja ciężkiego urazu porodowego.
Nabyte porażenie okoruchowe tętnica
Udar niedokrwienny wybiórczo wpływa na włókna somatyczne w porównaniu z włóknami przywspółczulnymi, podczas gdy udar urazowy wpływa w równym stopniu na oba typy. Udar niedokrwienny dotyczy wazoneurium, które zaczyna zaopatrywać nerw od zewnątrz do wewnątrz. Ponieważ włókna somatyczne są zlokalizowane w wewnętrznej części nerwu, w przypadku niedokrwienia te włókna są bardziej dotknięte. Podobny mechanizm działa również w przypadku cukrzycy. Dlatego, podczas gdy prawie wszystkie formy („medyczna trzecia” i „chirurgiczna trzecia”) powodują opadanie powiek i upośledzony ruch oka, nieprawidłowości źrenic są częściej kojarzone z urazem i „chirurgiczną trzecią” niż z niedokrwieniem, tj. „Medyczna trzecia” Aby dodatkowo wyjaśnić, klasycznie tętniak tętnicy łączącej tylnej powoduje ucisk całego trzeciego nerwu, a tym samym zapobiega przewodzeniu ŻADNEGO nerwu, wpływając w ten sposób na układ somatyczny, a także na układ autonomiczny. Ucisk zewnętrznych włókien autonomicznych powoduje, że źrenica nie reaguje, co prowadzi do chirurgicznego porażenia nerwu trzeciego.
Porażenie okoruchowe może mieć ostry początek w ciągu kilku godzin z objawami bólu głowy, jeśli jest powiązany z cukrzycą. Neuropatia cukrzycowa nerwu okoruchowego w większości przypadków nie dotyczy źrenicy. Uważa się, że oszczędzanie źrenicy jest związane z mikrofaskulacją włókien, które kontrolują funkcję źrenicy i motoryki zlokalizowanej na najbardziej zewnętrznej części włókien nerwowych okulomotorycznych; te włókna są oszczędzane, ponieważ są najbardziej zewnętrzne i przez to mniej podatne na uszkodzenia niedokrwienne niż najbardziej wewnętrzne włókna.