Polis, liczba mnoga poleis, starożytne greckie miasto-państwo. Małe państwo w Grecji wywodzi się prawdopodobnie z naturalnego podziału kraju przez góry i morze oraz z pierwotnych lokalnych podziałów plemiennych (etnicznych) i kultowych. Było ich kilkaset, a historia i konstytucje większości z nich są znane tylko pobieżnie, jeśli w ogóle. W ten sposób większość starożytnej Grecji jest opisana w kategoriach historii Aten, Sparty i kilku innych.
Polis skupiało się w jednym mieście, zwykle otoczonym murem, ale obejmowało okoliczne tereny wiejskie. W mieście znajdowała się cytadela na wzniesieniu (akropol) i rynek (agora). Władze skupiały się w mieście, ale obywatele polis mieszkali na całym jego terytorium. Idealnie byłoby, gdyby polis była korporacją obywateli, którzy wszyscy uczestniczyli w jej rządzie, kultach religijnych, obronie i dobrobycie ekonomicznym i którzy przestrzegali jej świętych i zwyczajowych praw. Obywatele faktycznie rządzili w różnym stopniu, w zależności od formy rządów – np. Tyrania, oligarchia, arystokracja czy demokracja. Zwykle rząd składał się ze zgromadzenia obywateli, rady i sędziów. Ponieważ wielu poleis miało różne stopnie obywatelstwa, od dawna toczyły się walki o polityczną równość z obywatelami pierwszej kategorii. W każdym polis znajdowała się również znaczna liczba obcokrajowców (kobiety, nieletni, cudzoziemcy mieszkający na stałe i niewolnicy).
W epoce hellenistycznej wolność polityczna większości poleis została ograniczona, ponieważ znalazły się one pod panowaniem wielkich monarchii terytorialnych pochodzenia macedońskiego. Ale nadal zajmowali się lokalnymi sprawami, a niektóre, takie jak Ateny, pozostały kwitnącymi ośrodkami intelektualnymi. Królowie hellenistyczni założyli wiele nowych miast, sprowadzając osadników greckich i macedońskich, którzy zhellenizowali część miejscowej ludności; w ten sposób instytucje charakterystyczne dla polis rozprzestrzeniły się na znaczną część Bliskiego Wschodu.