Podwójne zagrożenie

AustraliaEdit

W przeciwieństwie do innych krajów common law, australijskie prawo o podwójnym zagrożeniu zostało uznane za dalsze zapobieganie ściganiu krzywoprzysięstwa w następstwie poprzedniego uniewinnienia, w którym stwierdzono krzywoprzysięstwo zaprzeczyłoby uniewinnieniu. Zostało to potwierdzone w sprawie R v Carroll, gdzie policja znalazła nowe dowody w przekonujący sposób obalające zaprzysiężone alibi Carrolla dwie dekady po tym, jak został uniewinniony od zarzutów morderstwa w sprawie śmierci dziecka z Ipswich, Deidre Kennedy, i skutecznie oskarżyła go o krzywoprzysięstwo. Publiczne oburzenie po obaleniu jego wyroku skazującego (za krzywoprzysięstwo) przez Wysoki Trybunał doprowadziło do powszechnych wezwań do reformy prawa zgodnie z ustawodawstwem Anglii i Walii.

Podczas Rady Rządów Australii ( COAG) w 2007 r. Opracowano modelowe ustawodawstwo mające na celu zmianę przepisów dotyczących podwójnego zagrożenia, ale nie było formalnej zgody na ich wprowadzenie. Wszystkie stany zdecydowały się teraz wprowadzić przepisy odzwierciedlające zalecenia COAG dotyczące „świeżych i przekonujących” dowodów .

W Nowej Południowej Walii możliwe jest ponowne rozpatrywanie poważnych spraw z wyrokiem minimum 20 lat lub więcej, nawet jeśli pierwotny proces poprzedzał reformę z 2006 roku. W dniu 17 października 2006 r. Parlament Nowej Południowej Walii uchwalił ustawę znoszącą przepisy dotyczące podwójnego zagrożenia w przypadkach, w których:

• uniewinnienie z „dożywocia” (morderstwo, gwałt zbiorowy, duża podaż lub produkcja nielegalnych narkotyków) zostanie obalona przez „świeże i przekonujące” dowody winy;
• uniewinnienie „przestępstwa z wyrokiem 15 lat lub więcej” zostało skażone (przez krzywoprzysięstwo, przekupstwo lub wypaczenie wymiar sprawiedliwości).

30 lipca 2008 r. Australia Południowa również wprowadziła przepisy, które znoszą części swojego prawa o podwójnym zagrożeniu, legalizując ponowne rozprawy za poważne przestępstwa na podstawie „świeżych i przekonujących” dowodów, lub jeśli uniewinnienie zostało skażone.

W Australii Zachodniej poprawki wprowadzone 8 września 2011 r. zezwalają na ponowne rozpatrzenie sprawy w przypadku znalezienia „nowych i przekonujących” dowodów. Dotyczy to poważnych przestępstw, za które groziła kara dożywotniego pozbawienia wolności albo pozbawienia wolności do 14 lat lub więcej. Uwolnienie z powodu skażenia (zastraszanie świadków, manipulowanie ławą przysięgłych lub krzywoprzysięstwo) również pozwala na ponowne rozpatrzenie sprawy.

Na Tasmanii 19 sierpnia 2008 r. Wprowadzono poprawki umożliwiające ponowne rozpatrzenie sprawy w poważnych przypadkach, jeśli jest „świeży i przekonujący” dowody.

W Victorii 21 grudnia 2011 r. przyjęto przepisy zezwalające na nowe procesy, w których istnieją „świeże i przekonujące dowody DNA, w których osoba uniewinniona przyznaje się następnie do popełnienia przestępstwa lub gdy staje się jasne, że kluczowi świadkowie złożyli fałszywe dowody ”. Jednak wnioski o ponowne rozpatrzenie sprawy można było składać tylko w przypadku poważnych przestępstw, takich jak morderstwo, zabójstwo, podpalenie powodujące śmierć, poważne przestępstwa narkotykowe oraz pogwałcone formy gwałtu i rozboju.

W Queensland w dniu 18 października 2007 r. Podwójne zagrożenie prawa zostały zmodyfikowane, aby umożliwić ponowne rozpatrzenie sprawy, w przypadku gdy dostępne są świeże i przekonujące dowody po uniewinnieniu za morderstwo lub „skażonym uniewinnieniu” za przestępstwo zagrożone karą 25 lat lub więcej. „Skażone uniewinnienie” wymaga skazania za przestępstwo wymierzone w wymiarze sprawiedliwości, takie jak krzywoprzysięstwo, które doprowadziło do pierwotnego uniewinnienia. W przeciwieństwie do reform w Wielkiej Brytanii, Nowej Południowej Walii, Tasmanii, Wiktorii, Australii Południowej, Australii Zachodniej, prawo to nie ma efektu wstecznego, co jest niepopularne wśród niektórych zwolenników reformy.

KanadaEdit

Kanadyjska Karta Praw i Wolności zawiera postanowienia, takie jak sekcja 11 (h), zakazujące podwójnego zagrożenia. Jednakże zakaz ma zastosowanie dopiero po tym, jak oskarżony został „ostatecznie” skazany lub uniewinniony. Prawo kanadyjskie pozwala prokuraturze odwołać się od uniewinnienia. Jeśli uniewinnienie zostanie odrzucone, nowy proces nie jest uważany za podwójnie niebezpieczny, ponieważ wyrok z pierwszego procesu zostaje unieważniony. W rzadkich przypadkach sąd apelacyjny może również zastąpić wyrok uniewinniający. Nie jest to uważane za podwójne zagrożenie, ponieważ apelacja i późniejszy wyrok skazujący uważa się wówczas za kontynuację pierwotnego procesu.

Aby odwołanie od uniewinnienia zakończyło się sukcesem, Sąd Najwyższy Kanady wymaga, aby Korona wykazać, że podczas procesu popełniono błąd co do prawa i przyczyniło się to do wydania wyroku. Sugerowano, że test ten jest niesprawiedliwie korzystny dla prokuratury. Na przykład w swojej książce My Life in Crime and Other Academic Adventures Martin Friedland twierdzi, że należy zmienić regułę, aby ponowne rozpatrzenie sprawy było przyznawane tylko wtedy, gdy okaże się, że błąd jest odpowiedzialny za werdykt, a nie tylko czynnik.

Godnym uwagi przykładem jest Guy Paul Morin, który został niesłusznie skazany w swoim drugim procesie po uniewinnieniu w pierwszym procesie, który został zwolniony przez Sąd Najwyższy Kanady.

Na przykład w sprawie Guya Turcottea sąd apelacyjny w Quebecu uchylił wyrok Turcottea, który nie jest odpowiedzialny za karę, i zarządził drugą rozprawę po tym, jak ustalił, że sędzia popełnił błąd w pierwszym procesie, podczas gdy instrukcje były przekazane jury. Turcotte został później skazany za morderstwo drugiego stopnia w drugim procesie.

FranceEdit

Po wyczerpaniu wszystkich odwołań w sprawie wyrok jest ostateczny, a postępowanie prokuratury zostaje zakończone (kodeks postępowania karnego, art. 6), chyba że prawomocne orzeczenie zostało sfałszowane. Ściganie za przestępstwo już orzeczone jest niemożliwe nawet w przypadku znalezienia dowodów obciążających. Jednakże osoba skazana może zażądać kolejnego procesu na podstawie nowych dowodów odciążających w ramach procedury zwanej révision.

GermanyEdit

Ustawa Zasadnicza (Grundgesetz) Republiki Federalnej Niemiec chroni przed podwójnym zagrożeniem, jeśli zapada ostateczny werdykt, który jest ostateczny, jeśli nikt nie jest odwołań.

Nikt nie może być wielokrotnie karany za to samo przestępstwo na podstawie ogólnego prawa karnego.

– Art. . 103 (3) GG

Jednak każda strona procesowa może odwołać się od wyroku w pierwszej instancji. Prokuratura lub oskarżeni mogą wnieść odwołanie od wyroku, jeśli się z nim nie zgadzają. W takim przypadku rozprawa rozpoczyna się od nowa w drugiej instancji, czyli w sądzie apelacyjnym (Berufungsgericht), który ponownie rozpatruje fakty i uzasadnienie oraz wydaje ostateczny wyrok.

Jeśli jedna ze stron nie zgadza się z drugą instancją od wyroku, mogą się od niego odwołać tylko z formalnych powodów sądowych. Sprawa zostanie sprawdzona w trzeciej instancji (Revisionsgericht), czy wszystkie przepisy są stosowane prawidłowo.

Zasada dotyczy całego „wydarzenia historycznego, co jest zwykle uważane za pojedynczy historyczny przebieg działań, których oddzielenie wydawałoby się nienaturalne ”. Dzieje się tak nawet w przypadku pojawienia się nowych faktów wskazujących na inne przestępstwa.

Kodeks postępowania karnego (Strafprozessordnung) zezwala na ponowne rozpatrzenie sprawy ( Wiederaufnahmeverfahren), jeśli jest na korzyść pozwanego lub jeśli miały miejsce następujące zdarzenia:

Ponowny proces nie na korzyść pozwanego jest dopuszczalny po prawomocny wyrok,

1. jeśli dokument został uznany za autentyczny podczas proces w rzeczywistości nie był autentyczny ani sfałszowany,
2. jeżeli świadek lub upoważniony biegły umyślnie lub w wyniku zaniedbania złożył błędne zeznanie lub umyślnie złożył niewłaściwe, proste zeznanie,
3. jeżeli zawodowy lub ławnik który podjął decyzję, popełnił przestępstwo, naruszając swoje obowiązki sędziego w sprawie
4. , jeżeli uniewinniony oskarżony złoży wiarygodne zeznanie w sądzie lub poza sądem.
   – § 362 StPO

W przypadku orzeczenia o karze doraźnej, która może zostać wydana przez sąd bez procesu za mniejsze wykroczenia istnieje kolejny wyjątek:

Ponowny proces nie na korzyść oskarżonego jest również dopuszczalny, jeśli oskarżony został skazany w ostatecznym orzeczeniu kary doraźnej oraz przedstawiono nowe fakty lub dowody, które stanowią podstawę do skazania za przestępstwo samodzielnie lub w połączeniu z wcześniejszymi dowodami.

– § 373a StPO

W Niemczech, przestępstwo jest zdefiniowane w § 12 (1) StGB jako przestępstwo, za które grozi co najmniej jeden rok pozbawienia wolności.

IndiaEdit

Częściowa ochrona przed podwójnym zagrożeniem jest podstawowym prawem gwarantowanym na mocy art. 20 ust. 2 konstytucji Indii, który stanowi, że „nikt nie może być ścigany ani karany za to samo przestępstwo więcej niż jeden raz”. Przepis ten zawiera w sobie koncepcję skazania autrefois, zgodnie z którą nikt skazany za przestępstwo nie może być sądzony ani karany po raz drugi. Jednak nie obejmuje on autrefois uniewinnienia, więc jeśli osoba zostanie uniewinniona, może zostać ponowiona. W Indiach ochrona przed uniewinnieniem autrefois jest prawem ustawowym, a nie podstawowym. Taką ochronę zapewniają przepisy Kodeksu postępowania karnego, a nie Konstytucja.

JapanEdit

Ta sekcja wymaga rozszerzenia. Możesz pomóc, dodając do niego. (Czerwiec 2008)

Konstytucja Japonii stanowi w artykule 39, że

Nikt nie może być pociągnięty do odpowiedzialności karnej za czyn, który był zgodny z prawem w momencie, gdy został popełniony, lub od którego został uniewinniony, ani też nie będzie narażony na podwójne niebezpieczeństwo.

W praktyce Jeśli jednak ktoś zostanie uniewinniony w niższym sądzie rejonowym, prokurator może odwołać się do Wysokiego Sądu i Sądu Najwyższego. Jedynie uniewinnienie w Sądzie Najwyższym uniemożliwia dalszy proces. Ten proces czasami trwa dziesiątki lat.

Powyższe nie jest uważane za naruszenie konstytucji.Z powodu precedensu Sądu Najwyższego cały ten proces jest uważany za część jednego postępowania.

HolandiaEdit

W Holandii prokuratura może odwołać się od wyroku niewinnego w składzie orzekającym . Nowy dowód może zostać przedstawiony podczas ponownego procesu w sądzie rejonowym. W ten sposób można być dwukrotnie sądzonym za to samo zarzucane przestępstwo. Jeżeli ktoś zostanie skazany w sądzie rejonowym, obrona może wnieść odwołanie z powodów proceduralnych do sądu najwyższego. Sąd najwyższy może uznać tę skargę i sprawa zostanie ponownie otwarta w innym sądzie rejonowym. Ponownie, prokuratura może przedstawić nowe dowody.

9 kwietnia 2013 r. Holenderski senat głosował 36 „tak” w porównaniu z 35 „nie” na korzyść nowej ustawy, która pozwala prokuratorowi na ponowne rozpatrzenie sprawy. osoba, która została uznana za niewinną w sądzie. To nowe prawo ogranicza się do przestępstw, w przypadku których ktoś zmarł i musiały zostać zebrane nowe dowody. Nowe prawo działa również wstecz.

PakistanEdit

Ta sekcja wymaga rozszerzenia. Możesz pomóc, dodając do niego. (Kwiecień 2011)

Artykuł 13 Konstytucji Pakistanu chroni osobę przed wielokrotnym karaniem lub ściganiem za to samo przestępstwo. Artykuł 403 Kodeksu postępowania karnego rozważa sytuację, w której osoba, która raz była sądzona przez właściwy sąd i uniewinniona przez taki sąd, nie może być ponownie sądzona za to samo przestępstwo lub za inne przestępstwo oparte na podobnych faktach. Zakres sekcji 403 ogranicza się do postępowań karnych, a nie do postępowań cywilnych i dochodzeń wydziałowych.

SerbiaEdit

Ta sekcja wymaga rozszerzenia. Możesz pomóc, dodając do niego. (Kwiecień 2011)

Zasada ta została włączona do Konstytucji Republiki Serbii i dalej rozwinięta w ustawie o postępowaniu karnym.

Republika Południowej AfrykiEdit

Karta praw w Konstytucji Republiki Południowej Afryki zabrania ponownego procesu w przypadku, gdy nastąpiło już uniewinnienie lub skazanie.

Każdy oskarżony ma prawo do rzetelnego procesu sądowego, co obejmuje prawo … nie bycia sądzonym za przestępstwo w odniesieniu do działania lub zaniechania, za które osoba ta została wcześniej uniewinniona lub skazana …

– Konstytucja Republika Południowej Afryki, 1996, s. 35 ust. 3 lit. m)

Korea PołudniowaEdit

Artykuł 13 konstytucji Korei Południowej stanowi, że żaden obywatel nie może zostać umieszczony w podwójne zagrożenie.

Wielka BrytaniaEdit

Zobacz także: Criminal Justice Act 2003

England and WalesEdit

Podwójne zagrożenie jest dozwolone w Anglii i Walii w pewnych (wyjątkowych) okolicznościach od czasu wprowadzenia ustawy Criminal Justice Act 2003.

Edycja przed 2003

Doktryny autrefois uniewinnienia i autrefois skazanego przetrwały jako część prawa zwyczajowego od tamtego czasu podboju Anglii przez Normanów; uznano je za istotne elementy ochrony wolności podmiotu i poszanowania prawa, ponieważ postępowanie powinno być prawomocne. Były tylko trzy wyjątki, wszystkie stosunkowo nowe, od reguł:

• Prokurator ma prawo do odwołania się od uniewinnienia w sprawach uproszczonych, jeśli orzeczenie wydaje się niezgodne z prawem lub wykracza poza jurysdykcję.
• Ponowny proces jest dopuszczalny, jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości, w następstwie odwołania od wyroku skazującego złożonego przez oskarżonego.
• „Skażone uniewinnienie”, w przypadku którego doszło do przestępstwa polegającego na ingerencji lub zastraszeniu przysięgłego lub świadka, może zostać zaskarżone do Sądu Najwyższego. li>

W sprawie Connelly przeciwko DPP AC 1254 Law Lords orzekł, że oskarżony nie może być sądzony za żadne przestępstwo wynikające zasadniczo z tego samego zbioru faktów, na którym opierał się w poprzednim oskarżeniu, o które był uniewinniony, chyba że zaistnieją „szczególne okoliczności” udowodnione przez prokuraturę orzecznictwo dotyczące znaczenia „szczególnych okoliczności”, ale zasugerowano, że wystarczyłoby pojawienie się nowych dowodów.

Oskarżonemu, który został skazany za przestępstwo, można by po raz drugi rozprawić się za formę tego przestępstwa, jeżeli fakty stanowiące pogorszenie sytuacji zostały ujawnione po pierwszym skazaniu. Dla kontrastu, osoba, która została uniewinniona z mniejszego przestępstwa, nie mogła zostać osądzona z powodu zaostrzenia, nawet gdyby pojawiły się nowe dowody.

Edycja po 2003

Po zabójstwie Stefana Lawrence, raport Macphersona zalecał uchylenie zasady podwójnego zagrożenia w sprawach o morderstwo oraz umożliwienie poddania uniewinnionego podejrzanego o morderstwo drugiej rozprawie, jeśli „świeże i realne” nowe dowody wyjdą później na jaw. Komisja Prawa dodała później swoje poparcie dla tego w swoim raporcie „Podwójne zagrożenie i apelacje prokuratorskie” (2001).Równoległy raport dotyczący wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych autorstwa Lorda Justice Aulda, byłego starszego sędziego przewodniczącego Anglii i Walii, również rozpoczął się w 1999 roku i został opublikowany jako Raport Aulda sześć miesięcy po raporcie Komisji Prawa. Wyraził opinię, że Komisja Prawa była nadmiernie ostrożna, ograniczając zakres do zabójstwa i że „wyjątki powinny obejmować inne ciężkie przestępstwa podlegające karze dożywocia i / lub długiej kary pozbawienia wolności, jak określiłby Parlament”.

Zarówno Jack Straw (ówczesny minister spraw wewnętrznych), jak i William Hague (ówczesny przywódca opozycji) poparli ten środek. Zalecenia te zostały wdrożone – w tamtym czasie niekontrowersyjnie – w ramach ustawy Criminal Justice Act z 2003 r., A przepis ten wszedł w życie w kwietniu 2005 r. Otworzył on pewne poważne przestępstwa (w tym morderstwo, zabójstwo, porwanie, gwałt, rozbój z bronią w ręku i poważne przestępstwa związane z narkotykami) ) do ponownego procesu, niezależnie od tego, kiedy został popełniony, z dwoma warunkami: ponowne rozpatrzenie sprawy musi zostać zatwierdzone przez dyrektora prokuratury, a sąd apelacyjny musi zgodzić się na uchylenie pierwotnego uniewinnienia z powodu „nowych i przekonujących dowodów”. Następnie dyrektor prokuratury, Ken Macdonald QC, powiedział, że spodziewa się nie więcej niż kilku spraw, które zostaną wniesione w ciągu roku. Presja ze strony Ann Ming, matki ofiary morderstwa z 1989 roku Julie Hogg – której zabójca, William Dunlop, został początkowo uniewinniony w 1991 roku, a następnie przyznany – również przyczyniła się do żądania zmian prawnych.

11 września 2006 r., Dunlop stał się pierwszą osobą skazaną za morderstwo po wcześniejszym uniewinnieniu za tę samą zbrodnię, w jego przypadku uniewinnienie Julie Hogg w 1991 r. Kilka lat później przyznał się do popełnienia przestępstwa i został skazany za krzywoprzysięstwo, ale został nie może być ponownie rozpatrzona za samo zabójstwo. Sprawa została ponownie zbadana na początku 2005 r., kiedy nowe prawo weszło w życie, a jego sprawa została skierowana do Sądu Apelacyjnego w listopadzie 2005 r. w celu uzyskania pozwolenia na nowy proces, który został wydany . Dunlop przyznał się do zamordowania Julie Hogg i został skazany na dożywocie, z zaleceniem, aby odsiadywał co najmniej 17 lat.

13 grudnia 2010 r. Mark Weston został pierwszą osobą, która została ponownie osądzona i uznana za winną zabójstwa dokonanego przez ławę przysięgłych (przyznał się Dunlop) . W 1996 Weston został uniewinniony od morderstwa Vikki Thompson w Ascott-under-Wychwood w dniu 12 sierpnia 1995 roku, ale po odkryciu w 2009 roku nowych przekonujących dowodów (krew Thompsona na butach Westona) został aresztowany i sądzony drugi raz. Został skazany na dożywocie na co najmniej 13 lat pozbawienia wolności.

W grudniu 2018 roku skazany pedofil Russell Bishop również został ponownie postawiony przed sądem i uznał go za winnego morderstwa dwóch dzieci w lesie 9- letnie dziewczynki, Nicola Fellows i Karen Hadaway, 9 października 1986 r. Podczas pierwszego procesu w 1987 r. kluczowy element sprawy prokuratury polegał na odzyskaniu wyrzuconej niebieskiej bluzy. Podczas przesłuchania Bishop zaprzeczył, że bluza należała do niego, ale jego dziewczyna, Jennifer Johnson, twierdziła, że ubrania należały do Bishopa, zanim zmieniła swoją historię podczas procesu, mówiąc ławie przysięgłych, że nigdy wcześniej nie widziała tego topu. Bishop został uznany za winnego uprowadzenia, molestowania i usiłowania zabójstwa 7-letniej dziewczynki, co zostało przypisane serii błędów w sprawie oskarżenia. Po dwóch godzinach obrad ława przysięgłych uniewinniła go. w lutym 1990 r. W 2014 r., ponownie zbadana przez współczesną kryminalistykę, bluza zawierała ślady DNA Bishopa, a także włókna z obu ubrań dziewcząt. Taśmy pobrane z ramienia Karen Hadaway również ujawniły ślady DNA Bishop. W dniu podczas procesu w 2018 r. jury składające się z siedmiu mężczyzn i pięciu kobiet wydało wyrok skazujący po dwóch i pół godzinach obrad.

14 listopada 2019 r. Michael Weir był pierwszą osobą, która została dwukrotnie znaleziona winny zabójstwa. Pierwotnie został skazany za zabójstwo Leonarda Harrisa i Rose Seferian w 1999 r., ale wyrok został uchylony w 2000 r. przez Sąd Apelacyjny z powodów technicznych. W 2018 r. uzyskano nowe dowody DNA i odciski dłoni z obie sceny morderstwa pasowały do Weir ars po pierwotnym skazaniu Weir został skazany za morderstwa po raz drugi.

ScotlandEdit

Zasada podwójnego zagrożenia nie obowiązuje już w Szkocji od czasu ustawy o podwójnym zagrożeniu (Szkocja) 2011 weszła w życie 28 listopada 2011 r. Ustawa wprowadziła trzy szerokie wyjątki od reguły: gdy uniewinnienie zostało skażone próbą wypaczenia wymiaru sprawiedliwości; gdzie oskarżony przyznał się do winy po uniewinnieniu; i gdzie pojawiły się nowe dowody.

Irlandia PółnocnaEdit

W Irlandii Północnej ustawa Criminal Justice Act 2003, obowiązująca 18 kwietnia 2005 r., określa pewne „przestępstwo kwalifikujące się” (w tym morderstwo, gwałt, porwanie, określone akty seksualne z małymi dziećmi) określone przestępstwa narkotykowe, określone akty terroryzmu, a także w niektórych przypadkach próby lub spiski w celu popełnienia powyższych) podlegające ponownemu rozpatrzeniu po uniewinnieniu (w tym uniewinnieniu uzyskanym przed wejściem ustawy), jeżeli Sąd Apelacyjny stwierdzi, że istnieją „nowe i przekonujące dowody”.

Stany ZjednoczoneEdit

Główny artykuł: Klauzula o podwójnym zagrożeniu

Utrzymana jest starożytna ochrona Common Law przed podwójnym zagrożeniem z pełnym rygorem w Stanach Zjednoczonych, poza zasięgiem jakichkolwiek zmian, z wyjątkiem poprawki do konstytucji. Piąta poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych stanowi:

… ani też żadna osoba nie może być skazana za to samo przestępstwo, aby dwukrotnie narażać życie lub kończyna; …

Z drugiej strony, podwójne zagrożenie występuje z kluczowym wyjątkiem. Zgodnie z doktryną wielu suwerenności wielu suwerenów może postawić oskarżonemu w stan oskarżenia o to samo przestępstwo. Rządy federalne i stanowe mogą mieć nakładające się przepisy karne, więc przestępca może zostać skazany w poszczególnych stanach i sądach federalnych za dokładnie to samo przestępstwo lub za różne przestępstwa wynikające z tych samych faktów. Jednak w 2016 roku Sąd Najwyższy uznał, że Portoryko nie jest odrębnym suwerenem dla celów klauzuli podwójnego zagrożenia. Doktryna podwójnej suwerenności była przedmiotem poważnej krytyki naukowej.

Zgodnie z opisem Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych w jego jednogłośnej decyzji dotyczącej Ball przeciwko Stanom Zjednoczonym 163 US 662 (1896), jednej z najwcześniejszych spraw dotyczących z podwójnym zagrożeniem „zakaz nie dotyczy podwójnego ukarania, ale podwójnego narażenia na niebezpieczeństwo; a oskarżony, czy to skazany, czy uniewinniony, jest w równym stopniu narażony na niebezpieczeństwo na pierwszym procesie”. Klauzula podwójnego zagrożenia obejmuje cztery odrębne zakazy: kolejne ściganie po uniewinnieniu, późniejsze ściganie po skazaniu, późniejsze ściganie po popełnieniu pewnych czynów karalnych oraz wielokrotne ukaranie w tym samym akcie oskarżenia. Groźba „przywiązuje się”, gdy ława przysięgłych zostaje odwołana, pierwszy świadek zostaje zaprzysiężony lub zostaje przyjęty zarzut.

Ściganie po uniewinnieniuEdytuj

Z dwoma wyjątkami rządowi nie wolno się odwoływać lub ponownie wszcząć postępowanie przeciwko oskarżonemu, gdy na rozprawie grozi niebezpieczeństwo, chyba że sprawa się nie zakończy Warunki stanowiące „zakończenie” sprawy obejmują

• Po ogłoszeniu uniewinnienia, czy:
  • skierowany werdykt przed przekazaniem sprawy jury,
  • ukierunkowany werdykt po zablokowanym przez ławę przysięgłych,
  • odwołanie odwoławcze za wystarczające (z wyjątkiem bezpośredniego odwołania do wyższego sądu apelacyjnego) lub
  • „domniemane uniewinnienie” za pośrednictwem skazanie za mniejsze, w tym zawarte przestępstwo.
• ponowne wniesienie sprawy do sądu przeciwko tej samej obronie, fakt koniecznie uznany przez ławę przysięgłych we wcześniejszym uniewinnieniu, nawet jeśli ława przysięgłych trzymała się innych zarzutów. W takiej sytuacji rząd jest wykluczony z tytułu zabezpieczenia przed sądem.

W takich przypadkach proces zostaje zakończony, a oskarżenie nie może odwołać się lub ponowić oskarżonego w związku z przestępstwem, do którego doszło. uniewinniony.

Zasada ta nie uniemożliwia rządowi wniesienia apelacji od przedprocesowego wniosku o oddalenie lub zwolnienie z przyczyn innych niż merytoryczne lub skierowanego werdyktu po skazaniu ławy przysięgłych, ani nie zabrania sędziemu rozprawy wniosek o ponowne rozpatrzenie postanowienia bezpośredniego, jeżeli jurysdykcja tak postanowiła lub ustawa. Nie uniemożliwia też rządowi ponownej próby odwołania pozwanego po odwołaniu apelacji z innego powodu niż wystarczające, w tym cofnięcia apelacji habeas corpus lub „trzynastego przysięgłego”, pomimo wystarczającej zasady, zgodnie z którą zagrożenie nie zostało „zakończone”.

Doktryna „podwójnej suwerenności” pozwala federalnemu ściganiu przestępstwa toczyć się bez względu na poprzednie postępowanie stanowe za to samo przestępstwo i odwrotnie, ponieważ „czyn potępiony jako przestępstwo zarówno przez władzę narodową, jak i stanową, jest przestępstwem przeciwko pokojowi i godności z obu i może zostać ukarany przez każdego ”. Doktryna jest mocno zakorzeniona w prawie, ale federalna władza wykonawcza miała tradycyjną niechęć do nieodpłatnego sprawowania władzy, którą przyznaje, ze względu na generalną wrogość opinii publicznej do takich działań.

WyjątkiEdytuj

Pierwszym wyjątkiem od zakazu ponownego rozpatrywania pozwanego jest sytuacja, gdy w procesie oskarżony przekupił sędziego, aby go uniewinnił, ponieważ oskarżonemu nie groziło niebezpieczeństwo.

Innym wyjątkiem od zakazu ponownego rozpatrywania pozwanego jest to, że członek sił zbrojnych może zostać ponownie postawiony przed sądem wojskowym w sądzie wojskowym, nawet jeśli został wcześniej uniewinniony przez sąd cywilny .

Jednostka może być ścigana zarówno przez Stany Zjednoczone, jak i przez plemię rdzennych Amerykanów za te same czyny, które stanowiły zbrodnie w obu jurysdykcjach; został ustalony przez Sąd Najwyższy w Stanach Zjednoczonych przeciwko Lara, że ponieważ obaj są odrębnymi suwerenami, ściganie przestępstwa na mocy prawa plemiennego i federalnego nie wiąże się z podwójnym zagrożeniem.

Wielokrotne kary, w tym ściganie po skazaniu

W sprawie Blockburger przeciwko Stanom Zjednoczonym (1932) Sąd Najwyższy ogłosił następujący test: rząd może oddzielnie próbować i ukarać oskarżonego za dwa przestępstwa, jeśli każde przestępstwo zawiera element, którego nie ma w drugim. Blockburger jest regułą domyślną, chyba że ustawowy statut przewiduje odejście; na przykład Continuing Criminal Enterprise (CCE) może być karany oddzielnie od jego predykatów, podobnie jak spisek.

Test Blockburgera, pierwotnie opracowany w kontekście wielu kar, jest również testem ścigania po skazaniu. W sprawie Grady przeciwko Corbin (1990), Trybunał orzekł, że podwójne zagrożenie może mieć miejsce nawet wtedy, gdy test Blockburgera nie został spełniony, ale Grady został unieważniony w sprawie Stany Zjednoczone przeciwko Dixonowi (1993).

Prokuratura after mistrialEdit

Reguła dla mistrials zależy od tego, kto szukał mistrial. Jeśli oskarżony wystąpi o rozprawę sądową, nie ma przeszkód do ponownego rozpatrzenia sprawy, chyba że prokurator działał w „złej wierze”, tj. Nakłonił oskarżonego do wniesienia sprawy o popełnienie przestępstwa, ponieważ rząd wyraźnie chciał takiego postępowania. Jeżeli prokurator wystąpi z wnioskiem o popełnienie przestępstwa, nie ma przeszkody do ponownego rozpatrzenia sprawy, jeżeli sędzia pierwszej instancji stwierdzi „oczywistą konieczność” przyznania takiego postępowania. Ten sam standard dotyczy spraw sądowych przyznanych na zasadzie sua sponte.

Powtórki nie są powszechne ze względu na koszty prawne ponoszone przez rząd. Jednak w połowie lat 80. ubiegłego wieku, handlarz antykami w Georgii, James Arthur Williams, był czterokrotnie sądzony za zabójstwo Dannyego Hansforda i (po trzech nieszczęściach) został ostatecznie uniewinniony z powodu samoobrony. Sprawa została opisana w książce Midnight in the Garden of Good and Evil, która została zaadaptowana do filmu wyreżyserowanego przez Clinta Eastwooda (film łączy cztery próby w jedną).