Podatek pogłówny, w historii Anglii, podatek o jednolitej wysokości nakładany na każdą osobę lub „głowę”. Spośród podatków pogłównych w historii Anglii najsłynniejszym był podatek pobrany w 1380 r., Który był główną przyczyną powstania chłopskiego w 1381 r., Na którego czele stał Wat Tyler. W Stanach Zjednoczonych większość dyskusji na temat pogłównego koncentrowała się na jego stosowaniu. jako mechanizm tłumienia wyborców skierowany pierwotnie do Afroamerykanów, zwłaszcza w stanach południowych.
Pochodzenie podatku w Stanach Zjednoczonych wiąże się z niepokojami agrarnymi lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XIX wieku, których kulminacją był okres powstanie Partii Populistycznej na Zachodzie i Południu. Populiści, partia rolników o niskich dochodach, dali Demokratom na tych obszarach jedyną poważną konkurencję, jakiej doświadczyli od zakończenia odbudowy. Intensywność konkurencji doprowadziła obie strony sprowadzić czarnych z powrotem do polityki i walczyć o ich głos. Po pokonaniu populistów Demokraci zmienili konstytucje stanowe lub sporządzili nowe, aby uwzględnić różne środki pozbawienia praw wyborczych. Kiedy płacenie pogłównego było warunkiem wstępnym e do głosowania, zubożałych czarnych i często biednych białych, których nie było stać na podatek, odmawiano prawa do głosowania.
Podatki pogłówne o różnych ustaleniach utrzymywały się w stanach południowych do XX wieku. Niektóre stany zniosły podatek w latach po I wojnie światowej, podczas gdy inne go zachowały. Jego użycie zostało uznane za niezgodne z konstytucją w wyborach federalnych dwudziestą czwartą poprawką do konstytucji Stanów Zjednoczonych, obowiązującą w 1964 r. W 1966 r. Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych, wykraczając poza dwudziestą czwartą poprawkę, orzekł w sprawie Harper v. Virginia Board of Electors, że na mocy klauzula równej ochrony zawarta w czternastej poprawce, stany nie mogą pobierać pogłównego jako warunku wstępnego głosowania w wyborach stanowych i lokalnych.