Różne formy oczyszczania okrężnicy były popularne w XIX i na początku XX wieku. W 1932 roku Bastedo napisał w Journal of the American Medical Association o swoich obserwacjach, w których obserwuje się usuwanie mas śluzu podczas zabiegu irygacji okrężnicy: „Kiedy widzi się brudnoszare, brązowe lub czarniawe prześcieradła, sznurki i zwinięte robakowate masy twardego śluzu zapach zgniłej lub martwej ryby, który jest uzyskiwany podczas irygacji okrężnicy, nie należy się dziwić, że ci pacjenci czują się chorzy i że uzyskują ulgę i poprawę w wyniku irygacji.
Podczas gdy irygacja okrężnicy była przyjemna modny na początku XX wieku jako możliwy lek na wiele chorób, późniejsze badania wykazały, że jest bezużyteczny i potencjalnie szkodliwy. Po obaleniu naukowego uzasadnienia „oczyszczenia jelita grubego” pomysł ten został zniesławiony jako forma szarlatanerii, a przegląd medyczny z 2005 r. Stwierdzał, że „nie ma dowodów na poparcie tej nieprzemyślanej teorii, która była dawno odrzucona przez społeczność naukową . ” Podobnie, w odpowiedzi na twierdzenia, że oczyszczanie jelita grubego usuwa „toksyny”, Bennett Roth, gastroenterolog z Uniwersytetu Kalifornijskiego, stwierdził, że „nie ma w tym absolutnie żadnej nauki. Nie ma czegoś takiego jak pozbycie się cytatów bez cytatów” toksyny. „Okrężnica została stworzona do przenoszenia stolca. To jest totalna bzdura.” Zaabsorbowanie takimi produktami do leczenia jelit zostało opisane jako „osobliwy i zabawny rozdział w historii dziwnych wierzeń medycznych”. Niemniej jednak zainteresowanie „autointoksykacją” okrężnicy jako przyczyną choroby i irygacją okrężnicy jako lekarstwem wywołało odrodzenie medycyny alternatywnej pod koniec XX wieku.
Termin „śluzowata płytka” był wymyślony i spopularyzowany przez naturalistę i przedsiębiorcę Richarda Andersona, który sprzedaje szereg produktów, które mają oczyszczać organizm z rzekomych płytek, powodując ich eliminację. Anderson opisuje śluzowatą płytkę jako gumowatą, cienką, ogólnie zieloną, żelową warstewkę śluzową, która pokrywa komórki nabłonkowe narządów pustych, zwłaszcza przewodu pokarmowego. Anderson twierdzi również, że płytka nazębna może osłabiać trawienie i wchłanianie składników odżywczych, zatrzymywać patogeny i powodować choroby, takie jak biegunka, rak jelita grubego, alergie i choroby skóry. Opierając się na tych twierdzeniach, promuje wysiłki mające na celu usunięcie płytki nazębnej i sprzedaje szereg produktów w tym celu.
Chociaż Anderson twierdzi, że jego przekonania są poparte badaniami naukowymi, jego twierdzenia są poparte głównie anegdotycznymi dowodami zamiast danych empirycznych, a lekarze zauważyli brak blaszek śluzowych. Anderson twierdzi, że jest to spowodowane tym, że podręczniki medyczne nie obejmują tej koncepcji, co powoduje, że lekarze nie wiedzą, czego szukać.