Perforacje przegrody nosowej są dostępne na wiele sposobów. Leczenie często zależy od nasilenia objawów i wielkości perforacji. Najogólniej mówiąc perforacje przedniej przegrody są bardziej uciążliwe i objawowe. Perforacje tylnej ściany przegrody, które występują głównie jatrogennie, są często kontrolowane za pomocą prostej obserwacji i są czasami przeznaczonymi do operacji podstawy czaszki. Perforacje przegrody, które nie są uciążliwe, można opanować za pomocą prostej obserwacji. Chociaż żadna perforacja przegrody nie zamknie się samoistnie, w przypadku większości perforacji przegrody, w przypadku których jest mało prawdopodobne, aby uzyskać większą obserwację, jest właściwą formą postępowania. W przypadku perforacji, które krwawią lub są bolesne, początkowe postępowanie powinno obejmować nawilżenie i nałożenie maści na brzegi perforacji w celu przyspieszenia gojenia. Śluzowanie krawędzi perforacji pomoże zapobiegać bólom i nawracającym krwawieniom z nosa, a większość perforacji przegrody można leczyć bez operacji.
W przypadku perforacji, w których problemem jest brak węchu lub utrata węchu oraz uporczywy gwizd, użycie silikonowego przycisku przegrody jest opcją leczenia. Można je zakładać, gdy pacjent nie śpi, zazwyczaj w warunkach klinicznych. Chociaż komplikacje związane z włożeniem guzika są minimalne, jego obecność może być uciążliwa dla większości pacjentów.
Dla pacjentów, którzy pragną całkowitego zamknięcia, jedyną opcją jest operacja. Przed ustaleniem kandydatury do chirurgicznego zamknięcia należy określić etiologię perforacji. Często wymaga to biopsji perforacji, aby wykluczyć przyczyny autoimmunologiczne. Jeśli znana przyczyna, taka jak kokaina, jest czynnikiem sprawczym, należy upewnić się, że pacjent nie używa nadal tego środka drażniącego.
W przypadku osób, które są zdeterminowane, aby przejść przez lekarza do operacji, anatomiczne położenie i rozmiar perforacji należy określić. Odbywa się to często za pomocą połączenia tomografii komputerowej zatok bez kontrastu i oceny endoskopowej przez lekarza zajmującego się nosem ucha i gardłem. Po uzyskaniu wymiarów chirurg zdecyduje, czy można zamknąć perforację. W literaturze opisano wiele podejść do dostępu do przegrody. Chociaż opisano zabiegi degloving do części ustnej i środkowej części twarzy, obecnie najpopularniejszą metodą jest plastyka nosa. Może to obejmować zarówno metody otwarte, jak i zamknięte. Metoda otwarta powoduje powstanie blizny na kolumnie, jednak pozwala na lepszą widoczność dla chirurga. Metoda zamknięta wykorzystuje nacięcie na całej wewnętrznej stronie nosa. Koncepcja zamknięcia obejmuje połączenie krawędzi błony śluzowej po każdej stronie perforacji przy minimalnym napięciu. Często stosuje się również przeszczep wstawki. Przeszczep pośredni zapewnia większą stabilność, a także strukturę obszaru perforacji. Klasycznie używano przeszczepu skóry głowy z wykorzystaniem powięzi skroniowej. Kridel i wsp. Po raz pierwszy opisali użycie bezkomórkowej skóry właściwej, tak że dalsze nacięcia nie są wymagane; zgłosili doskonały wskaźnik zamknięcia ponad 90 procent. Ogólne wskaźniki zamykania perforacji są zmienne i często zależą od umiejętności chirurga i zastosowanej techniki. Często chirurdzy, którzy twierdzą, że zamykają się w dużym stopniu, wybierają perforacje, które są łatwiejsze do zamknięcia. Otwarta plastyka nosa umożliwia również lepszy dostęp do nosa w celu naprawy wszelkich współistniejących deformacji nosa, takich jak zniekształcenie siodełkowe nosa, które występują w przypadku perforacji przegrody.