Ten obraz, Les Demoiselles d” Avignon, został namalowany w 1907 roku i jest najsłynniejszym przykładem malarstwa kubistycznego . Na tym obrazie Picasso porzucił wszelkie znane formy i przedstawienia tradycyjnej sztuki. W nowatorski sposób wykorzystał zniekształcenie kobiecego ciała i geometryczne formy, które rzucają wyzwanie oczekiwaniom, że obrazy będą wyidealizowanymi przedstawieniami kobiecego piękna. Pokazuje też wpływ sztuki afrykańskiej na Picassa.
To duże dzieło i zajęło dziewięć miesięcy. Pokazuje prawdziwy geniusz i nowość pasji Picassa. Stworzył setki szkiców i opracowań przygotowujących do ostatecznej pracy. Niektórzy krytycy twierdzą, że obraz był reakcją na Le bonheur de vivre i Blue Nude Henri Matissea.
Jego podobieństwo do Wielkich kąpiących się Paula Cézannea, Statuy Oviri z Gauguina i Otwarcia Piątej Pieczęci El Greco zostało szeroko omawiany przez późniejszych krytyków. Kiedy po raz pierwszy wystawiano go w 1916 r., obraz uznano za niemoralny. Po dziewięciu latach tworzenia obrazu Picasso zawsze nazywał go Le Bordel d „Avignon, ale krytyk sztuki Andre Salmon, który zarządził swoją pierwszą wystawę, przemianował ją na Les Demoiselles d „Avignon, aby zmniejszyć jej oburzający wpływ na społeczeństwo. Picasso nigdy nie lubił tytułu Salmona i jako kompromis wolałby zamiast tego las chicas de Avignon.
W 1972 roku krytyk sztuki Leo Steinberg w swoim artykule „The Philosophical Burothel” przedstawił całkowicie charakterystyczne wyjaśnienie szerokiej gamy cech ekspresji. Wykorzystując wcześniejsze portrety – które zostały przeoczone przez większość ekspertów – twierdził, że daleko od dowodu na to, że rzemieślnik doświadcza szybkiej ekspresyjnej transformacji, asortyment stylów można postrzegać jako celowe przedsięwzięcie, ostrożne ułożenie, aby uchwycić wygląd widza. Zauważa, że wszystkie pięć kobiet wydaje się być przerażająco oderwanych, by być pewnym siebie zupełnie nieświadomych. Raczej koncentrują się wyłącznie na widzie, a ich odmienny styl po prostu wzmacnia siłę ich blasku.
Dzięki uprzejmości www.PabloPicasso.org
Według Steinberga odwrotne spojrzenie, to znaczy fakt, że postacie patrzą bezpośrednio na widza, a także na ideę siebie- opętana kobieta, której nie ma już tylko dla przyjemności męskiego spojrzenia, można prześledzić wstecz do Olimpii, 1863 roku w Manet.
Znaczna część krytycznej debaty, która toczyła się przez lata, skupia się na próbach rekord dla tej różnorodności stylów w pracy. Od ponad pięćdziesięciu lat dominującym zrozumieniem, przyjętym najwyraźniej przez Alfreda Barra, pierwszego szefa Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku i koordynatora znaczących przeglądów zawodu rzemieślnika, jest to, że można to przetłumaczyć jako dowód okres przejściowy w specjalności Picassa, dążenie do skojarzenia jego wcześniejszej pracy z kubizmem, stylem, który miał pomagać projektować i rozwijać się przez następne pięć lub sześć lat.
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku wystawił ważną wystawę Picassa 15 listopada 1939 r., którą można było oglądać do 7 stycznia 1940 r. Wystawa zatytułowana: Picasso: 40 lat jego sztuki, została zorganizowana przez Alfreda H. Barra (1902 – 1981) we współpracy z Art. Institute of Chicago Wystawa obejmowała 344 prace, w tym główną, a następnie świeżo namalowaną Guernicę i jej studia, a także Les Demoiselles d „Avignon.
10 faktów, których możesz nie wiedzieć o arcydziele
1. Picasso przechowywał „Les Demoiselles d” Avignon „w swoim studiu Montmartre w Paryżu przez lata po jego ukończeniu w 1907 roku, ze względu na głównie negatyw reakcje jego najbliższego kręgu przyjaciół i współpracowników. Po raz pierwszy publiczność mogła obejrzeć obraz na Salonie d „Antin w 1916 r., chociaż zdjęcie tej pracy pojawiło się w The Architectural Record w 1910 r.
2. Świat sztuki nie zaczęli obejmować obrazu, rodzącego się kubizmu Picassa, aż do wczesnych lat dwudziestych XX wieku, kiedy to Andre Breton ponownie opublikował zdjęcie i artykuł zatytułowany „Dzicy Paryża: Matisse, Picasso i Les Fauves”.
3. Picasso przygotowywał się przez sześć miesięcy do ostatecznego stworzenia „Les Demoiselles”, wykonując setki szkiców, rysunków i obrazów. Jego prace przygotowawcze były być może bardziej kompleksowe niż prace jakiegokolwiek innego artysty w historii dla pojedynczego dzieła i na pewno bardziej intensywne niż do innych prac, które stworzył.
4.Kiedy kolega a konkurent Henri Matisse zobaczył obraz Picassa, zareagował gwałtownie. Matisse uważał, że „Les Demoiselles” był krytyką ruchu sztuki współczesnej i czuł, że obraz ukradł piorun jego własnym Blue Nude i Le Bonheur de Vivre. Postacie na obrazie nazwał ohydnymi dziwkami.
5.Jednym z powodów, dla których „Les Demoiselles” jest rewolucyjny, jest brak perspektywy artysty. Nie ma miejsca, w którym zniknie, nie ma miejsca, w którym oko mogłoby wyjść poza kobiety i ich spiczaste spojrzenia.
6. Poprzez zredukowanie jego postaci do kombinacji geometryczne kształty, Picasso przebiega wbrew wielowiekowej tradycji artystycznej, w której postać człowieka jest deifikowana, anatomicznie powielana i / lub romantyczna.
7. Maski na obrazie odzwierciedlają obsesję Picassa na punkcie sztuki prymitywnej, nie tylko pochodzenia afrykańskiego ale także sztuka starożytnej Iberii, czyli współczesnej Hiszpanii i Portugalii. Proste formy, kanciaste płaszczyzny i śmiałe kształty używane w sztuce prymitywnej odegrały kluczową rolę w przebudowie artystycznych konwencji artysty.
8. We wcześniejszym szkicu „Les Demoiselles” postać po lewej był studentem medycyny z czaszką w dłoni, wchodząc do burdelu, ale artysta uznał, że taki klient dodał element narracji, który umniejszyłby ogólny wpływ sceny.
9. Na Picassa duży wpływ wywarły tahitańskie dzienniki Paula Gauguina i jego Wystawa sztuki 1906. Rzeźba tahitańskiej bogini Oviri autorstwa Gaughina zainspirowała Picassa do spróbowania swoich sił w ceramice i drzeworytach w 1906 roku. Historycy sztuki przypisują silny element prymitywizmu w pracach Gaughina jako znaczący wpływ na „Les Demoiselles d” Avignon ”.
10. W tytule pracy „Avignon” odnosi się nie do miasta w Prowansji, ale do nazwy ulicy w Barcelonie w dzielnicy znanej z prostytucji.