Wczesne lata
Produkcja ouzo w Grecji rozpoczęła się w połowie XIX wieku w Kalamata i Tirnavos. Ouzo zaczęło się jako „ponownie gotowane” tsipouro. Jednak jego doskonała jakość zwiększyła popyt, tak że około lat dwudziestych XX wieku (kiedy w Grecji znacznie spadła produkcja winogron z powodu choroby, która obraziła grecką winnicę, a także wojnę) gorzelnicy zaczęli uciekać się do innych praktycznych sposobów, a niektórzy nawet zaprzestał używania anyżu do aromatyzowania ouzo. Obecnie produkcja ouzo odbywa się według tradycyjnej receptury Ouzo, opartej na nasionach anyżu.
Produkcja
Ouzo jest rozwiniętym potomkiem wytłoków destylat i swoje właściwości organoleptyczne zawdzięcza ziołom używanym do jego aromatyzowania. Obszar śródziemnomorski jest bogaty w rośliny i perfumy. Tak więc anyż „Pimpinella anisum”, koper włoski „Foeniculum vulgare miller”, anyż gwiazdkowaty, mastyk, cynamon, goździki, kolendra, korzeń arcydzięgla, limonkę, kardamon (kakule), miętę itp. dodaje się do alembików w celu uszlachetnienia destylatu. Ouzo jest klasyfikowane jako anyż, czyli napoje spirytusowe o smaku anyżu. Większość napojów anyżowych przygotowuje się najpierw, aby wydobyć aromat z nasion woda, a następnie reklama d go do roztworu alkoholu. Ouzo tradycyjnie otrzymuje zapachy przez współstylację nasion w roztworze wody i alkoholu
Oznaczenie
Mówi się, że nazwa pochodzi od następującego incydentu: Włoch (lub firma handlowa z siedzibą w Jonii zapakowała jedną partię tsipouro doskonałej jakości i bardzo bogatej w anyż. Wszystkie przypadki zostały oznaczone jako „USO MASSALIA”, co oznacza „Do użytku w Marsylii”. Stało się to „sloganem” i przez długi czas oznaczało bardzo dobre tsipouro. Wkrótce hasło zostało skrócone („Marsylia” zostało obcięte). Znacznie później ouzo został zabutelkowany jako osobny duch. Ouzo – w przeciwieństwie do tsipouro – to tylko niewielka część – destylat winogronowy. Jest to przemysłowa mieszanka czystego alkoholu, wody i aromatów, głównie anyżu. Zgodnie z art. 1 rozporządzenia 1576/89 Unia Europejska, aby nazywać się ouzo, musi:
1. być produkowane w Grecji (nazwa pochodzenia).
2. być aromatyzowane przez moczenie lub destylację z nasionami anyżu. Opcjonalnie z koprem, mastyksem i innymi ziołami. Odsetek objętości przyprawiony przez destylację musi wynosić co najmniej 20%. Nie oznacza to, że 20% pochodzi z destylacji wytłoków, ale że destylowany alkohol czerpie aromat ziół.
Spożycie
Ouzo zwykle towarzyszą przekąski (meze), takie jak solone ryby, ośmiornice, sałatki itp. Podaje się w małych lub cienkich i wysokich szklankach. Można dodać zimną wodę i / lub lód. Po dodaniu wody napój ma charakterystyczny białawy kolor ze względu na zawartość anyżu. Uwaga, nigdy nie przechowuj w lodówce, po prostu dodaj wodę lub kostki lodu.