Opłaty CAM podlegają znacznym wahaniom w miarę wprowadzania i wyprowadzania najemców oraz różnych czynników inflacyjnych. Może to utrudnić zarówno najemcy, jak i wynajmującemu precyzyjne przewidywanie przyszłych przepływów pieniężnych. Aby temu zaradzić, niektóre dzierżawy zawierają warunki „limitu” i „minimalnego progu”, które ograniczają te zmiany do stałych wartości w ujęciu rok do roku.
Limit opłat CAM ogranicza kwotę, o jaką CAM opłaty mogą rosnąć każdego roku i są przedstawiane jako procent. Ponownie, podobnie jak w przypadku samych opłat CAM, limity są również negocjowane między najemcą a wynajmującym, a zatem różnią się one w zależności od umowy najmu. Limity mogą być kumulowane lub składane i obliczane rok do roku lub rok do roku.
Limity rok do roku umożliwiają podwyższanie pułapu każdego roku o pewien, z góry określony procent -określony, początkowy (podstawowy) ładunek CAM. Limity rok do roku oznaczają, że procentowy wzrost nie dotyczy kwoty bazowej, ale faktycznej opłaty CAM z poprzedniego roku. Kumulatywne limity pozwalają na kumulację rocznego procentowego wzrostu limitu CAM. Tak więc roczny pułap 5% zwiększyłby pułap każdego roku o 5%, tak więc w pierwszym roku był to pułap 5%, w drugim – 10%, w trzecim – 15 i tak dalej. Złożone limity pozwalają na coroczny wzrost procentowego wzrostu CAP Cap w skali roku według stawki złożonej.
Jeśli rzeczywiste opłaty CAM są niższe niż limit, limit nie ma zastosowania. W takich przypadkach można zamiast tego użyć podłogi. Podłogi są przydatne, gdy istnieje pewne założenie, że opłaty CAM będą rosły w czasie, nawet jeśli w danym roku nie ma inflacji. Minimalna wysokość opłat zostanie ustalona w budżecie na minimalny wzrost opłat, przy czym można spodziewać się, że w przyszłości zmniejszy się większy wzrost.