19th centuryEdit
Dom Parkera, jak wyglądał w 1866 roku, jedenaście lat po otwarciu
Otwarty w 1855 roku przez Harveya D. Parkera i zlokalizowany przy School Street w pobliżu rogu Tremont, niedaleko siedziby stanu Massachusetts rząd, hotel od dawna był miejscem spotkań polityków.
W hotelu znajdował się Saturday Club, który spotykał się w czwartą sobotę każdego miesiąca, z wyjątkiem lipca, sierpnia i września. Wśród dziewiętnastowiecznych członków Saturday Club byli poeta, eseista i wybitny transcendentalista Ralph Waldo Emerson, poeta i redaktor The Atlantic Monthly James Russell Lowell, pisarz Nathaniel Hawthorne, poeci John Greenleaf Whittier i Henry Wadsworth Longfellow, dyplomata Charles Francis Adams, historyk Francis Parkman i dr Oliver Wendell Holmes senior
Charles Dickens mieszkał w Parker House przez pięć miesięcy w latach 1867–1868 we własnych mieszkaniach; najpierw wyrecytował i wykonał „Opowieść wigilijną” dla sobotniego klubu w Parker House, a następnie ponownie dla wielbicieli publiczności w pobliskiej świątyni Tremont. Parker House jest obecnie w posiadaniu drzwi do pokoju gościnnego Dickensa, kiedy przebywał w 1867 roku, oraz lustra używanego przez niego do prób.
Hotel wprowadził do Ameryki coś, co stało się znane jako plan europejski. W tamtym czasie amerykańskie hotele wliczały posiłki w cenę pokoju i oferowały je tylko o ustalonych porach. Parker House pobierał opłaty tylko za pokój, z posiłkami naliczanymi osobno i oferowanymi w dowolnym momencie.
Aktor John Wilkes Booth przebywał w hotelu w dniach 5-6 kwietnia 1865 r., Osiem dni przed zamordowaniem Abrahama Lincolna. Najprawdopodobniej był w Bostonie, aby zobaczyć swojego brata, aktora Edwina Bootha, który tam występował. Podczas gdy w Bostonie, Booth był widziany podczas ćwiczeń w strzelnica w pobliżu Parker House.
Parker House stworzył stanowy deser z bostońskiego ciasta bostońskiego, wymyślił rolkę Parker House i ukuł słowo „scrod”, które nie jest rodzajem ryby, ale określenie najświeższej, najdelikatniejszej i najmłodszej białej ryby dnia.
Jacque s Offenbach zatrzymał się w hotelu podczas wycieczki po Stanach Zjednoczonych w 1876 roku i zainspirowany rolkami, jako żart zaśpiewał piosenkę znajomym. Później użył go jako motywu w swojej operze The Tales of Hoffmann.
31 maja 1884 roku, kiedy założyciel Harvey Parker zmarł w wieku 79 lat, został pochowany na cmentarzu Mount Auburn, „stały dom” wielu najbardziej prestiżowych mieszkańców Bostonu. Ambitny chłopak z farmy z Maine, który przybył do Bostonu prawie bez grosza przy duszy w 1825 roku, zmarł z majątkiem netto 1.272.546,94 dolarów. Parker przekaże 100 000 dolarów nowemu Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie i zapewni fundację dla działu druku.
W 1891 r. J. Reed Whipple przejął kontrolę nad Parker House. Aby zapewnić swoim bostońskim restauratorom najświeższe i najlepsze dostępne produkty spożywcze, Whipple założył własną farmę mleczną o powierzchni 2500 akrów w New Boston, New Hampshire. Farma Valley View została podzielona na działy Dairy, Piggery i Hennery, zatrudniając około dziewięćdziesięciu osób. W celu codziennych dostaw do Bostonu Whipple pomógł zbudować zajezdnię kolejową w New Boston i połączył ją z istniejącymi głównymi liniami z bocznicą później dzierżawioną do Boston & Maine Railroad.
20th centuryEdit
Parker House w 1910 roku, pokazujący późniejszą rozbudowę, z wcześniejszymi skrzydłami za nim po lewej stronie
Oryginalny budynek Parker House i późniejsze dodatki architektoniczne zostały rozebrane w połowie lat dwudziestych XX wieku i zastąpiony w 1927 r. eleganckim, nowoczesnym budynkiem, zasadniczo tym, który stoi tam dzisiaj. Jedno skrzydło dziewiętnastowiecznego hotelu pozostawało otwarte do czasu ukończenia nowego budynku w 1927 roku, dzięki czemu hotel mógł uważać się za „najstarszy działający hotel w Ameryce”.
James Michael Curley, charyzmatyczny Irlandczyk -Amerykański „burmistrz ubogich”, który zdominował politykę Bostonu w pierwszej połowie XX wieku, był stale obecny w Parker House, po części dlatego, że Stary Ratusz stał naprzeciwko hotelu przy School Street. Omni Parker House bar, The Last Hurray, został nazwany na cześć powieści Edwina O „Connora” z 1956 roku o tym samym tytule, słabo zamaskowanej kroniki barwnego życia burmistrza Curleya.
John F. Kennedy ogłosił swoją kandydaturę do Kongresu na Parker House w 1946 roku, a także wydał swój wieczór kawalerski w hotelowej sali prasowej w 1953 roku. Następnie senator Kennedy oświadczył się również swojej przyszłej żonie, Jackie Bouvier, przy stole 40 w restauracji Parkera znajdującej się wewnątrz hotelu.
Hotel został kupiony przez Dunfey Hotels w 1968 roku. The Dunfeys rejuvena Ted i na nowo odkrył Parker House jako historyczne / współczesne miejsce z wyboru i rościł sobie pretensje do jego intelektualnej historii.Zainspirowani dziewiętnastowiecznym Saturday Club, założyli w 1974 roku New England Circle, celowe zgromadzenie aktywistów z różnych środowisk i doświadczeń, mające na celu rozwój dialogu obywatelskiego i obywatelskiego oraz inspirowanie konstruktywnych zmian w społeczności. W 1983 roku ta sieć kupiła Omni Hotels i zreorganizowała się, wycofując nazwę Dunfey i umieszczając Parker House w dziale Omni.
XXI wiekEdytuj
Hotel posiada obecnie 551 pokoi i apartamenty. W 2009 roku AAA uznało hotel za jeden z 10 najlepszych historycznych hoteli w USA. Omni Parker House jest członkiem programu Historic Hotels of America organizowanego przez National Trust for Historic Preservation.