Oddychanie agonalne, oddychanie z dyszeniem lub oddychanie agonalne to wyraźny nieprawidłowy wzorzec oddychania i odruch pnia mózgu charakteryzujący się dyszeniem, utrudnione oddychanie, któremu towarzyszą dziwne wokalizacje i mioklonie.: 164, 166 Możliwe przyczyny to niedokrwienie mózgu, skrajne niedotlenienie (niedotlenienie tkanek), a nawet anoksja (całkowity brak tlenu). Oddychanie agonalne jest niezwykle poważnym objawem medycznym wymagającym natychmiastowej pomocy lekarskiej, ponieważ stan ten na ogół prowadzi do całkowitego bezdechu i zwiastuje śmierć. Czas trwania oddechu agonalnego może trwać tak krótko, jak dwa oddechy lub nawet kilka godzin.
Termin ten jest czasami (niedokładnie) używany w odniesieniu do ciężkiego oddechu towarzyszącego niewydolności narządów (np. Niewydolność wątroby i niewydolność nerek), SIRS, wstrząs septyczny i kwasica metaboliczna (patrz oddychanie Kussmaul lub ogólnie każdy utrudniony oddech, w tym oddychanie Biota i oddychanie ataksyczne). Prawidłowe użycie ograniczyłoby termin do ostatnich oddechów przed śmiercią.
Oddechy agonalne są również często obserwowane w przypadkach wstrząsu kardiogennego lub zatrzymania krążenia, gdzie oddechy agonalne mogą utrzymywać się przez kilka minut po ustaniu bicia serca. Obecność oddechów agonalnych w tych przypadkach wskazuje na korzystniejsze rokowanie niż w przypadku zatrzymanie oddechu agonalnego. U niereagującego pacjenta z zatrzymaniem krążenia bez tętna, oddechy agonalne nie są skutecznymi oddechami. Oddychanie agonalne występuje w 40% przypadków zatrzymania krążenia poza środowisko szpitalne.