Nike, w starożytnej greckiej religii, bogini zwycięstwa, córka gigantycznego Pallasa i piekielnej rzeki Styks. Nike prawdopodobnie nie miał pierwotnie osobnego kultu w Atenach.
Nimatallah / Art Resource, Nowy Jork
© muratart / .com
Jako atrybut zarówno Ateny, bogini mądrości, jak i głównego boga, Zeusa, Nike był przedstawiany w sztuce jako mała postać trzymana w ręku przez te bóstwa. Athena Nike była zawsze bezskrzydła. Tylko Nike był skrzydlaty. Czasami pojawia się niosąc gałązkę palmową, wieniec lub laskę Hermesa jako posłańca zwycięstwa. Nike jest również przedstawiana jako wznosząca trofeum lub często unosząca się z rozpostartymi skrzydłami nad zwycięzcą w konkursie, ponieważ jej funkcje odnosiły się do sukcesu nie tylko na wojnie, ale we wszelkich przedsięwzięciach. Rzeczywiście, Nike stopniowo zaczęto uznawać za swego rodzaju pośrednika sukcesu między bogami a ludźmi.
Dzięki uprzejmości powierników British Museum
W Rzymie, gdzie Nike nazywała się Victoria, czczono ją od najdawniejszych czasów. Zaczęto uważać ją za opiekuńczą boginię Senatu, a jej posąg w Kurii Julia (pierwotnie postawiony przez Augusta na pamiątkę bitwy pod Akcjum) był przyczyną ostatecznej walki między chrześcijaństwem a pogaństwem pod koniec XX wieku. IV wiek.
Wśród artystycznych przedstawień Nike są rzeźba Paeoniusa (ok. 420 pne) i Skrzydlate Zwycięstwo Samotraki. Ten ostatni, odkryty na Samotraki w 1863 roku, a obecnie w Luwrze w Paryżu, został prawdopodobnie wzniesiony przez Rodian około 190 roku p.n.e. dla upamiętnienia bitwy morskiej. Wykopaliska wykazały, że rzeźba została umieszczona na statku flagowym, który został osadzony w ziemi w taki sposób, że wydawał się unosić.