W swoim najbardziej znanym i największym obrazie Georges Seurat przedstawił ludzi odpoczywających w podmiejskim parku na wyspa na Sekwanie zwana La Grande Jatte. Artysta pracował nad obrazem w kilku kampaniach, począwszy od 1884 r., Nakładając warstwę małych poziomych pociągnięć pędzla o uzupełniających się kolorach. Później dodał małe kropki, również w uzupełniających się kolorach, które wyglądają jak solidne i świecące formy, gdy patrzy się z daleka. Zastosowanie tej wysoce systematycznej i „naukowej” techniki, nazwanej później pointylizmem, przez Seurata odróżniało jego sztukę od bardziej intuicyjnego podejścia. do malarstwa impresjonistów. Chociaż Seurat objął tematykę współczesnego życia preferowaną przez artystów takich jak Claude Monet i Pierre-Auguste Renoir, wyszedł poza ich troskę o uchwycenie przypadkowych i natychmiastowych właściwości światła w przyrodzie. Seurat starał się przywołać trwałości poprzez przywoływanie sztuki z przeszłości, zwłaszcza rzeźby egipskiej i greckiej, a nawet fresków włoskiego renesansu. Jak wyjaśnił francuskiemu poecie Gustaveowi Kahnowi, „Panathenaeans of Phidias utworzyli procesję. Chcę, aby współcześni ludzie, w ich podstawowych cechach, poruszali się tak jak na tych fryzach i umieszczali je na płótnach uporządkowanych według harmonii kolorów. ”Jednak niektórzy współcześni krytycy uznali jego postacie za mniej ukłon w stronę wcześniejszej sztuki historii niż komentarz na temat pozorów i sztuczności współczesnego społeczeństwa paryskiego.Seurat dokonał ostatecznych zmian w La Grande Jatte w 1889 roku. Ponownie rozciągnął płótno, aby dodać pomalowaną granicę z czerwonymi, pomarańczowymi i niebieskimi kropkami, która zapewnia wizualne przejście między wnętrzem obrazu a jego specjalnie zaprojektowaną białą ramą.