Cel: Opis klinicznej charakterystyki napadów odstawiennych u pacjentów leczonych standardowym protokołem krótko działających benzodiazepin.
Metody: Napady typu grand mal zostały prospektywnie zidentyfikowane w kohorcie 1044 pacjentów kolejno przyjmowanych na stacjonarny oddział detoksykacji alkoholowej w Centrum Medycznym Veterans Affairs. Wszyscy pacjenci otrzymali 72-godzinną terapię strukturalną oksazepamu z dodatkowym oksazepamem podawanym bez ograniczenia ilości i czasu trwania w odpowiedzi na objawy odstawienia alkoholu.
Wyniki: Jedenaście napadów wystąpiło z ogólnym wskaźnikiem 1,1%. Wszystkie były pojedynczymi napadami typu grand mal. Napady występowały od 52 do 306 godz. Po przyjęciu, średnio 122 godz. (5 dni). Stwierdzono spójną zależność między napadami padaczkowymi a odstawieniem oksazepamu, przy czym szczyt zachorowań występował 12–48 godzin po ostatniej dawce oksazepamu. W żadnym przypadku po napadzie nie wystąpiły nawracające objawy odstawienia lub delirium tremens. Pacjenci z napadami byli nieco starsi, częściej mieli napady z odstawienia wcześniej (50% w porównaniu z 13%, p = 0,03) i mieli cięższy przebieg odstawienia niż grupa kontrolna.
Wnioski: Napady nadal występowały z małą, ale mierzalną częstością u osób odstawiających alkohol leczonych krótko działającą benzodiazepiną. Charakterystyka kliniczna napadów różni się od tej opisywanej klasycznie u nieleczonych pacjentów, przy czym napady są ściśle związane z odstawieniem oksazepamu, a nie z odstawieniem alkoholu.