Termin nie ma prawnej definicji w Wielkiej Brytanii. Osoba może wyznaczyć dowolną inną osobę jako najbliższą osobę. Nie ma wymogu, aby wyznaczona osoba była krewnym lub małżonkiem, chociaż zwykle tak jest. Ktoś, kto nie ma bliskiej rodziny (lub ma niewielki lub żaden kontakt z pozostałymi przy życiu członkami rodziny) może zdecydować o wpisaniu kogoś spoza rodziny jako najbliższego krewnego, na przykład przyjaciela lub sąsiada.
nominowana osoba musi wyrazić zgodę na nominację, w przeciwnym razie jest nieważna. Status najbliższego krewnego nie daje żadnych praw i nie ma specjalnych obowiązków, z wyjątkiem przypadków określonych poniżej w szczególnym kontekście ustawy o zdrowiu psychicznym.
Status najbliższych krewnych nie w jakikolwiek sposób sugerują, że są w stanie odziedziczyć majątek danej osoby w przypadku jej śmierci. Zasady dotyczące dziedziczenia określają, kto dziedziczy automatycznie (w przypadku braku testamentu); jednostka może sporządzić testament i wyznaczyć inne osoby. Jeżeli osoba niepełnoletnia dziedziczy (dzieci dziedziczą po rodzicach nawet w przypadku braku testamentu), to do ukończenia przez dziecko 18 roku życia nakłada się „zaufanie”, co oznacza, że wykonawcy lub powiernicy testamentu pozostają odpowiedzialni za majątek do czasu, gdy dziecko osiągnie wiek 18 lat. Terminu „najbliższy krewny” nie należy mylić z odpowiedzialnością rodzicielską.
W kontekście opieki zdrowotnej pacjenci są często proszeni o wyznaczenie osoby najbliższej, kiedy rejestrując się u swojego lekarza pierwszego kontaktu lub alternatywnie przy przyjęciu do szpitala. Szpitale wtedy nie jeśli najbliżsi krewni, że pacjent został przyjęty lub czy nastąpiła jakakolwiek zmiana w ich stanie. Jeśli pacjent jest nieprzytomny lub w inny sposób nie jest w stanie podać informacji o najbliższym krewnym, szpitale zazwyczaj wymieniają jego najbliższego krewnego, chociaż nie ma specjalnych zasad. Lekarze próbują zasięgnąć opinii najbliższych krewnych, rozważając podjęcie decyzji w przypadku pacjentów nieprzytomnych lub tych, którzy nie mają zdolności. Osoba najbliższa nie ma uprawnień do podejmowania jakichkolwiek decyzji dotyczących opieki medycznej, a jedynie doradza i nie może uchylić uprzednio wyrażonych życzeń pacjenta ani uniemożliwić zespołowi medycznemu działania w tym, co uważa za najlepszy interes pacjenta. .
Tradycyjnie niezamężni partnerzy (zwłaszcza osoby tej samej płci) byli często wykluczani przez niektóre instytucje, ale sytuacja uległa zmianie w ostatnich latach ze względu na wzrost liczby osób zamieszkujących w Wielkiej Brytanii oraz w różnych rodzinach, np. tworzą niezamężni partnerzy z dziećmi (47,6% dzieci urodziło się poza małżeństwem w 2012 r.). W wyniku tych zmian społecznych polityka większości trustów NHS polega na poproszeniu osoby przy przyjęciu do szpitala o formalne wyznaczenie najbliższych krewnych.
Uprawnienia podobne do najbliższych krewnych, jak określono w inne jurysdykcje mogą być wyraźnie delegowane na inną osobę za pomocą trwałego pełnomocnictwa, zgodnie z postanowieniami Ustawy o zdolnościach psychicznych z 2005 r. (należy pamiętać, że ustawa ta nie dotyczy konkretnie zdrowia psychicznego i jest w dużej mierze niezwiązana z ustawą o zdrowiu psychicznym). >
Ustawa o zdrowiu psychicznym z 1983 r., sekcja 26, zastąpiła tradycyjny termin najbliższy krewny terminem „najbliższy krewny”.