Nadrenia

Pre-RomanEdit

W najwcześniejszym okresie historycznym terytoria między Ardenami a Renem były okupowane przez Treveri, Eburonów i inne plemiona celtyckie, które, jednak wszystkie zostały mniej lub bardziej zmodyfikowane i pod wpływem ich germańskich sąsiadów. Na wschodnim brzegu Renu, między Menem a Lahn, znajdowały się osady Mattiaci, odgałęzienia germańskiego Chatti, natomiast dalej na północ znajdowały się Usipetes i Tencteri.

Roman i Franków conquestsEdit

Juliusz Cezar podbił plemiona celtyckie na zachodnim brzegu, a August założył liczne ufortyfikowane posterunki na Renie, ale Rzymianom nigdy nie udało się zdobyć solidnej podstawy na wschodnim brzegu. Gdy potęga imperium rzymskiego słabła, Frankowie posuwali się naprzód wzdłuż obu brzegów Renu i pod koniec V wieku podbili wszystkie ziemie, które wcześniej znajdowały się pod wpływami rzymskimi. W VIII wieku panowanie Franków zostało mocno ugruntowane w zachodniej Niemczech i północnej Galii.

Po podziale imperium Karolingów na mocy traktatu z Verdun część prowincji na wschód od rzeki spadła na wschód Francia, podczas gdy na zachodzie pozostało królestwo Lotharingii.

Święte Cesarstwo RzymskieEdit

Do czasów cesarza Ottona I (zm. 973) oba brzegi Renu stały się częścią Święte Cesarstwo Rzymskie, aw 959 r. Terytorium nadreńskie zostało podzielone między księstwa Górnej Lotaryngii nad Mozelą i Dolnej Lotaryngii nad Mozą.

W miarę osłabienia centralnej władzy Świętego Cesarza Rzymskiego, Nadrenia podzieliły się na liczne małe niezależne księstwa, każde ze swoją sepą oceń perypetie i specjalne kroniki. Stare dywizje lotaryńskie stały się przestarzałe, a podczas gdy ziemie Dolnej Lotaryngii były określane jako Niderlandy, nazwa Lotaryngii została ograniczona do regionu górnej Mozeli, który nadal ją nosi. Po cesarskiej reformie w latach 1500/12, terytorium to było częścią okręgów dolnoreńskich i westfalskich, nadreńskich i elektorskich. Znane cesarskie państwa nadreńskie obejmowały:

• kościelne elektoraty Kolonii (bez posiadłości westfalskich) i Trewiru
• księstwa Jülich, Cleves i Berg, tworzące Zjednoczone Księstwa Jülich-Cleves-Berg od 1521 roku
• hrabstwo Sponheim i liczne dalsze hrabstwa cesarskie
• Wolne Miasta Cesarskie Akwizgranu i Kolonii.

Pomimo rozczłonkowanego stanu i cierpień, jakie ponosił z rąk swoich francuskich sąsiadów w różnych okresach działań wojennych, terytorium nadreńskie rozwijało się bardzo dobrze i zajmowało czołowe miejsce w niemieckiej kulturze i postępie. Akwizgran był miejscem koronacji niemieckich cesarzy, a księstwa kościelne nad Renem odegrały dużą rolę w historii Niemiec.

Rewolucja FrancuskaEdit

Podczas pokoju w Bazylei w 1795 roku cały lewy brzeg Renu został zajęty przez Francję. W wielu małych stanach ludność wynosiła około 1,6 miliona. W 1806 r. Wszyscy książęta reńskie przyłączyli się do Konfederacji Reńskiej, marionetki Napoleona. Francja przejęła bezpośrednią kontrolę nad Nadrenią do 1814 roku i radykalnie i trwale zliberalizowała rząd, społeczeństwo i gospodarkę. Koalicja wrogów Francji wielokrotnie próbowała odzyskać region, ale Francja odrzuciła wszystkie próby.

Francuzi zmiotli wieki przestarzałych ograniczeń i wprowadzili bezprecedensowy poziom wydajności. Chaos i bariery w ziemia podzielona i podzielona na wiele różnych drobnych księstw ustąpiła miejsca racjonalnemu, uproszczonemu, scentralizowanemu systemowi kontrolowanemu przez Paryż i kierowanemu przez krewnych Napoleona. Najważniejszy wpływ wywarł zniesienie wszystkich feudalnych przywilejów i historycznych podatków, wprowadzenie reform prawnych Kodeksu Napoleona oraz reorganizacja sądownictwa i lokalnych systemów administracyjnych. Integracja gospodarcza Nadrenii z Francją zwiększyła dobrobyt, szczególnie w produkcji przemysłowej, podczas gdy biznes przyspieszył dzięki nowej wydajności i obniżeniu barier handlowych. Żydzi zostali wyzwoleni z getta. Opór był ograniczony; większość Niemców z zadowoleniem przyjęła nowy reżim, zwłaszcza elity miejskie, ale jednym z przykrych punktów była wrogość francuskich urzędników wobec Kościoła rzymskokatolickiego, którego wybrała większość mieszkańców. Reformy były trwałe. Kilkadziesiąt lat później robotnicy i chłopi w Nadrenii często apelowali do jakobinizmu o przeciwstawianie się niepopularnym programom rządowym, podczas gdy inteligencja żądała utrzymania Kodeksu Napoleona (który obowiązywał przez sto lat).

Pruskie wpływyEdit

Wpływy pruskie zaczęły się na małą skalę w 1609 r. Wraz z zajęciem Księstwa Kleve. Sto lat później Upper Guelders i Moers również stali się Prusami. Kongres wiedeński wypędził Francuzów i przekazał Prusom całe dolne nadreńskie dystrykty, pozostawiając ich w niezakłóconym posiadaniu liberalnych instytucji, do których przyzwyczaili się za czasów francuskich. Prowincja Ren pozostała częścią Prus po zjednoczeniu Niemiec w 1871 roku.

1918–1945Edit

Okupacja Nadrenii Nadrenia miała miejsce po zawieszeniu broni z Niemcami w dniu 11 listopada 1918 r. Armia okupacyjna składała się z sił amerykańskich, belgijskich, brytyjskich i francuskich. Na mocy traktatu wersalskiego wojska niemieckie zostały wykluczone ze wszystkich terytoriów na zachód od Renu iw promieniu 50 kilometrów na wschód od Renu.

W 1920 roku, pod ogromną presją Francji, Saara została oddzielona od Prowincji Ren i administrowany przez Ligę Narodów aż do plebiscytu w 1935 r., kiedy to region powrócił do Niemiec. W tym samym czasie, w 1920 roku, okręgi Eupen i Malmedy zostały przeniesione do Belgii (patrz Niemieckojęzyczna Wspólnota Belgii).

Wkrótce potem Francja całkowicie zajęła Nadrenię, ściśle kontrolując wszystkie ważne obszary przemysłowe . Niemcy odpowiedzieli biernym oporem i hiperinflacją; Francuzi uzyskali bardzo mało reparacji, których chcieli. Oddziały francuskie opuściły Nadrenię dopiero w 1925 r.

7 marca 1936 r., Z naruszeniem traktatu wersalskiego, wojska niemieckie wkroczyły do Nadrenii i inne regiony wzdłuż Renu. Terytorium niemieckie na zachód od Renu było niedostępne dla armii niemieckiej.

W 1945 roku w Nadrenii doszło do poważnych walk, gdy najeźdźcy alianccy pokonali niemieckich obrońców.

Edycja po 1946 roku

W 1946 roku Nadrenia-Palatynat została podzielona na nowo powstałe państwa Hesję, Nadrenia Północna-Westfalia i Nadrenia-Palatynat. Nadrenia Północna-Westfalia jest jednym z głównych niemieckich obszarów przemysłowych, zawierającym znaczne złoża minerałów (węgiel, ołów, lignit, magnez, ropa i uran) oraz transport wodny. W Nadrenii-Palatynacie rolnictwo jest ważniejsze, w tym w winnicach w regionach Ahr, Mittelrhein i Mosel.