Moreny można sklasyfikować według pochodzenia, położenia w odniesieniu do lodowca lub byłego lodowca lub według kształtu. Pierwsze podejście jest odpowiednie dla moren związanych ze współczesnymi lodowcami – ale trudniejsze do zastosowania do starych moren, które są określone przez ich szczególną morfologię, ponieważ ich pochodzenie jest przedmiotem dyskusji. Niektóre typy moren są znane tylko ze starożytnych lodowców, podczas gdy moreny środkowe lodowców dolinowych są słabo zachowane i trudne do odróżnienia po ustąpieniu lub stopieniu lodowca.
Moreny boczneEdit
Moreny boczne nad jeziorem Louise, Alberta, Kanada.
Moreny boczne to równoległe grzbiety gruzu osadzonego wzdłuż boków lodowca. Nieskonsolidowane szczątki mogą zostać osadzone na szczycie lodowca przez rozbicie mrozu ścian doliny i / lub z dopływów strumieni wpływających do doliny. Kasa jest przenoszona wzdłuż krawędzi lodowca, aż lodowiec się stopi. Ponieważ moreny boczne są osadzone na szczycie lodowca, nie doświadczają one polodowcowej erozji dna doliny, a zatem, gdy lodowiec topi się, moreny boczne są zwykle zachowane w postaci wysokich grzbietów.
Moreny wyraźnie widoczne na bocznym lodowcu lodowca Gorner, Zermatt, Szwajcaria. Morena boczna to wysoki bezśnieżny zwał gruzu w lewej górnej ćwiartce zdjęcia. Morena środkowa to podwójna linia gruzu spływająca po środkowej linii lodowca.
Moreny boczne stoją wysoko, ponieważ chronią lód pod nimi przed żywiołami, powodując topi się lub sublimuje mniej niż odkryte części lodowca. W miarę postępu i cofania się lodowca może rozwinąć się wiele moren bocznych.
Moreny denneEdit
Moreny denne tworzą nieregularną, pofałdowaną topografię.
Moreny denne są obszarami porośniętymi uprawami, o nieregularnej topografii i bez grzbietów, często tworzących łagodne wzgórza lub równiny. Gromadzą się one u podstawy lodu jako glina lodowcowa, ale mogą również zostać osadzone, gdy lodowiec cofa się. W lodowcach alpejskich moreny denne często występują między dwiema morenami bocznymi. Moreny denne mogą być przekształcane w bębny przez nadrzędny lód.
Moreny RogenEdit
Moreny Rogenowe lub moreny żebrowe to odmiana podstawna moreny tworzące serię żeber prostopadłych do przepływu lodu w lądolodzie. Zagłębienia między żebrami są czasem wypełnione wodą, przez co moreny Rogen wyglądają jak pręgi tygrysie na zdjęciach lotniczych. Nazwa moren Rogen pochodzi od jeziora Rogen w Härjedalen w Szwecji, lokalizacji typu formy terenu.
Moreny czołowe lub czołoweEdytuj
Wiele narzutów na morenie czołowej płata Okanogan. Góry kaskadowe w tle.
Moreny czołowe lub moreny czołowe to grzbiety nieskonsolidowanych szczątków osadzonych na ryju lub końcu lodowca. Zwykle odzwierciedlają one kształt końca lodowca. Lodowce działają podobnie jak przenośnik taśmowy, przenosząc szczątki ze szczytu lodowca na dno, gdzie osadzają je na końcowych morenach. Wielkość i kształt moreny czołowej zależą od tego, czy lodowiec postępuje, cofa się czy jest w równowadze. Im dłużej koniec lodowca pozostaje w jednym miejscu, tym więcej gruzu gromadzi się w morenie. Istnieją dwa rodzaje moren czołowych: czołowe i cofające się. Moreny czołowe wyznaczają maksymalny postęp lodowca. Moreny recesyjne to niewielkie grzbiety pozostawione podczas cofania się lodowca. Po ustąpieniu lodowca morena czołowa może zostać zniszczona przez erozję polodowcową.
Morena recesyjna . Tworzą się prostopadle do moren bocznych, pomiędzy którymi znajdują się i składają się z nieskonsolidowanych szczątków zdeponowanych przez lodowiec. Powstają podczas tymczasowych postojów w ustąpieniu lodowca.
Medial morenaEdit
Moreny środkowe, Półwysep Nuussuaq, Grenlandia.
Moreny środkowe, Półwysep Nuussuaq, Grenlandia.
Morena środkowa to grzbiet moreny biegnący w dół przez środek dna doliny. Powstaje w wyniku spotkania dwóch lodowców i szczątki na krawędziach sąsiednich boków doliny łączą się i są przenoszone na szczyt powiększonego lodowca. Kiedy lodowiec topi się lub cofa, gruz jest osadzany i tworzy się grzbiet w dół pośrodku dna doliny. Park Narodowy Jukon ma grzbiet moreny środkowej o szerokości 1 km.
Moreny nadglacjalne wierzch lodu lodowcowego. Te szczątki mogą gromadzić się w wyniku przepływu lodu w kierunku powierzchni w strefie ablacji, topnienia lodu powierzchniowego lub z gruzu, który spada na lodowiec ze ścian bocznych doliny.
Moreny tarteEdytuj
Moreny tarte, znane również jako moreny drobne lub moreny faliste, są geomorficznymi cechami o niskiej amplitudzie powodowanymi przez lodowce. Nazwa „morena tara” odnosi się do faktu, że z powietrza przypomina tarkę.
Veiki morenaEdit
Morena Veiki to rodzaj pagórkowatej moreny, która tworzy nieregularne krajobrazy stawów i płaskowyżów otoczonych brzegami. om nieregularne topnienie lodu pokrytego grubą warstwą gruzu. Morena Veiki jest powszechna w północnej Szwecji i części Kanady.