Wyzdrowienie jest najbardziej prawdopodobne, jeśli zostanie zauważony w ciągu pierwszych 24–48 godzin i należy zasięgnąć porady lekarza weterynarii. Weterynarz może zdecydować się na podanie leków dla zwierząt.
Chore zwierzę powinno być trzymane w klatce samodzielnie, aby inni nie zarazili się chorobą – mokry ogon może być bardzo zaraźliwy, więc wszystkie przedmioty, które zwierzę przybyło w kontakcie z (kołem, miską, chatami itp.) należy odkażać.
Jeśli zwierzę nie chce jeść, można karmić ręcznie suchy, niesmakowany owies, co również może pomóc z biegunką. Zwierzę powinno być karmione wyłącznie suchą karmą, należy unikać wszelkich pokarmów o dużej zawartości wody.
Jeśli tył zwierzęcia jest nieczysty lub zmatowiony, nie należy temu zaradzać za pomocą kąpiel w wodzie – zamiast tego można użyć końcówki q (wacika) lub wacika do bardzo delikatnego oczyszczenia tylnego końca zwierzęcia, aby uniknąć dyskomfortu lub wysypki.
Jeśli zwierzę nie pije, nawodnienie można im pomóc, czepiając (tj. bardzo delikatnie trzymając gryzonia za dodatkową skórę na karku) zwierzę, tak aby otworzyło mu pysk; następnie w małych, krótkich odstępach czasu można podawać wodę za pomocą strzykawki o pojemności 1 ml. Bardzo ważne jest, aby robić to powoli, aby uniknąć dostania się wody do rury tchawicy zwierzęcia. Bezsmakowy pedialit można kupić w sklepie spożywczym i może być bardzo pomocny w przypadku mokrego ogona. Jeśli problemem jest również karmienie, sugerowany pomocnik polega na podawaniu bardzo małych ilości bez czosnku, cebuli, tłuczonego jedzenia bez dodatku cukru i podawać przy użyciu tej samej metody szorowania i znowu w bardzo wolnym tempie.