Al-Biruni najpierw podzielił godzinę sześćdziesięciokrotnie na minuty, sekundy, trzecie i czwarte w 1000 roku ne, omawiając żydowskie miesiące. Około 1235 roku Jan z Sacrobosco kontynuował tę tradycję, chociaż historyk z Uniwersytetu Oksfordzkiego Philipp Nothaft uważał, że Sacrobosco był pierwszym, który to zrobił.
Historycznie słowo „minuta” pochodzi od łacińskiego pars minuta prima, co oznacza „pierwszy mały część”. Ten podział godziny można dodatkowo uściślić za pomocą „drugiej małej części” (łac. Pars minuta secunda) i stąd pochodzi słowo „sekunda”. Aby jeszcze bardziej uściślić, termin „trzeci” (1⁄60 sekundy) pozostaje w niektórych językach, na przykład polskim (tercja) i tureckim (salise), chociaż większość współczesnych zastosowań dzieli sekundy za pomocą ułamków dziesiętnych. Zapis symbolu liczby pierwszej dla minut i podwójnej liczby pierwszej dla sekund może być postrzegany jako wskazujący na pierwszą i drugą część godziny (podobnie jak stopa jest pierwszym nacięciem stoczni lub łańcuchem, z calami jako drugim nacięciem) . W 1267 roku średniowieczny naukowiec Roger Bacon, pisząc po łacinie, zdefiniował podział czasu między pełni księżyca na liczbę godzin, minut, sekund, tercji i czwartych (horae, minuta, secunda, tertia i quarta) po południu. określone daty kalendarzowe. Wprowadzenie wskazówki minutowej do zegarków było możliwe dopiero po wynalezieniu sprężyny włosa przez Thomasa Tompiona, angielskiego zegarmistrza, w 1675 roku.