Miniaturowe rasy to nowy trend w psim świecie. Są nie tylko super urocze, ale ich mniejszy rozmiar sprawia, że są wybierane przez potencjalnych właścicieli, którzy mogą nie mieć miejsca dla swoich pełnowymiarowych odpowiedników.
Miniaturyzacja każdej rasy ma konsekwencje zdrowotne, zwłaszcza jeśli dotyczy pies dużej rasy, taki jak labrador.
Czy istnieją miniaturowe psy labradory, a jeśli tak, to jakie są małe i czy mają jakieś szczególne problemy zdrowotne?
Czy miniaturowe labradory Istnieje?
Odpowiedź brzmi zarówno tak, jak i nie. Mini laboratoria istnieją i często można spotkać hodowców reklamujących te psy. Może dlatego właśnie tu przyszedłeś. Jednak miniaturowe labradory wynikają z kwestionowanych praktyk hodowlanych, które mogą powodować wiele problemów zarówno dla szczeniąt, jak i ich właścicieli.
Dlatego nie ma oficjalnie uznanej „miniaturowej” wersji labradorów. Chociaż niektóre rasy mają dobrze znane formy „miniaturowe” lub „filiżanki”, takie jak sznaucery, jamniki i pudle, labradory nie istnieją.
Więc jeśli te miniaturowe laboratoria istnieją, jakie są?
Omówienie miniaturowych labradorów
Oprócz tego, że miniaturowe labradory są mniejsze, są takie same jak każdy normalny labrador pod każdym względem. Nadal są jedną z najbardziej przyjaznych i najbardziej energicznych ras, z którymi się spotkasz, i uwielbiają przebywać ze swoimi ludźmi.
Mini laboratoria są niezwykle oddane swoim właścicielom i uwielbiają ich zadowolić na różne sposoby. sposoby. Uwielbiają towarzyszyć swoim właścicielom w każdej wykonywanej przez siebie czynności, zwłaszcza jeśli wiąże się ona z ćwiczeniami fizycznymi.
Miniaturowe psy labradory są lżejsze od przeciętnego laboratorium ze względu na swój mniejszy rozmiar. Jednak ta zwarta budowa ciała często wiąże się z kosztami, które omówimy później.
Miniaturowe szczenięta labrador są zwykle doskonałymi zwierzętami domowymi dla rodzin z dużą ilością dzieci i aktywnością. Potrzebują trochę treningu, ponieważ te psy uwielbiają gryźć, gdy są podekscytowane. Na szczęście te szczenięta są niezwykle inteligentne, a szkolenie nie powinno stanowić problemu.
Mimo to, ogólny stan zdrowia tych psów budzi pewne kontrowersje. Zanim więc zdecydujesz się na zakup jednego, lepiej wiedzieć, w jaki sposób te szczenięta są hodowane i jakie problemy prawdopodobnie zniosą.
Jak są hodowane miniaturowe labradory?
Chociaż wielu hodowcom udało się stworzyć„ miniaturowe ”lub„ filiżanki ”wersje standardowych ras, podobna kategoria dla labradorów nie istnieje.
Ale najpierw omówmy, jak powstają miniaturowe wersje labradorów lub jakiejkolwiek innej rasy.
Karłowatość
Podobnie jak ludzie, karłowatość jest warunkiem o którym wiadomo, że istnieje w wielu rasach, w tym u labradorów. Wpływa na psy tak samo, jak na ludzi, powodując spowolniony wzrost kości, co powoduje, że pies rozwija się niższy niż normalnie.
Laboratoria krasnoludów powstają z hodowli dwóch labradorów, które mają odpowiedzialne geny za karłowatość. Kiedy oboje rodzice karłów dostarczą kopię genów karłowatych, miot rodzi się z predysponowanym karłowatością.
Istnieją dwa typy genów odpowiedzialnych za karłowatość u labradorów, znane jako geny SD1 i SD2. Oto, w jaki sposób każdy z nich tworzy inny rodzaj karłowatości:
- Gen SD1: dysplazja osteochondro powoduje, że laboratorium ma zgięte lub zakrzywione nogi. Ponieważ gen ten powoduje znaczną deformację kości, może powodować wiele innych powikłań ubocznych, które mogą poważnie utrudniać poruszanie się labradora.
- Gen SD2: znany jako dysplazja szkieletowa. Utrudnia wzrost kości i zapobiega ich osiągnięciu pełnego rozmiaru, nadając laboratorium mniejszy wygląd.
Istnieje również trzecie zaburzenie, które powoduje karłowatość, znane jako karłowatość przysadkowa, i zakłóca produkcję wzrostu hormony u labradorów. W związku z tym labrador nie może rosnąć tak bardzo, jak typowe laboratorium, co powoduje, że osiągają mniejszy wzrost.
Krzyżowanie
Innym sposobem, w jaki większość hodowców tworzy miniaturowe labradory, jest krzyżowanie ich z innymi małymi rasy psów.
Takie labradory mogą być znacznie mniejsze. Reklamowanie miotu jako miniaturowych rasowych miniatur, kiedy są mieszanką hybrydową, jest oszukańcze. A sprzedawanie ich po wyższej cenie jest nieetyczne i może przysporzyć hodowcy kłopotów.
Innym problemem związanym z miniaturowymi laboratoriami hybrydowymi jest to, że nie zawsze okazują się one całkowicie zdrowe. Dzieje się tak, ponieważ krzyżowanie jest bardzo skomplikowanym procesem, który powinien być wykonywany tylko przez profesjonalistów.
Jeśli hodujesz labradora nieznaną rasą, istnieje duże ryzyko, że miot urodzi się z wieloma predysponowanymi problemami zdrowotnymi.Aby bezpiecznie skrzyżować laboratorium z inną rasą, hodowca musi mieć pełną wiedzę na temat różnych ras psów i powinien być certyfikowany.
Hodowla Runts
Ten jest prawdopodobnie najpopularniejszy technika tworzenia rasy miniaturowej. Hodowla run lub mniejszych szczeniąt razem z miotu to stara technika znana z produkcji popularnych ras w filiżankach.
W przypadku niektórych ras ta technika może być całkiem skuteczna i może wydać szczenięta, które są znacznie mniejsze pod względem wielkości niż przeciętny szczeniak tej samej rasy. Istnieją jednak pewne problemy z tą techniką.
Po pierwsze, nie ma gwarancji, że hodowla „młodych” zawsze da miot mniejszy. Rodzice Runt mogą produkować szczenięta standardowej wielkości. Więc kupowanie szczeniaka z miotu urodzonego przez rodziców o małej wielkości nie jest gwarancją.
Po drugie, selektywna hodowla rozłogów może spowodować pojawienie się kilku wad, których wcześniej nie było. Ponieważ mały rozmiar tych młodych jest zwykle spowodowany jakimś stanem zdrowia lub gorszym karłowatością, te same wady genetyczne prawdopodobnie przejdą na poczęty miot. Ponadto niektórzy hodowcy krzyżowali te pisklęta, co samo w sobie może powodować trudności.
Problemy zdrowotne związane z miniaturowymi labradorami
Labradory są ogólnie zdrową rasą. I chociaż są predysponowani do określonych problemów zdrowotnych, hodowcy rozwinęli laboratoria, dzięki czemu te wady powoli zmniejszają się u psów rasowych.
Jednak metody stosowane do produkcji miniaturowych labradorów mogą ponownie wprowadzić te wady z powrotem do populacja miniatur. Więc jakie są te wady zdrowia? A które mini laboratoria je mają?
Wady w miniaturowych laboratoriach
Metodą tworzenia miniaturowych laboratoriów, która prowadzi do największej liczby defektów, jest karłowatość. Zarówno geny SD1, jak i SD2 mogą powodować nieprawidłowy wzrost, który może pogorszyć lub stworzyć zupełnie nowe defekty w miniaturowym laboratorium.
Niektóre z najczęściej występujących defektów związanych z karłowatością w mini laboratoriach to:
- Pochylone nogi i kolana: laboratoria z karłowatością wydają się krótsze, ponieważ ich nogi są zniekształcone. Czasami są zgięte lub generalnie krótsze, co może powodować duży ból, szczególnie podczas aktywności fizycznej z powodu nierównomiernego nacisku na nogi.
- Opuchnięte stawy: Ponieważ karłowatość powoduje deformację kości w laboratoriach, może wywierać nierównomierny nacisk na stawy, powodując obrzęk i stan zapalny. Na obrzęk stawów zwykle pomaga regularne leczenie, ale w niektórych przypadkach może on wymagać operacji.
- Pogorszenie dysplazji stawów: Dysplazja stawów jest predysponowaną wadą, na którą wielu labradorów cierpi w sposób naturalny. Jednak ze względu na nienaturalną długość i kształt kości nóg w mini laboratoriach stan ten może ulec pogorszeniu w szybkim tempie. Dysplazja stawów jest nie tylko wyjątkowo bolesna, ale może również prowadzić do zapalenia stawów, które w ciężkich przypadkach może nawet doprowadzić do uśpienia psa.
- Większe problemy z czaszką i oddychaniem: karłowatość wiąże się również z nieprawidłowym wzrostem czaszki, w tym kufy, co stwarza problemy z oddychaniem u labradorów i pogarsza ich jakość życia.
Czy powinieneś kupić miniaturowego labradora?
A teraz najważniejsze pytanie, czy powinieneś kupić miniaturowego labradora?
Nie Nie zalecamy kupowania miniaturowych psów labradorów z trzech ważnych powodów:
- Miniaturowe laboratoria cierpią na zbyt wiele wad i problemów zdrowotnych.
- Większość hodowców i reklamodawców miniaturowych laboratoriów nie jest godnych zaufania.
- Nie mogą uczestniczyć ani zarejestrować się w AKC.
- Nie ma dużej różnicy między mini laboratorium a standardowym laboratorium.
Wyjaśnijmy trochę więcej:
Miniatura Laboratoria cierpią z powodu zbyt wielu komplikacji zdrowotnych
Nie jest tajemnicą, że opieka nad psem z wieloma komplikacjami zdrowotnymi to trudna praca. A biorąc pod uwagę, że miniaturowy pies labrador cierpi na znacznie więcej niż przeciętny pies, opieka nad nim jest bardziej zaangażowana.
Nie tylko będziesz musiał częściej odwiedzać weterynarza, ale będziesz musiał jeszcze bardziej dbać o nie w domu, w tym pilnować leków i regularnie je jeść.
Warto również wspomnieć, że wszystkie leki i wizyty u weterynarza prawdopodobnie będą kosztować tysiące dolarów. I szczerze mówiąc, nie warto inwestować tak dużo pieniędzy i wysiłku, aby twój psiak cierpiał.
Większość hodowców labradorów miniaturowych jest niegodnych zaufania
Tak jak mówiliśmy wcześniej, nie ma Jak dotąd oficjalnie żadnego „miniaturowego” labradora. Więc jeśli kiedykolwiek usłyszysz lub zobaczysz hodowcę lub sklep zoologiczny sprzedający „rzadkie miniaturowe labradory”, najprawdopodobniej oszukają cię laboratorium krasnoludów lub hybrydę labradorów.
Nawet jeśli sprzedają ci miot poczęty z pary młodych, nie ma żadnej gwarancji, że szczeniak również okaże się mały. Zasadniczo hodowca składa obietnicę, której nie może dotrzymać.
Nie mogą brać udziału w wystawach ani rejestrować się w AKC
Atrakcyjność ras miniaturowych i filiżanek jest głównie ze względu na ich pożądanie na ringach wystawowych. Warto jednak wiedzieć, że rasa musi być zarejestrowana w American Kennel Club, aby móc uczestniczyć w jakimkolwiek ringu wystawowym w USA.
Aby labrador mógł oficjalnie zarejestrować się w AKC, musi mieć między 22,5 a 24,5 cm wysokości od kłębu, jeśli jest to samiec i 21,5 do 23,5 cala, jeśli jest to kobieta. Jeśli labrador nie spełnia tych wymagań, nadal może zostać zarejestrowany w organizacji.
Jednak właściciele muszą dostarczyć dokumenty rodowodowe, aby udowodnić, że pies jest rasowy. Ale nawet po rejestracji labrador nie będzie mógł wejść na ring wystawowy, jeśli nie spełnia wymagań dotyczących wzrostu AKC.
Więc jeśli kupujesz wyłącznie miniaturowego labradora, aby zabrać go na ringi wystawowe, warto przemyśleć swoją decyzję i przyjrzeć się innym rasom.
Nie różnią się zbytnio od zwykłych laboratoriów
W przypadku całego szumu wokół mini wersji laboratorium, prawda to:
Standardowy labrador i miniaturowy labrador nie różnią się zbytnio rozmiarem. Miniaturowe laboratorium jest tylko o około 2 do 2,5 cala krótsze niż typowy labrador.
Więc jeśli myślisz, że dostaniesz całą tę osobowość w znacznie mniejszym opakowaniu, to się mylisz.
Często zadawane pytania
Jaka jest długość życia labradora karłowatego?
W przeciwieństwie do standardowego labradora, mini laboratorium może żyć tylko do 5 lat, nawet jeśli otrzyma pełną opiekę medyczną.
Co możesz kupić zamiast miniaturowych labradorów?
Jeśli nalegasz na zakup mniejszego labradora, skontaktuj się z renomowanym hodowcą, a może on kupić laboratorium, które będzie mniejsze i lżejsze niż przeciętny szczeniak, który jest zarówno rasowy, jak i wolny od karłowatości.
Jaka jest różnica wzrostu między standardowym a miniaturowym laboratorium?
W przeciwieństwie do innych ras miniaturowych, miniaturowe laboratorium może być tylko 2 do 3 cali mniejszy niż standardowy labrador. Ta różnica zwykle nie jest widoczna, chyba że oba psy stoją obok siebie.
Ile tracą miniaturowe labradory?
Miniaturowe laboratorium ma taką samą podwójną sierść jak standardowy labrador. Zrzucają odpowiednią ilość sierści, szczególnie wiosną i jesienią.
Czy miniaturowe labradory dużo gryzą?
Miniaturowe i standardowe laboratoria są bardziej podatne na gryzienie w okresie szczenięcym. Ale gdy dorosną, nawyk przeważnie ustąpi, pod warunkiem, że przejdą odpowiednie szkolenie.
- Miniaturowy owczarek australijski
- Miniaturowy husky
- Filiżanka Yorkie