Oxford English Dictionary cytuje użycie meta-przedrostka jako „poza, około” (takie jak meta-ekonomia i metafilozofia) sięgające roku 1917. Jednak te formacje są równoległe do pierwotnej „metafizyki” i „metafizyki”, czyli jako przedrostek do rzeczowników ogólnych (dziedzin nauki) lub przymiotników. Idąc za cytatami OED, zaczęto go używać z określonymi rzeczownikami w powiązaniu z logiką matematyczną jeszcze przed 1929 r. (W 1920 r. David Hilbert zaproponował projekt badawczy z tak zwanej „metamatematyki”).
Godny uwagi wczesny cytatem jest użycie przez Quinea w 1937 roku słowa „metateorem”, gdzie meta- ma współczesne znaczenie „X o X”. (Należy zauważyć, że wcześniejsze zastosowania „meta-ekonomii”, a nawet „metafizyki” nie mają tego podwójnego pojęcia struktura – są w przybliżeniu lub poza X, ale same nie tworzą X).
Douglas Hofstadter w swojej książce Gödel, Escher, Bach z 1979 roku (oraz w sequelu, Metamagical Themas), spopularyzował to znaczenie tego terminu. Książka, która zajmuje się odniesieniami do samych siebie i dziwnymi pętlami oraz porusza temat Quinea i jego twórczości, miała wpływ na wiele subkultur związanych z komputerami i może być odpowiedzialna za popularność przedrostka, jako i dla wielu ostatnich monet, które go używają. Hofstadter używa meta jako samodzielnego słowa, jako przymiotnik i jako przyimek kierunkowy („going meta”, termin, który przywołuje na określenie starej retorycznej sztuczki polegającej na przeniesieniu debaty lub analizy na inny poziom abstrakcji, jak wtedy, gdy ktoś mówi: „Ta debata„ nigdzie nie idzie ”). Ta książka może być również odpowiedzialna za skojarzenie „meta” z dziwnymi pętlami, w przeciwieństwie do zwykłej abstrakcji. Zdanie „To zdanie zawiera trzydzieści sześć liter” oraz zdanie, które je zawiera, są przykładami „metasentencji” odnoszących się do siebie w ten sposób.